Bèt van Klaasse 2017

Verjeurdag

2017 - nummer 12

BètKl

Afgeloope zòtterdag ware de jongste klèinkeijnder b’ons en da waar arighèid um op die schatjes te paasse. Luc is hòst veijf en kan alleen mar op ’n matrasje ligge. Hij kreg eete ùit ’n zèkske via ’n slèngske rèchtstreeks in z’n lefke. Mar ’t mènneke is zó mooi en zó tevreeje. Z’n jonger zusje Charlotje is nog mar twee en een en al leevendighèid. Mi d’r korte pótjes reest ze dur ’t huis en klètst over vanalles wa ze zie en dan kùmt ze alle kirres efkes bé ons gekrope um knuffeltjes te geeve en te kreijge. Ze wó wel ’n gekókt eike, liet ze weete en toen ze daorvan efkes lòtter zaat te geniete, zin ik da ’t eike ùit ’n kiep kwaam. ‘Nee, oma,’ zin ons klèindochterke èigewijs, ‘’t komt uit ’n doosje!’
Op d’n datum da’k dees schreijf, is ’t de lesten dag da’k seuventig ben. ’n Arig gevuul, da da noit mer trugkùmt... Mèirge maag ik as jarige mi onze Klaas mee nor Maastricht en da’s bizunder, want d’n onze hi nog steeds laast van jicht. We gòn dùrrum mi d’n trein, want ok autoreije is nou moeilijk vur hum.
’t Ziet ’r goewd ùit, want ’t zal unne mooie lentendag worre en ok al gòn we offisjeel nor de Tefaf, toch zal ’t wel terraswèrk worre. Lèkker in de zon mi ’n bèkske en ’n stuk vlaoi minse keijke. Da’s mee van ’t liefste wa ik doe.
Op munne verjeurdag vertrokke we rond half tien. Ik ha m’n èige ùitgesloofd um ’r schón op te staon. We hòlde Ante en Lieneop. Lien is ’n vriendin b’ons ùit de straot. D’n trein van half elf moesse we haole. Onze Klaas moog dus mi drie vròllie op stap en da viel nie mee, zin ie... Onderweeges han we schik bé ’t in- en ùitchecke, want alle kirres as we moessen overstappe waar da òn de orde en zón dinger wille wij nogal ’s vergeete mi al ons gebuurt. ’t Gevolg waar da we in Sittard moessen ùitstappe van de kondukteur, umda Ant en d’n onze nie ‘gecheckt’ han. Ze mogen ok bleijve zitte as ze ’n bon van fijftig euro vur lief name. Wij d’r dus gelijk ùit, checke en mi de volgenden trein mee. We moesse laache over ons èige stommighèid. Eigelijk ware d’r vier aauw dutsels unnen dag op reis en da gif geklungel. Mar Maastricht laag te straolen in de zon en we viete d’r innen op men. We zate zó lèkker op ’t terras da we ok mar mee eete bestelde. We han te man fijftig euro ùitgeleed en Ant waar de bank. Ze zó wel zien hoe wijd we kwame. Nò ’n welleke moesse we toch efkes nor die duur kunst- en antiekbeurs. We han ’t gaauw bekeeke. Wa’n duur grèij, wa’n prachtig kunstwèrk en wa veul! We wiere muug van al de luukse. Ant en Lien viete ’n wit wijntje en ’n oester en trokke wit weg van de reekening. Zoo zó ons pùtje gaauw leeg zen... Nondeknètter, vur da gèld hen onze Klaas en ikke mi gemak ’n òlling week geëete en gedronke!
Toen we thuis ware goide ik mee m’n schoen ùit en gong lèkker lùi op de bank ligge. D’r waar unne kwak fliesietasies gekomme mi de post.
Mi ’n heel voldaon gevuul din ik nor bed. ‘Zèlde zónne schónne verjeurdag gehad,’ smiespelde ik teege d’n onze, mar die sliep al as ’n ùske.

geschreven door: Bèt van Klaasse

Cornelia2017 11 400