Na regen
Ook al dreigen wolkenvelden
en de lucht wordt grijs en grauw,
heel je leven is maar zelden,
zoals jij het heel graag wou.
Iemand die je slecht kunt missen,
die verlaat jou, dat doet zeer.
Toch komt na die hindernissen,
ooit n blije ommekeer.

Zit je durend in de zorgen,
is ‘t geluk jou slecht gezind,
van de avond tot de morgen,
tref je steeds weer tegenwind,
je familie zit te kniezen,
je bestaan is vreugdeloos,
toch maar niet de moed verliezen,
‘t klaart op weer na ‘n poos.

Tref je van de kaas, de gaten
en je baas is niet tevree.
ga je t leven plotseling haten,
weet je er geen raad meer mee,
is er heel veel wat niet deugde,
lente komt toch, op het lest,
die brengt jou weer volop vreugde
en wie t laatst lacht, lacht het best.

Nostalgie
Moeder, weet je nog de spelletjes,
die we speelden saam met jou?
Wij in onze slaapflanelletjes.
Wollen sloffen voor de kou.
En hoe daarna moegesprongen
vredig rustend op jouw schoot,
wij te saam de liedjes zongen,
waarmee onze dag besloot.

Wij als grut zijn groot geworden.
te gewichtig voor jouw knie,
te blasé voor ganzenborden,
zo ook voor de melodie,
van de liedjes die we kweelden,
die je ons hebt voorgedaan.
Ook de spelletjes die we speelden,
zijn dezelfde weg gegaan.