2017 - nummer 11

Iedere vreddeg gòn we nor de oudste bruur van onze Klaas. Die is al vort in de tachentig en hi zoo z’n mankemènte. Z’n vrouwke mekeert ok van alles en nog wa, dus hen wij buurt zat. Ik tel daor wel op, want ondanks de kwaole hen we veul schik. Harrie en Lie komme vort mi d’n taxi en die zen al rond de neegentig. Ze hen d’r gevuul vur humor gehaauwe en bleijve hèl van geest. Lie vertelde pas van hullie vòdder die kùiper waar èn op ’n stukske èige laand beum ha geplant. ’n Por jaor lòtter vond ie da die beum nie òn de goeie kant van d’n dijk gezet ware en ie zin teege z’ne zoon: ‘jonge, gé moest ze d’r allemòl mar ùithaole èn òn d’n andere kant van d’n dijk pote... en as ge ze dan toch ùitgegraven het, moeste ze ok mar mee snoeie. Da’s veul hèndiger as strakke vanaf d’n trap.’ Zoo gezeed, zoo gedaon. Kùmt daor unne landlooper langs en die vreugt worrum onze jonge al die beum toch ùitgraaft um ze te snoeie. ‘Ja,’ zi onze Jan vur de grap, ‘da oe ik alted zoo, want ik heb laast van hogtevrees!’ De schoier kan z’n orre nie geleuve èn lupt nog minutelang van onbegrip te schuddebolle.
Mi die reegenèchtige vurjaorsdaag wordt onze Klaas dik mar sjegrènnig. Hij kan nie mi d’n hond rond en fietse gi dan ok nie. Gelukkig wier ’t op ’t èind van de week wa beeter. Ant waar dist gekomme um ons ’n bietje te hèlpe. Ze kwaamp de raome en de gurdeijne waasse en da waar hard nóddig. Ze ston z’n best op d’n trap te wèstere, toen ze ’n stèpke trug din en ze pardoes mi d’ren inne voewt midden in d’n immer zipsop traai. Wèllie moesse vergimmes laache mi ’t veurval en ware bleij da ze nie mi immer en al umkieperde. ‘Witte wa,’ riep Ant, ‘dan vatte we ok mar mee de òlling kamer hier.’ Nou, dan komde wa teege! Dooze vol rotzooi die mee bé’t aauw papier kunne en alterande plestiek vur d’n afvalzak... Nò ’n uur rook ’t hier wel wir lèkker fris en de glasgurdeijne hinge d’r bé of ze splinternet ware. Tien moes biljèrte en Ant zó b’ons mee wèrm eete. Ik schat da ze daor aachteraf speijt af hi, want d’n onze hi ’n streng dieet vanweeges z’n jichtklachte. Veul gruuntes en fruit, gin vlis en wèinig vis... We begosse mi avocado mi citroen, bloemkólsoep en èipel mi zoerkólle en vèrsen ananas. ’n Bèkske rijst nao en da waar ’t dan...
Onze Klaas vertelde da teegesworrig ‘date’ zó in is. Hij din nèt of ie daor alles van wies. ‘As vrouwvolk unnen date hi,’ zin ie, ‘dan gi da vantevurre nor de kapper en de schónheidsspissjaliste. Da duu ’n neij slipje òn en ’n bietje parfum op d’r beste kleer... Mar maansvolk da rùikt unne keer òn d’r onderboks en zi: ‘da kan nog wel.’
Toen onze Klaas smiddes nor de vergadering waar, viete wij ’n bèkske mi ’ne sjekladenbol en lèkker as da waar! Ik moes Ante nor Vorstenbosch trugbrenge en daor onderweeges zage we ’n aauw wefke teege de wend opbokse op heur fietske. Ze ha ’n heel kort rùkske òn en ge kiekt zoo tege heur fieselemie um zoomar te zegge. Wij schoete bèij in onze laach en Ant riep: ‘kek daor toch ’s, wa’n seksie aauw prùim nog!’

geschreven door: Bèt van Klaasse