2016 - nummer 50

Wa ha’k ’t toch wir klaor gemakt! D’r waar hier ’n briefke in de bus gevalle da d’r iemes van Enexis òn de duer zó komme tusse aacht en twèilve um de meeter op te nimme. Wij veijne aacht al vort vruug en we zen nie mer gewoon erres vur ùit bed te moete. Dùrrum ha’k deeze keer de wekker mar op zeuven uurre gezet. Dan kos ’t ons nie kulle da we nog nie op ware en dan kos ik mooi op m’n gemak afwerke. Ik laag dus in alle vruugte in ’n wèrm bad te poelieje. Da bekwaam me goewd mi da kaauw weer... Mar nou waar ik me toch in slaop gevalle! Onze Klaas is smèires alt traoger as ikke en waar nog nerres te bekenne.

Innins wier ik wakker umda d’r gruuwelijk hard op ons veurdeur geklopt wier. Ikke as unne gèk ’t bad ùit en hòst in m’n nakie, drùppend en wel nor vurre. De deur din ik op ’n dun kierke ope um te zegge da d’r mar efkes gewaacht moes worre, umda’k m’n èige nog òlling òn moes kleeje.

Stòn daor gordjuu Tien en Ant òn de deur! Die zón komme klusse. Da han ze onze Klaas beloofd. ‘Oo,’ zin ik, ‘zedde gèllie ’t mar; komt ’r mar gaauw in, want ’t is hier beeter dan buite.’

Nou, daor schommelde-n-ik heene mi al m’n aauw vèl en zèllie moesse d’r grif um laache.

Onze Klaas waar intussented ok ùit z’n nesje getùimeld en greens da’k alt van die stom streek ùithòlde, mar dees waar hillemòl onbedoeld. Nou hoeft d’n onze eigelijk niks te zegge, want hij hi twee linkse haand... Tien nie, die hi twee rèchse. Hij kos al mee da laoike van ons kèisje opekreijge. Daor hen we jorre nie in gekunne, umda ik daor ’n por dikke aauw agènda’s ingedaowd ha. Tien ha ok ons verwèrming wir op orde gemakt, mènde-n-ie, mar toen ie teegen onze Klaas zin da de verwèrmingspeijp b’ons op de geut òn ’t verroeste waar, kreeg ie van onze Klaas mee te heure: ‘worrum doede gé daor dan niks òn, gaperd?’

Onderweijl dinne Ant en ikke wa bijbuurte en da waar nòddig, want we lage al ’n week aachter...

Toen ik saanderdaags Ante bèlde, riep Tien vanùit de keuke da ’t mar goewd waar da-t-ie giestere al geeete en gedronke ha en da-t-ie d’n hille naacht nachtmèrries over al da bloot ha overgehaauwe. Nou hoeft diejen Tinus nie zó te maauwe want bij hullie gi d’r ok vanalles fout. Hij moes vur ’n neij rijbewijs op stap en op zenne leefted moete daorvur ok vort gekeurd worre. Hij ha da onderzoek al lang aachter de rug en snapte mar nie da d’r nog steeds gin post kwaamp. Ant, die gaans, ha d’n brief al vier weeke tusse aander paperasse gestapeld neeve d’re stoel ligge! Zódoende waar d’r noit niks opgestuurd en ok ginne respons vanèiges. Onze Klaas ha d’n brief veurgeleeze en zin da-t-ie gin hoog pèt op ha van hil da onderzoek, want daor ston da Tien ‘geestelijk en lichamelijk’ goedgekeurd waar. Volges d’n onze kos da uurste noit kloppe. Toen wij van ’t ùitstel en de fout van Ante hurde, kreege we bèij de slappe laach. Mar stiekem zen we wel bleij, want nou kunne ze mi kaoi weer hier toch wir komme klusse. Wèl liever nie mer smèires um aacht uurre.

geschreven door: Bèt van Klaasse