2016 - nummer 5

‘De trend hier is da’t goewd gi mi De Brug,’ riep ik tevreeje toen ik ons neij stukske over ’t Buurthuukske bekeek. ‘Nou,’ bromde onze Klaas neutelijk, ‘ik kan hier anders niks roepen over die neij brugge. Ze zen ammòl te hog vur ons aauw krùiers en da gèldt dalek vur die neij fietsbrug ok wir.’ ‘Gé hegget wel over ’n aander brug as ik,’ riep ik trug, ‘mar òn die neij brug moete ze toch zeeker ok hèndig ’n traplifje vur aauw fietsers kunne make… Wij hen hier op ons gemintepaleis nie vur niks ‘innovasie-volk’!’ D’n onze keek ongeleuvig, schudde z’ne kop en zuchtte: ‘da geleufde gé toch èiges nie, hoop ik, anders moete oew èige ’s nao laote keijke.’
Wij zen de leste daag nor ’n por karnavalszittinge geweest en daor is onze Klaas ’n bietje van opgeknapt, mèin ik. Hij lupt nog lang nie as unne kieviet, mar hij rakt wa òn z’n gemank gewend en ik heur ’m minder klage. De kólblaoier hi-t-ie as flaowekul afgedaon. ’t Gonk al de goeie kant op toen ie zin da-t-ie de zeeverdursaovend nie wó misse. Die zitting beloofde volges ònkondiging unnen bonte kermis te worre en da waar ok zoo. We hen wir schik gehad. Femke Zweef Eef as lesbiënne waar gewaogd en d’re tijd vurùit, vond ie, mar knap gebrocht mi mooi woordspèl. Bé de Slager wieren onze Klaas en ikke sjegrennig; hoe kosse ze nou zón klèin letterke kieze vur ons aauw minse? Jònnus de leste misdienaar kwaamp hil arig ùit de startblokke, mar gelèijelek òn wier ’t te veul bekend terrein. Wel mooi zoowas ie de pestoors nog efkes postuum bedankte… Joachim en Anouk brochte schón luisterliedjes èn die wiere schitterend opgevrolijkt dur Anja’s. De Vis naam de geminte gepaast op d’n hak. Hij wier innins bégestaon dur Petra’s en die waar zó mooi da onze Klaas ùitriep: ‘die klurrige kleer kommen ons bekend veur!’ Hij zin ’r onneuzel aachteròn: ‘Is zón grèij nou nog alt te koop?’ Wir gonk ’t efkes over ‘de huiskamer van Ballekum’, mar da kan volges onze Klaas ’t Mercuriusplein noit worre, want da is d’n Dùrpshèrd al.
Nò de pauze gonk ’t Springend dur d’n tijd. Daor ha’k irlijk gezeed meer van verwaacht. Toen daornao d’n behanger in de ton ston, vroeg ik m’n èigen af mi wie we te doen han. Hij kwaamp orspronkelijk ùit Lósbroek, hurde-n-ik. Hij din ’t goewd en ha nèt zó goewd ùit Ballekum kunne komme. De 3Ka’s zùrgde vur mooi rollatorgestuurde muzikale afwisseling. De klapper ha de slotbuut van Grenzenloze Irma moete zen, mar ze ha ondanks alle òllingkloesif reize toch wèinig sprankel, docht ik. Mar ik heb hèndig lulle, wánne. Ze kreijge men nie in de ton. Onze Klaas von ’t unne schónnen aovend van èige volk.
We moesse saanderdaags ok nog nor de Knoerisse in Uje. Daor tel ik alt gruwelijk op, want da is bekant ’n modeshow. Addy van de Krommenacker zùrgt daor mee vur de kleer en da ziede d’r wel òn af! Prachtige glitterpakke, geweldige muziek en dans… Daor moet ik wel bé vertelle da-t-’r ok alt volk van buiten Uje bé gehòld wordt. Wij hen in alle geval al unne mooien ònloop nor de kommende dol daag gehad. Wij hope da we mi karneval èiges nog wa schik over hebbe en schik, da wense we ùllie ok allemòl.
‘Hoe za’k dees jaor toch gaon?’docht ik hardop. ‘Zet mar iets op oewe kop,’ riep d’n onze.

geschreven door: Bèt van Klaasse