2016 - nummer 29

Jonge, wa he’k de leste week veul karwèijkes op m’n burd gekreege! D’n oudste vriend van ons, pas weuwer geworre, vroeg of ik iets mois zó kunne make mi de kleer van z’n gestùrve vrouw. Hij zó dan gèire iets hebbe vur elk van z’n neege keijnder en èiges wó-t-ie ok zón herinnering òn zen goei Anna. Ik zaag da wel zitte, zeeker toen d’r ok nog alterande klèin juweele bij kwame. Hij moes ok unne mooien titel vur al die kunstwèrkskes hebbe en daor kwaamp onze Klaas zomar mee mi d’n titel ‘Gedragen in liefde’ op de proppe. Da vond onzen opdrachtgeever zó schón da-t-ie d’r traone van in z’n ooge kreeg.
Mar nou zaat ik dus midde in da karwèij en daor kwaamp ons Ammirrikaanse femilie op de klep gevalle. Daor moes natuurlijk unne goeien brunch vur gemakt worre. Ik ha mi Christiene ‘Moerke’ vur de jarige Moerkaol nog mar nèt gefabriceerd of daor kwaamp onze Klaas mi de vraog of ik nie iets kos make as illustrasie vur ’t verhaal van de Heks van Nabbegat, ’n verhaal da waar ingestuurd vur tijdschrift Brabants. Ik heb die bijkommende dinger ammòl afgewerkt, mar d’r kwamen enkelt meer klusse. Onze Klaas ha ons bizzeme en kroesels geplukt. En da hi wa ingehad, want hij moes d’r ’n net overhange um de vogels d’r vanaf te haauwe. Uurst hi-t-ie mi plestieke zakke ligge kloote um ’n por kèrse vur ons èigen over te haauwe en toen kwaamp dè net vur d’n dag, want die vliegende rotzakke vatte gewoon vort. As de kèrsen op zen, gòn ze òn de bizzumme. Daor bewandele ze de weg van de rijphèid. Hier zen de witte bizzumme wa irder rijp as de zwarte. Alle kirres as d’r een sort geplukt is, moet da net gaauw over de volgende struike en da is me ’n geotter! Onze Klaas he’k nog noit zó heure kankeren op z’n èige. Hij zaat iedere keer opnijt wir te vèchte mi da net da um de kneup van z’nen overal gedrèijd zaat! Ok nie al te slim, wánne. Hij ha beeter efkes nakend kunne werke, mar nou mi z’n gekneusde ribbe misschien toch ok nie zó verstandig. ’t Hi hier alles bij mekare veul verschillende ‘streekprodukte’ opgeleeverd! Ja, want mi alles wa hij plukt, moet ik mee sjam make. Daor telt ie gewoon op. En ik doe da wel gèire. Komme d’r hier op ons kèlderplanke wir van die schón aauwverwetste bilde tot leeve. Ammòl glaoze potte vol mi lèkker onbespote èige grèij in alle klurre! Prùimesjam moete we dees jaor mar vergeete, want d’r sti bekant niks òn de beum. As ik zó òn ’t kokkerèlle ben, rùikt ons hil huis in de kortste kirres zó lèkker nor al da fruit aroma! ’t Waar of we trug dinne nor ons jeugd, toen ons moeder alles nog inmakte. Stèrker nog: of ge hier bij Flipke van Tiel of in de aauw Hero fabriek stond!
‘Da inmake is toch nie mer van deezen ted,’ waar ’t kommentaar van Tiene en daor viel d’n onzen ùit: ‘èigewijze klippel! Gé het daor ok wir gin spier verstand af. In zónnen inmaak zit alle goeds. Gin kleurstof of konzerveermiddel en van dieje rommel en rotzooi kreijg ik die verdimde jichtònvalle!’ Daor viel Vorstenbosch wel efkes stil. ‘Ik ben nie zónne liefhebber van zuut,’ zin ie toen ie wa bekomme waar, ‘ik heb liever unne trappist mi grenadine…’

geschreven door: Bèt van Klaasse