2016 - nummer 17

Gullie moet weete da’k ’n neij illektrieke fiets heb en die moet ingereeje worre en dùrrum han we Tiene en Ante afgesproke um d’r unnen dag ùit te doen. ’t Is ’t beste as de accu de uurste kirres òlling leeg gereeje wordt en dùrrum ston de tocht nor Hèrperduin wir op de rol.
Um neegen uurre kwame ze b’ons al de missen opgereeje. Tien hagget vurjaor denkelijk in z’ne kop en ’t leek ’n bietje op de kopziekte. Ik kos m’n aauw ooge nie geleuve… Ge wiest nie wa daor van de fiets af kwaamp getùimeld! Tien ha ’n verjongingskuur ondergaon. Ja, ge bleft zien da d’r wèinig verstand zit. Z’n haor, alted z’nen trots, wier de lesten ted arig dun en nou hi-t-ie z’n èige ’n haorstukske òn laote smeere! De kapper die ’t òngemeete hi, ha de wildgroei in z’n orre, neus en nèk steevig gesnoeid. Tien is durgeslage en hi mee ’n abonnemènt gevat ok nog. Hij lót z’n èige vort in de krèèm zette en hij kreg alle kirres ’n schónheidsmasker op. Z’ne nèk wordt gemasseerd en daor is ie zó over te spreeke da-t-ie onze Klaas zóiets ok wó ònraoje. ‘Vur zeuventig euro per keer vuulde oew èige unnen òllinge neije,’ makte-n-ie reklame. ‘Nog in gin zeuventig jaor,’ greens onze Klaas trug, ‘ik zó m’n èige nog nie mer trugkenne as ik zoo mishandeld wier.’ Mar da waar nog nie alles; Tien is ok nog nor Nisseroi geweest um daor ’n modèrn spijkerboks mi van die dwèrsgaoter te koope. Hij hi z’n èige ’n èigentijds sjirtje mi ’n bloote meid op de vurkant òn laote praote en ’n leere jèske. Onze Klaas keek z’n oogen ùit, mar dùrfde nie te laache. ‘Nee, ’t hoef toch nie mer gèkker te worre,’ smiespelde-n-ie zuutjes. Hij moes ’r wel òn wenne, riep ie bedènkelijk.
Wèllie dinne gevierre vol goeie moed de missen af um ’r unne schónnen dag van te make. Nou hange ons beum langs d’n hofpad ’n bietje deurgezakt en ge moet wel ietskes krom um d’r onderdeur te kunne reije. Tien zaat in al z’n neij jeugdighèid stèijl overèind te pronke en nie op te lette. En ijdelhèid wordt gestraft. Tinus rakt onzen appelboom en gordjuu, daor bleijve z’n neij haor toch òn d’n uursten besten tak hange! Onze Klaas hittem moete hèlpe um da duur ding d’r ùit te plukke. En toen sloeg de twijfel bé Vorstenbosch toe. Zó-t-ie nie uurst efkes nor z’ne kapper gaon… Ant holp ’m ùit d’n droom: ‘bende belazerd! We gòn vandaag fietse mi of zonder haor. Ginnen ted mer vur kappers of andere flaowe kul. Moete mar beeter ùit oew soepooge keijke!’ Daor wier Tinus goed zeeg af.
In Ravestein laze we dè Maxima ’n hakekruis op d’re mantel ha gehad. In duur Deenemarke gekocht, ok nog. Toen ik de foto onder ooge kreeg, snapte-n-ik nie dè iemand z’n èige daor druk over kos make. Ik von ’t wel ’n ouw graow kleur. Ons kunnegin moes mar ’n bietje van Tiene wulpsighèid zien over te nimme.

geschreven door: Bèt van Klaasse