2016 - nummer 39

’t Waar ‘Monumentendag’. Dinger vur niks bekeijke! Ge snapt wel, as ’t vur niks is, doe ik nog lichelijk mee. Onze Klaas moes nor Boksel um daor in ’t Wassereijmuzeum te gòn vertelle en ge zul ’t misschien nie verwaachte, mar ok over waasse hi d’n onze wa te mèlde.
Mar zódoende ha-j-ik d’n òllinge zondag vur m’n èige en din op m’n fietske D’n Bosch op in. Bij ’t Noordbrabants Muzeum waar ‘t ’n drukte van jewèlste. Ik viet ’n bèkske thee in d’n hof en toen din ik nor de Brabant zaal. Ik ha d’r ’n weijl geleejen over geklaagd da de Brabantse boeresieraoi nie getónd wiere. Wèl de mutse en poffers, mar daor deugde ok nie veul af. Ik kan dan nie laote um m’n èige d’rmi te bemoeie, al greijnst onze Klaas daor nog zó hard over. Geleuf ’t of nie; ze han de poffer veraanderd en de sieraoi die ik ùitgezocht ha ùt hullie kluis, lage nètjes op ’n zwart tùffelke te pronke! Prachtig! Ja, da waar toch ècht d’n boeretrots, de schùifketting, ’t medaljon, de orbèlle, de lózzie, ’t kruis en da allemòl van ècht goud! Daor hi dieje konzervator Van Pinkstere van ’t Muzeum wèl komplimènte mi verdiend.

D’r honk trouws ok da heel schón schildereij van Kees Bastiaans. Daor hi-t-ie z’n vrouw en de jong op staon. Inne klèine zit nog op ’t pispùtje. ’t Geheel is mi veul illementaire klurre en humor wirgegeeve. En nou wógget geval da wèllie samen eer al op de fiets nor Skeijndel ware gedaon um in ’t Jan Heestershuis te gòn keijke. Da is nie alleen ’n hil mooi muzeumke, mar daor waar nou ok krèk ’n ekspozisie van dieje zèlfde Bastiaans te zien! Nou da kan ik oe ònraoie; ’n prachttentoonstelling die ‘’t Leeven is mooi’ hiet. De klurre knalle de pan ùit en de oer-Brabantse afbildinge zen mi veul gistighèid gemakt! D’r is ’n intressant filmke te zien mi ùitleg over de schilder en z’n aachtergronde. We hurde Leon van Liebèrge vertelle da dieje Kees unne rasschilder waar geweest, alted mi potlood, penseel en kwast in de weer. Ge snapt nie da dieje mins ok nog ted hi gehad vur aander hobbies; hij hi achttien keijnder gehad! De minse in Mill dochte dik da-t-ie mar unne flierefluiter waar, umda teekene en schildere in hullie ooge gin werke waar. D’n bùrgemister van Mill gonk terècht gruts op Keesse en ikken ok. Ik wier gewoon bleij van alles wa’k zaag.

Ter afsluiting van de kultureelen dag waar ik nog efkes bij ’t Bisschoppelijk Paleis binne geloope. Ik heb daor de portrètte van de Bossche bisschoppe bekeeke, mar da viel nie mee. Jan Bluijsse hi ’n gezicht da hillemòl gruun begint te verkleure. Daor hi Molengraft verkeerde vèrf vur gebrùikt. Jan begint op d’n Hulk te leijke en da hi dieje goeie mins nie verdiend. Over de kop van Toon Hurkmans kan ik ok nie roeme; die lekt vur gin sènt. Nee, dan hi Henk Groenendaal ùit D’n Dunge onze Summerse monseigneur tien kirres beeter getroffe. Da’s’n juweel van ’n schildereij! Zund da Henke portrèt daor nie hangt…

Tien en Ant zen nie zó kunstèchtig. Die ware d’n hille zondaggemiddag bij Mieke Vingerhoeds te veijne um te drinke en te danse. Die zullen ’t daor wir hèndig nor d’re zin hebbe gehad zonder te schildere of iets! Mar ik vond menne zondag ok optimaal besteed.

geschreven door: Bèt van Klaasse