Bèt van Klaasse 2017

Strakke bòjems…

2017 - nummer 47

BètKlVan de week stuurde Tien ’n appke nor onze Klaas van unne moslim tusse twee eezels. Die biste riepe bèij: ‘Me too!’ ’t Is toch ongepèrmenteerd.

Worde gèllie ok zó muug van al dè ‘me-too’ gezeever? Ge kunt ginne krant mer opeslaon of ginnen tillevizie mir ònzette of ’t gi over ongewenste intimiteite. En nou schoot men krèk iets te binne ùit m’n jong jorre. Ik ha toen ’n heel strak bruukske gemakt van gebloemde satijn. Daormi waar ik nor D’n Bosch gedaon en ik moes bé de V & D iets ùit unnen diepen bak visse. Ik kos d’r nie goewd bé. Ik hong over de rand heene te graaie nor ’t speulgoed wa’k wó koope en da laag natuurlijk òlling onderin. Ik krieg onverwaachs ’n lèts op m’n bille. Ik verschoot en dook veurover d’n bak in. Ik hurde unne harde mannelaach. Mi moeite kwaamp ik overèind. Toen ik overèind gekomme waar, kos ik nie mer zien wie me da geflikt ha. Mar hij zal zeeker veul schik gehad hebbe. Ikke minder; ’n verkoopster moes men ùit de verveelende situasie redde.

Wèllie han bé ons thuis oit ’n schón mals dienstmèidje mi van die gezonde dikke bille. Da waar grif bloozende jonkhèid òn alle kante. ’t Waar ’n vrolijk ònsteekelijk ding een. As ze krom ston um de vloer te dwèile, zaag ik onze vòdder wel ’s stiekum verlèkkerd keijke en ik zaag hum denke: wa zó’k daor toch ’s vergimmes gèire teegenòn klètse.

Zoo schrief Cornelis Verhoeven in een van z’n boeke da-t-ie, toen z’n knap en twentig jaor jonger wefke krom ston op ’t kèldertrèpke van z’n boerdereij op de Flòs in D’n Dunge mar wa gèires ’n tikske gegeeven ha op die ùitnoodigende bille, mar da moeg nie mer, want ze lage toen al in schèijing…

’t Is alt ’n bizunder gezicht, zó’n dun stùfke over unne strakken onderkant en ik kan nie ontkenne da’t dik òntrekkelijk oogt. ’t Verraoit mar al te duidelijk wa d’r onder zit…
Mar as ik teegesworrig op mòndaggemèirge op Ujemèrt nor al die battereije keijk, dan zen d’r mar wèinig die ùitlokke um daor ’s lèkker teegenòn te klètse. De miste hen vort maot fijftig of meer, ok de jong meide…! Dan zie’k die kèirels vort denke: da’s te veul van ’t goei.

Mar die bòjem- en biltikkereij is ècht ’n behoefte van’t maansvolk, mèin ik. ’t Lekt men niks vur ons vròllie. Ik weet natuurlijk nie hoe ’t mi ùllie gesteld is, mar ik heb as vrouwmins nou noit da sort gevuul as ik unne schónne kèirel zie. Nee ik denk noit: ‘wa zó’k d’n diejen ’s gèire in z’n kraus taaste of op z’n bille tikke’ of zóiets…
As ge da zó’t doen, dan zódde gaauw in Vught op ’n afdeeling aachter geslote durre zitte.

Onze Klaas hi nog ’nen heele schónnen breejen bòjem vur zennen aauwer. Da’s heel prakties vur men: skadoew in de zommer en wèrm in de winter. Ik hoop daor nog lang aachter te meuge ligge!

D’n onze hi hier trouws nog wel unne schónnen aauwverwetsten billentikker in de kaast hange, dus die hi eigelijk ok gin man nóddig…

geschreven door: Bèt van Klaasse

Cornelia2017 47 400