2016 - nummer 26

Wa zen die Engelse ons toch teegegevalle! Ze zen in ons achting bekant onder de horizon gezakt. Nee, ik ha noit gedocht da ze zó diep gezonke ware da ze ùit de EU zón gaon. Zó stom! Toen onze Klaas nog Engels leerde, vertelde-n-ie dik da z’ne leraar alt zin da de Engelse zó gruuwelijk op d’r èige gericht en gesteld ware da ge ’t bekant nie veur kost stelle. Dieje mister zin: ‘As alles rond ’t Knaal vergeeve is van de mot en de mist, dan zegge de Engelse: “’t vaaste laand is geïsoleerd.” Ze zulle noit zegge da ze zèlf afgeslote zen van de rèst van de wirreld, ok al zen ze’t dus eigelijk wèl.’ Mar wa da dieje mins vertelde is nou al meer as fijftig jaor geleeje! En wa doen ze gerdomme mi d’r rifferèndum!? Ze gòn trug nor toen, de klótzakke. Ze denke allennig mar òn d’r èige. ’t Gi daor in Londe nerres over as over ikkonomie en migrante. Òn alle aander dinger van Europa hen ze gin bódschap. Ik kan zó tèij worre op die volksverlakkers as dieje brulaap Johnson, die nog gin drie jaor geleeje krèk andersum prótte en òn dieje Farage die op onderbuikgevuul floreert nèt as onze Wilders. Zón volk zó van men noit volkslèijer meuge worre, umda ze nie irlek zen en alles ònvatte um de minse op stang te jage. ’t Is duidelijk geworre da d’r in Engeland nie genog idealiste zen die nog fiducie haauwe in samewerking. Ik maag nou leije da hil da koninkrijk ok gaauw ùit mekare dondert. Dan kunne ze ’t mooi gelijk hillemòl op d’r èige reegele en ùitzuuke. Onze Klaas en ikke zen wel dèrtig kirres in Engeland geweest, denk. We gonge d’r alt gèire nor toe en hen daor veul schik beleeft mi vriende en kennisse, mar da’s nou vort over… Of ’t pond moet zó hard gòn zakke, da we d’r nog unne keer heene gòn um te proffiteere, der!
Nee, over Engeland en Brexit moete we’t vurloopig mar nie mer hebbe, mènt onze Klaas. Daor wordt ie vort mee zó neutelijk af.
Nou zen men neef en z’n vrouw wir over ùit Ammirrika en da gif hier gelukkig veul vrolijke momènte. Vurral as Tien in de buurt is. Nò ’n por stevige trappiste wordt die wèl zó strant! Pas zin ie teegen onzen eemigrant: ‘Gé mi oew geknaauw, prót toch ’s fesoenlijk Engels.’ Dan moete toch dùrve, wánne. Efkes lòtter ha Tien ’t over ‘farmers with holden shoes’. Hij mènde grif da da goei Engels waar vur klompe. Toen ie hier wa mee gefruut ha in d’n hof en bé’n goei glas bier zaat ùit te muuge en bé te zweete, zuchtte-n-ie: ‘hard work, but I cleared the cluss!’ Wir klompen Engels dus.
’t Zal dalek wa worre mi dieje gast, want we zen van plan um ’n por daag nor de Voerstreek te gaon. Dan kan Tien z’n Frans ok wa ophaole. Veul keijk he’k daor, irlijk gezeed, toch nie op. Want toen we pas langs ’n bild kwaame mi ’t onderschrift ‘Sacré-Coeur’, zin Tien: ‘kik daor, wa’n apart Mariabild.’

geschreven door: Bèt van Klaasse