Bèt van Klaasse 2016

Thee

2016 - nummer 42

BètKlWe zate begin oktoober nog in de zon! Onze Klaas en ik ware nor D’n Bosch gefietst. Ik ha èind septèmber al gezeed teege d’n onze da-t-ie men fiets grust vur de winter weg kos zette, mar daor wó-t-ie niks van weete. En hij hi gelijk gekreege. ’t Waar heel lèkker en òngenaam bé ’n bèkske op ’t terras. ’n Vrouwke vroeg of de plòts neeven ons vreij waar. ‘Oo jawel,’ din d’n onze mee toeschietelijk, want ’t waar ’n gif en vriendelijk wefke. Ze gonk bé ons zitte en toen d’n oober kwaam bestelde ze ‘early grey’ thee. D’n onze kos z’ne laach nie goewd haauwe en ’t vrouwke vuulde da: ‘ja d’r is iets verkeerds òn men bestelling, hé, mar ik weet noit wa.’ Da waar korren op de meule bé onze Klaas. Hij gonk mee òn ’t ùitlegge da’t Earl Grey moes zen en da dieje mins niks mi ‘vruug grijs’ te make ha. Diejen Engelse graaf (earl) Charles Grey leefde zón tweehonderd jaor geleeje. Hij waar uurste minister van Engeland en ha oit thee gekreege mi ollie van de bergamotplant. Die vond ie zó lèkker da-t-ie die alt dronk. Dùrrum kreeg dieje thee zenne naam. ’t Waar zoo da ze in Northumberland, ’t gebied wor dieje graaf wónde, wòtter han mi veul kalk ’r in en daor is thee mi bergamot ollie of citroen nou krèk heel goewd teege. De Engelse, gevulig vur sjieke vurbilde, begosse de graaf nao te ape en vandaag d’n dag nog wordt Earl Grey thee as nogal dèftig beschouwd. Da’s dus wel òn men besteed, wánne. Nou make wij bé ons vaaste adrèsse dik mee da de oobers al weete da we alt thee bestelle. ’t Is zoo da we gin van bèije teege koffie kunne. Da’s in Brabant nog nie zó mèkkelijk, want bé de miste minse sti de koffie al klaor vur we binne zen. Mar die oobers van ons vaaste pleisterplòtse weete vort van wante. Die roepe mee as ze ons zien, al: ‘early grey!?’ We moete daor um laache. Van toepassing is ’t nie, want onze Klaas is pas tien jaor geleeje grijs geworre en toen waar ie al bekant mi pesjoen en ikke maag èiges ok niks klage over m’n kleur haor.

Wij han ’n nasjenale Kunst&Cultuur kadokaart gekreege. Daormi kunde nor theaters, muzeums en bioskoope. Ik ha pas geleeze da de film Florence Foster Jenkins mi Meryl Streep en Hugh Grant zó schón is en docht: dan doeme same nor de Verkadefebriek in D’n Bosch, want daor drèijt ie. Nou, da waar me wa! We waren al in Rósmòlle, toen onze Klaas vroeg of ik de kadokaart meegenommen ha. Nee, harstikke vergeete! ‘Vergimmese doos,’ greens d’n onze en drèijde um. ’n Ketier lòtter dan bedoeld stonne we in de bioskoop. Daor waar al ’n waachtende reij. Eindelijk waar ik òn de burt, zi da durske da ze de kadokaart nie wille! Tjuu nog, zen we daorvur ok nog truggereeje. Dan mar gewoon kartjes vur twentig euro. Kan ik nie afreekene mi gèld. Hier moete pinne! Da’s toch te gèk vur woorde. Behoorlijk sjegrennig gòn we mar efkes ’n bèkske thee vatte. Da kan nog nèt. ‘Twee Earl Grey thee,’ bestelt onze Klaas. ‘Da’s dan € 4,60,’ heur ik van de kassa. ‘’t Is toch grof,’ mopper ik, ‘meer as 5 gulde vur ’n por kumkes wòtter en ’n zèkske van unne stùiver!’ ‘Ge moet da nie mer umreekene,’ bromt d’n onze, ‘daor smakt ie nie beeter af.’

geschreven door: Bèt van Klaasse

Cornelia42 400