2016 - nummer 47

As ge mènt da wèllie alt mar in Brabant bleijve hange, dan hedde’t mis. Onze Klaas en ikke ware pas verzocht op ’t fist van Adri’s, oftewel A.F.Th. van der Heijden! Ge wit wel; dieje beroemde mins van da prachtig boek ‘Tonio’ over z’ne verongelukte zoon. Wijer is ie ok de schreijver van unnen hillen hoop schón boeke wor ge ’n hil wijl zuut mee zet.
Hij wier 65 en vierde da meepesant mi ’t 70 jaorig bestaon van z’n ùitgeevereij ‘De Bezige Bij’. In Paradiso in Mokum waar ’t te doen. Wij dinne in vol ornaat mi d’n trein nor ’t groote gebeure. ‘Nimt mar ’n por botteramme mee,’ zin onze Klaas nog, ‘want ge wit oit noit.’
We kwame mooi op ted òn en kreege mee van de beste plòtse. We zate vlak aachter alterand beroemd grèij, zoowès minister Jet Bussemakers, Jan Siebelink, Cees Nooteboom, Elsbeth Etty, André van Duren en Frank Lammers. ’t Waar fijn um Van der Heijden mi z’n knap wefke Mirjam wir ’s van dichtbij mee te make. Ik schreijf al zón 25 jaor mi Adri’s; ikke in ’t Brabants en hij in ’t Neederlands. Zen brieve zitte vol zèlfspot en humor. Ik stuur alt al ons krantegrèij mee wa over hum gi.
Jorre geleeje he’k ’n boek van Adri’s meuge illustreere mi tien aquarèlle en ’ne kleurenumslag. ’t Hiette ‘De gebroken pagaai’. D’n ùitgeever ha daor ‘De gebroken papagaai’ van gemakt. Hij zal nie geweeten hebbe da d’r sprake waar van unne roeispaon, umda-t-ie ’t verhaal nie geleezen ha, mar daordur zen al die kafte wel opnet gedrukt moete worre...
Adri bleek unne schat van unne mins um mi te werke, ècht waor! Heel beschèije en wèrm.
Z’n schón durske hi trouws krèk ’n neij boek ùit, ‘De stalkster’. Kèijspannend! Ik heb ’t mee in innen ruk ùitgeleeze.
Wij kreegen op ’t èind van ’t fist Adri’s neij boek ‘Kwaadschiks’ mee, gesigneerd dur de schreijver èiges op z’ne verjeurdag! Gewèldig toch.
Nò afloop hen we nog lèkker gebuurt en gedronke mi Frank Lammers en André van Duren. Onder d’n indruk dinne wèllie mi de lesten trein op huis òn. We han onderweeges zat te buurte over wie en wa we allemòl geheurd en gezien han. Pierre Bokma die ’n stuk ùit Tonio veurlaas, bleek van kortbeij ’n iel, mar heel minzaam mènneke en Frank Lammers waar verdùllemes gezellig... En wa hi dieje mins ok ’n knap vrouwke!
Ik gonk gruts op onze Klaas, want die liet z’n èige nie ondersneuwe en ik vond eigelijk da’k m’n èige ok goed zat geweerd ha...
Toen d’n trein D’n Bosch binne dènderde, waar ’t al over twèilve.
Te laot vur aauw minse, mar wij gonge wel mi ’n heel wèrm gevuul op Mirroi op òn.

geschreven door: Bèt van Klaasse