Bèt van Klaasse 2016

Naozommer

2016 - nummer 38

BètKl‘Half septèmber èn meer as dèrtig grade,’ ha Ant dur de tillefoon gejubeld. ‘Daor moete we van profiteere!’ Da vonne wij ok en zódoende kwamen ons vriende ùit Vorstenbosch hier al gaauwèchtig òn mi de fiets.
Tien kwaamp binne mi ’t bericht da hullie vòdder, Kriest, oit zó geschutterd ha bij d’n dokter. Hij ha plasprobleeme en prótte daor nie gèire over. D’n dokter begos over z’ne prostaat. Dè waar òn Krieste nie besteed. ‘Nee, daor kan ’t nie òn ligge,’ riep de pasjènt, ‘de prostaat zette wij, aauw minse, alt vort wa hogger en dan is’t goewd te hebbe!’
Toen d’n dokter vroeg of ie incontinent waar geweest, zin Kriest da-t-ie noit wijer over de grèns waar gekommen as Kevelaer… Daor wier d’n dokter toch èiges ’n bietje ziek af.
Onze Klaas moes d’r wel um laache en umdùrrum din Tinus d’r nog mar ’n schùpke bovenop en begos over hullie moeder. Die waar alt zó bang van de tandarts geweest! Ze zin da ze nog liever drie kiendjes kreeg as da ze inne taand liet trekke. Nou wógget geval da ze de wolf kreeg in twee veurtaand en da vòdder ha gezeed da ze daormi nor d’n tandarts moes. Oei oei, da ha ze al dik ùitgesteld. En toen ze eindelijk unne keer ha durgebeete, in de waachtkamer zaat en de boor d’rneeve hurde, waar ze toch nog gaauw nor huis gevlucht. Hullie vòdder ha dùrrum d’n tandarts gebèld en gezeed da ze heur mee op moesse vange en nie laote waachte en zoo gebeurde. Ze wier mee da ze binne kwaamp gerustgesteld en d’n dokter ha de volle òndacht vur heur. ‘Doe oewe mond nou mar ’s efkes ope,’ zin d’n tandarts en mee da ze da din, begos te toch au te roepe! De taandendokter verschoot ’r af: ‘ik din nog niks mevrouw.’ ‘Nee, da zal nie zen,’ greens ons moeder, ‘ge stòt op m’n ekstersoog!’
Onze Klaas schudde z’ne kop en zuchtte: ‘de fiets op, vur die aauwbèt meer kwats vertelt.’ ’t Waar zónne schónne wèrmen dag in septèmber en we zón langs de Maos doen via Èmpel, Engele, Bokhove nor Heusde. ’t Gonk vurtrèffelijk, allennig in Èmpel ware ze de straot òn ’t rippereere en daor moesse we efkes te voewt dur ’t stof. ‘Niks èrg,’ konstateerde Tien, ‘b’ons thuis li veul meer stof.’ Ik zaag Ante lillijk keijke, mar ze waar zó wijs da ze d’r niks op zin. We linnen òn bij ’t Veerhuis en begosse òn ’n twaalfuurtje mi krokèt. Da gonk ’r goewd in. Langs de heijgende schaop drùlde we daornao Bèrne vurbeij. De schaopendijk waar dur de schupkes mi mès geplavèijd, mar ’t dreugde nogal. Vur we’t wiesse, stonne we in Heusde, wor veul leeftijdgenote de terrasse bevolkte. We gonge òn ’t bier, want ’t waar d’r weer vur. Bij d’n trappist kreeg Tien ’t over Jan de Pruver. Die ha noit gewerkt en waar alt zat of onderweeges. De geminte wó hum van straot af hebbe en ze han’s rondgekeeke vur ’n baon. En warèmpel, ze han iets gevonde! Jan kos komme werke bij de Mars. Mar de reaksie van de Pruver waar nie mis te verstaon. ‘Nee, gin Mars,’ ha Jan geroepe, ‘ik bleijf in dees wirreld!’
Wa waar ’t zund da onzen dag op de fiets zó kort waar. We han zóveul schik da we zón wense da zón daag veul langer duurde, mar ze korten al rap.

geschreven door: Bèt van Klaasse

Cornelia 37 400