Bèt van Klaasse 2016

Bezunder verschijnsels

2016 - nummer 31

BètKlWe han sondus afgesproke vur unne fietstocht nor Mieke Vingerhoets wor sommers buite gedanst wordt. Daor zón we mi Tiene en Ante en ons Ammirrikaanse emigrante heene doen. D’r waar wisselvallig weer vurspèld, mar we wón ’t riskeere, want anders koste deeze zommer wel vort thuisbleijve. Tot Skééndel han we ’t dreug gehaauwe. Ondanks drèigende lochte dinne we deur nor Olland um via ’t Dommelbrugske Liempd in te drùlle. Bij de Dommel begos ’t te giete. Tien ha nog wel op z’nen bùieradar gekeeke, mar daor han ze niks gezien of gezeed van dees bùi. De stemming zakte. Toen we vurzichtig òndrùlde en bij ’t kappèlleke rèchsaf sloege, begos ’t wir te zèike. Ik zaag ’t wijer nie mer zitte, mar ’t maansvolk wó deur nor ’t Wape van Liempd. Daor kosse we opdreuge en wa bestelle. We zaten òn de ùitsmijters toen onze Klaas innins de keijk kreeg op ’t vesje van Ante. ‘Gé zet daor veur toch nie zó nat geworre van da bietje reegen?’ vroeg d’n onze. ‘Ik denk da gé oewen bumper èiges nat het gemakt, want da is wel seksie…, mar daor zódde ginnen beehaa mer onder moete drage,’ gonk ie ondeugend wijer, ’dan zódde nog òn de knoppe kunne drèije.’ Daor viet Tien vuur op: ‘Ja; Neederland 1 en 2!’

We moesse d’r um laache en daor wier Tinus getroffe dur overmoed. Hij zin: ‘ik tel ’t wèinig da ge over die frat van men het geschreeve. Mar nou zal ik oe ’s wa vertelle; ik ha veul meer fratte. Hier op m’ne weijsvinger stonne d’r drie. Toen hurde-n-ik van ’n vrouwke ùit ons buurt da’k daor hèndig vanaf kos komme. Ik moes bij volle maon drie kirres nor dieje maon greijpe. Dan zó’k ze kwijt rake! Ge zul ’t nie geleuve, mar ik heb da gedaon! Saanderdaags waren die fratte hillemòl weg!’ ‘Ik snap nie da ge nie nog ’ne keer nor dieje maon het gevat um da ding op oewe rug ok kwet te rake,’ zin onze Klaas nuchter.

Ik vertelde over onze mòndag op de fiets nor Uje mèrt. ’t Waar meer as 25 grade en dan moete in de schadoew zien te fietse. Wij gonge over de Dreef nor de Hezikse bosse en dinne mooi binnendeur over fietspèdjes nor Vorstenbosch en dan over Bedaf op Ujen op òn. We ware vol goeie moed begonne òn da trajekt, komme we vurbeij ’t Opelucht theater en wa springt daor innins vur onze Klaas z’n fiets!? Hij riep: ‘moete hier ’s keijke’ en drèijde’n bietje nor rèchs. Ik zaag ’n sierlijk jong beesje elegant vur hum ùit danse tot ’t innins de struike in schoot. ’t Waar femilie van Bambi; ’n bruin reetje!’
Tien mee: ‘is da nou bezunder…? Da zie ik alledaag b’ons smèires in de slaopkamer.’ Zónnen stommen onzin is nou ècht iets vur hum. Mar z’ne kwats waar òn ons nie besteed. Ant blies ’s dur de lippe en schudde d’re kop mar ik greens: ‘as gé de menne waart, dan zódde mi zónne klèts nie òn hoeve te komme. Dan zó’k oe vort allennig laote slaope zóda ge alle daag oew èige donker voor kost bewondere. Lulkloot da ge d’r stòt.’ Daor ha-t-ie nie van trug. ‘Klippels moeten op d’r kloote kreijge,’ knikte onze Klaas instemmend.
En nou snaachs zie ik Tiene steeds staon, terwijl ie in z’n bloote kont nor de maon sti te vatte…

geschreven door: Bèt van KlaasseCornelia31 400