2016 - nummer 9

Tien ha hier gezeed da-t-ie docht da onze Klaas zeeker òn ’t durbreeke waar. Hij ha geheurd da-t-ie overal gevraogd wier en hij zaag da-t-ie ok al vort zó ongelukkig liep…! Nou, da vond d’n onze mar laagdrèmpeligen humor, bromde-n-ie pratterig in z’nen hoek bé de kachel.
We kreegen ’t hier over de V&D. ‘Och, wa zund! En wa goed da ons moeder da nie mer mee hi hoeve make,’ zuchtte Ant, ‘ze gonk alted nor Bosch mèrt en dan kos ’t nie misse da ze ’ne sjekladenbol viet bé De Zon, zoowès zé d’n aauwe V&D nog noemde.’ Ja, daor kos ik m’n èige iets bé veurstelle, zin ik. ‘Iets bé veurstelle!?’ greens d’n onze, ‘die vròllie zen toch ammòl ’tzèlfde. Gé doet toch èiges ok niks anders!’ Ja, hij is de lesten ted neutelijk en kort òngebrand. Da kùmt dur al z’n mankemènte. Is’t z’ne knie nie, dan zal ’m d’n enkel wel plaoge. Tot overmaot van ramp is ’t mooterke van z’n illektriese fiets nog kapot gegaon ok.
‘Mar ’t verdweijne van die groote winkels V&D en Perry Sport is toch mar ’n kaoi teeke,’ vond Ant. ‘Och,’ reageerde-n-ik, ‘hier b’ons is ’t al zó lang in die richting òn ’t gaon… Gin winkels of niks mer… Groote winkelkeetens zen d’r noit geweest, mar nou is’t vort zoo da d’r ok gin klèin zaakjes mer zen.’ ‘Nee, ’t gi nie goewd,’ mopperde onze Klaas, ‘wij hen hier in Mirroi dalijk vort ’n slèchter gebortecijfer as ’t Vaticaan…!’
‘B’ons is’t nie veul anders,’ hukte Tien òn. We hen nog inne slachter, innen bèkker en een kroeg, mar ’t lupt gelijk trug. Wij hen mi drie dùrpe same inne pestoor; die kan ’t hèndig af, want b’ons komme sondags nog mar ’n por minse nor de kerk en da nog alleen, umda d’n dokter dan gesloten is…’ Da moesse we efkes op ons in laote werke.
‘De minse moete mar ’s nor de vizioene van Jeroen Bosch gòn keijke,’ durbraak ik de stilte, ‘dan kunne ze zien hoe dieje kunstenaar begaon waar mi goewd en kaod, mi ondeugd, lust en zonde, mi leeve en dood, mi himmel en hel..!’
‘Oo, zódde gé ze trug wille sture nor de Middeleuwe,’ vroeg Tien.
‘Nou, ze zón d’r veul van kunne leere,’ docht ik. ‘Daor hedde ’n punt,’ gaaf Ant men gelijk. ‘D’r zen zóveul dinger in zen schildereije die dieper beteekenis hebbe. Ge kunt trouws ok nor ’t Skeijndels Spectrum um ’n overzicht te zien van de muziekinstrumènte in de schilderinge van onze Joen! Ze denke da d’r veul symboole ok nor zondes verweijze.’ ‘Da’s zeeker,’ zin m’ne mins drèigend, ‘al die, visse, uile en gedrochte verweijze nor zondes, mar ‘wor op muziek gedanst wordt, daor slu d’n duuvel de maot.’
‘Van zondes hen wij al lang gin verstand mer,’ kwaamp Tien tussembèije, ‘mi ons seksleeve is’t krèk gegaon as mi de Cola: uurst lèkker, dan light en nou zero…!’
Dè vonne wij wel ’n ‘statement’ vur onzen Tinus, mar hij waar nog nie tèine, zin ie. ‘Zó Jeroen de gèldzucht van de bankiers ok al erres ùitgeschilderd hebbe?’ Onze Klaas beantwoordde de vraog vlot: ‘Al die padde die ge in z’n wèrk ziet, weijze dieje kant op. En nou ge’t toch over die gèldwolve het: ons bank hi ’t leste jaor ’n miljèrd verlorre… Da’s ’n 1 mi neege nulle! Aacht daorvan zate d’r in de dirèksie…!’

geschreven door: Bèt van Klaasse