Bèt van Klaasse 2017

Knapper van de kapper

2017 - nummer 7

BètKl

Alle weeke doe’k hier smèires nor de kapper. B’ons in de straot is da Lambère. Ge wilt nie geleuve wa ik daor meemaak. De minse die daor binnekomme zen wel zó lillijk as ze arriveere en wel zó mooi as ze weggòn! Onze Klaas waar d’r ònvankelijk nie zó veur da’k òn ’n weekabbonnemènt bij de kapper begon, mar ik kos ’t èiges nie mer mi al m’ne rimmetiek. D’n onze zin da hij ’t dan wel vort zó doen, mar da hòlde niks ùit. Ik moes dan op m’n kniejes vur de kùip gòn zitte en dan wier ons badkamer nog natter as da ze oit geweest is. En nòdderhand kos ik amper mer overèind.
Nou gò’k vurral ok vort vur de gezellighèid nor de Mirroise kwaffeur. Daor is’t nog een en al gemoedelijkhèid. D’r zit gin man mi tillefóntjes te piele of te bèlle. Nee, daor wordt nog aauwverwets gebuurt!
De leste keer hen we d’r toch schik gehad! D’r laag ’n groote rooi prùik vur de carneval. Die hen we umsteburt opgezet, ok ’t maansvolk! Ge wiest ècht nie wa ge zaagt! Wa kunne minse veraandere dur zón simpel kopstuk... Zóiets komies kan denkelijk allennig mar b’ons in ’t dùrp...
Afgeloope week waar ik mi onze Klaas in D’n Bosch. Ik wó m’n kapsel wel ’s laote zien, mar in de stad kan oe ok vanalles overkomme. We han uurst òngeleed bij de Sylva op de Parade. Daor vatte wij dik unnen tosti bruin brood. Simpel, zulde denke, mar die is daor zó vergimmes lèkker en goeiekoop. Onderweijl leeze we d’r wa krante en dan hen we onzen buik zoo vol van alle ellènde in de wirreld. We keijke dan rond en zien de jong lùi alterand duur spul bestelle. Die hoeve nie op unne prèij te keijke, die vatte we gewoon ’n goei glas wijn bij d’r eete ok nog! Ik vraog m’n èige wel ’s af worvan die gasjes da toch doen kunne.
Toen we buite kwame, zage we da d’r wa cameraminse op de Parade stonne. D’r waar ’n mooi vrouwke bij die op ’n opvallend oranje bènkske zaat. Nou bliek da Hella van der Wijst te zen mi heur tv programma Geloof, Hoop en Liefde. Wij zen groote fan van Hella’s en mee da ze ons zaag vroeg ze of wellie ok nie efkes op heur bènkske wón komme zitte.
Hella is ’n Brabants durske ùit Vèggel en ’t klikt alt tussen ons. Onze Klaas kent heur nog van d’n ted da ze nog klèin waar. Ze vroeg of wellie iets over geloof, hoop of liefde te mèlde han. ‘Nou,’ zin ik, ‘wij zen eigelijk wel vort eksperts in de liefde, want we hen vurrig jaor ons gaauwe brùiloft al gevierd en we kenne mekare al hòst vijfenvijftig jaor...’ Hella wó weete hoe wellie ’t toch al zo lang mi mekaren ùitgehaauwe han. ‘Ik vertelde heur da we meaktre op de Wambèrg bij ’t schòtse vur ’t uurst getroffe han en da we eigelijk noit unne scheeve schòts mer gereeje hebbe.’ ‘Och,’ zin d’n onze toen innins, ‘aauw schoewn zitte lèkker en zoo af en toew moete die goewd wa verzole, dan gòn ze heel lang mee...’
Ik weet eigelijk hillemòl nie wa hij mi da verzole krèk bedoelt.

Nou komme we in de week van veijf mèrt veul kans wir op tillevizie ok nog. Mar goewd da’k tevurre nor de kapper geweest waar...

geschreven door: Bèt van Klaasse

Cornelia2017 07 400