2017 - nummer 43

Wa’n weer, wa’n weer! Ge snapt ’r niks af, hogzommer in deezen ted van ’t jaor! Ge kunt in ’n locht zommerjepunneke op de fiets. Overal zitte de terrasjes kèijvol en iedereen hi goei zin. Wèllie zate in D’n Dunge op de Poeling mi Ante en Tiene te buurte. Ons maansvolk moes uurst jirremijeere over hullie jichtprobleeme, mar toen d’r twee schón mèidjes vlakbé òn ’n tùffelke kwame zitte, han ze innins ginne mankemèntpraot mer. Ze kieke d’r oogen ùit. Ant en ik han schik; ons kèirels han gelukkig nog goei ooge…

Afgeloope zòtterdag kwaamp ons Charlotje wir ’s lozjeere. Ze is twee en ons jongste klèinkeijnd. ’t Is ’n heel hèl veeg. Onze Klaas moes heur nor bed brenge en hij duu dan alt ’n verhaaltje vertelle en dan blef ie efkes bé heur op de kamer tot ze slupt. Da’s mistal binne ’n ketierke gepiept. Mar deeze keer duurde-n-’t ’n hil weijl en ik docht da-t-ie èiges ok in slaop gevalle waar, mar nee, da waar nie zoo. Alle kirres da-t-ie docht da ze sliep, begos ze wir ’n verhaaltje te vertelle. Ze klètste de orre van z’ne kop, zin d’n onze. ‘Da hi ze van aow,’ zin ie ok nog.

Denzes zaat ik ok nog efkes bé de Silva op de Parade in D’n Bosch. Wa daor allemòl vurbé kwaam! Mi dees zaacht weer loope d’r veul nog bloot bé en ge kekt oew oogen ùit òn al die tattoes. Tot in d’re nèk toe ziede de dódskoppe, slange, bloote meide, hartjes mi name en weet ik wa al nie meer. Ze moete daor nou nog mi pronke, want dalek in de winter ziede daor niks mer af en dan zen al die moeite en koste vur jan joker geweest. ’t Stikt vandaag van ’t vrouwvolk in panterverpakking. Op afstand zódde denke da d’r unnen dierentuin is opegebroke en as ge ’t vrouwvolk in pantergrèij van dichtbé ziet, dan wilde van z’n leeve zón panterpèkske nie mer òn…

As ’t irdaags gi reegene, za’k m’n klirkaaste ’s onder haande nimme en unne kwak nor de kleerenbak brenge, want ik moet hognoddig plòts make vur wa neij klirròzzie die ik pas gemakt heb. Bé onze Klaas moet ’r ok ’t een en aander nor d’n afvalbak. Giestere moes ik z’n aauw schoen, die ’m zó lèkker zitte, nog mi slusion plèkke. Nou hoop ik mar da ze’t vandaag ùithaauwe, want hij gi unnen òllinge dag loope mi unne kammeraod en as z’n aftrappers onderweeges ùit mekare valle, moet ie op z’n bloote pótjes wijer…

Witte trouws hoe ze zón naozommerke noeme?
As ’t in septèmber naozommerde sprake de minse bé-j-ons van ’n èipelzommerke. De boerre hoopte daorop, want da waar goei weer vur d’n èipelogst. Honderd jaor geleeje kriegen al de boerrekeinder nog èipelvreij; vreij van school um èipel te rape.
D’r wordt ok wel oit van ’n Michielszommerke gesproke (Nor Sint Michaël, 29 september) en die wèrm periode duurt alt aacht daag tot in oktoober volges ’t aauw volksgeloof. Zommerse daag rond half oktoober kriege de naam Treeskes zommerke. (Nor Sint Theresia, 15 oktober)

geschreven door: Bèt van Klaasse