Bèt van Klaasse 2016

Rock en rol

2016 - nummer 43

BètKlIk ha geheurd da d’r ’n schón show zó komme over Elvis. Die hiette ‘Elvis never left the building’ en ze zinne da da krèk iets vur men waar... Onze Klaas kos wir nie mee, want die moes zèlf op de planke, dus ik din moeierziel allinnig nor D’n Bosch. Ik waar d’r al ’n uur te vruug en da kwaamp goewd ùit, want zoo kos ik mooi op de uurste reij gòn zitte. ’t Waar te doen in de Orangerie. Ik ha zat te keijke nor al de pilèire en plefonschilderinge van de aauw Sint Jozefkerk. ’t Zaag d’r allemòl nogal onderkommen ùit. Ik moes ’r òn denke da onze Klaas dik vertelde da ze hier gonge biechte bé de redèmptorist Hafkenscheid, mar da’s al zón sestig jaor geleeje.
Krèk op ted begos ’t speul. Unne kwak jong kèirels spulde de stèrre van d’n himmel en daor kwame de zangers ’t poodium opgespronge. ’n Heel klèin ding, da Fréderique Spigt hiette en ’n groote schón vrouw, Annet Malherbe, mi veul blink òn. Ze zonge fantasties en han de zaol mee in hullie ban. Ik moet zegge da’k nie stil kos bleijve zitte. Ik zaat gewoon op m’ne stoel te wiebele en ik kos’t nie laote de tekste mee te zinge. Ik heb in gin jorre zón schik gehad en von ’t zó super da’t vuulde of ik opnijt achttien waar.
Innins kwaamp de zangeres ’t trèpke af en nor men toe! Of ik zin ha um mee te rock en rolle... Bèt, docht ik, lót oew èige nie kenne en daor sprong ik rond of ik ’t alle daag din. Gèk, mar zwemme, fietse en schòtse verleerde nie, zegge ze en da’s waor, weet ik, mar rock en rolle hurt daor schenbaar ok bé! Ik wies nie da’k ’t in me ha, mar ’t zaat ’r nog hillemòl in! De sfeer waar ‘cool’, zoas ons jong zón zegge.
In de pauze keek ik rond of ik gin mens zaag die ik kende, mar nee, niemes. Alterand vrimd volk. In de garderobe kreeg ik komplimènte vur m’n rockinterpretasie (en da vur ’n oma van zeuventig!)
Toen ik thuis m’n aventuur vertelde, zin onze Klaas: ‘mèrgevruug zulde wel anders piepe, want dan duu hil oew lijf natuurlijk overal zeer.’
D’n onze zó wel wir gelijk kreijge, verwaachtte ik èiges ok, mar ik sliep as ’n ùske en ’t viel alles mee. M’n spierre protesteerde nie. Ik ha ok nog zalig gedrómd da’k ’t gelijk van de vloer danste en da de neo-gotische kerk dur men hillemòl gerinnoveerd waar...
Ik zal mar ’s dikker allinnig op stap gaon!

Nou make zóveul druktes over dieje Nobelprijs vur literatuur van Bob Dylan, wánne. Mar ik veijn da-t-ie die verdiend hi, want as ge goewd oplet wa die zoal te mèlde hi in z’n liedjes, dan is da nie zoomar wa kwats over liefde en zoo. Dylan wit hil wa wirreldgrèij òn te haole in z’n tekste en da op hogstònd nivo. Z’n stem is nogal schuurderig, veijn ik, mar daor geuget hier nie um en d’r zen d’r ok zat die da nou nèt heel mooi veijne... Ieder z’ne smaak.
Van Elvis moet ik zegge da-t-ie goewd in ’t geheur liggende liedjes makte die hèndig meezinge, mar die zó bé men toch nie in ònmèrking zen gekomme vur de Nobelprijs.

geschreven door: Bèt van Klaasse

Cornelia 43 400