2016 - nummer 6

Karneval hemme wir overleefd. Gèk eigelek da wij, aauw knoepers, alt nog op da fist telle, terwijl we op de daag zèlf amper ùitgaon… We mèine da we de zittinge mee moete make en d’n optocht moete zien en onze Klaas kekt gèire nor d’n Duitser rond dees daag, want ùit Ake, Keule en Mainz komme de moiste tilleviziedinger op oe af. ’t Valt dan op hoeveul die plat-Duitse taol ùit Keule op ons èige dialekt lekt. Ze hen daor dik ok zón schón liedjes. We geniete van de Bläck Föös, de Höhner en de Räuber en nie te vergeete de tonpraoters. Èn dan die kleer! Gewoon ’n fist vur ’t oog. En ja, ’t is nie um op te schùppe hoor, mar wij kunne bèij da Duits goedzat volge…
Nor Oeteldonk gòn we enkelt vur d’n optocht en daor moesse we dees jaor zeeker bé zen vanweeges ’t Jeroen Bosch-gehalte. Da is iets wa as thema natuurlek hòst nie beeter kan…: ‘Ècht Bosch!’ ’n Fist vur ’t oog! In de Bosse kroege hen wij ginnen aard; daor hen ze alle gerief opgerùimd en dan haauwde eigelek enkelt nog mar zùipstalle over vur stònde klante. Van lang staon kreijge wij ’t horrelewiebes. Ik ben èiges slècht ter been en onze Klaas is nog nie òlling geneeze van z’ne kaoie knie, dus dan begrepte wèl da’t staon nie lang stand haauwt.
Ons Mrietje is mi hil ’t huishaauwe vertrokke vur de wintersport. Daor zé’k niks gerust op, mar toen ik d’n onze liet weete da’k zón schrik ha van da skiejgevaor, zin ie: ‘Mins, makt oew èige toch nie druk um da skieje… ’n Por weeke geleeje laag ’r nog ginnins gin sneuw… ’t Kan overal hil anders ùitvallen as da ge verwaacht…’
Hedde hum wir, docht ik en ik wier me toch tèij. ‘Ok in deezen tijd hoefde nie in de reij te gòn staon um te gòn verongelukke,’ snèpte-n-ik trug.
‘Mar mar, wie prót ’r nou over verongelukke!? Ons Mrietje èn d’r manne zen zó gezwak as iets èn die hen gelijk skieles gehad èn alles. Ze zen d’r goewd vur ùitgerust en ze zulle d’r gezond verstand wèl gebrùike. Nee, die loope ècht nie in zeuve sleuj tegelijk.’
‘Hurt hum, zeuve sleuj! Daor bove in de bèrge, zeeker! En Jan Hèndrik gezwak!? Lót oew èige naokeijke!’ Ik liet ’t ’r wijer mar beij.
Onze Klaas hagget vur de karneval nog wèl bedùrve. Ant ha hier zitte zannikke da ze nie wies wa ze mi de vastelaovend òn zó trekke. D’n onze ha mee geroepe: ‘komt mar dist dan, want ons Bèt hi hier nog unnen òllinge zulder vol van ‘niks um òn te trekke’!’ Kik, daor makt ie hier gin vriende mi. Da’s gewoon te geringschattend vur men kreasies. Azzof alleman men ontwèrpe zoomar òn kan hebbe… Nou moe’k van d’n andere kant mèlde da’t drage van men kleer dur aander minse in drie gevalle bé de plòtselijke karneval in heel goei èirde gevallen is. Da wèl! Men kleer ware zèlfs te zien op de Zeeverdursaovend en in d’n optocht! In onze karnevalsstoet din mennen auto nog wèl mee, ok nog! Ik ben de leste weeke vur onze Klaas wir ammòl òn ’t schildere en ’t illustreere, mar da leevert venant nie op. Misschien moe’k op m’nen aauwen dag wir mar ’s meer wèrk van kleer gòn make…

geschreven door: Bèt van Klaasse