Bèt van Klaasse 2017

Vallende gevalle

2017 - nummer 49

BètKlOch och, nou ha’k al zó pozitief geschreeve over de vurgende week mi ons bezuuk òn D’n Haag en Scheveninge en nou ze’k van de week toch gevalle mi de fiets! Ik zal die vurloopig nie mer ònrake en daor is onze Klaas niks bleij mi. ‘Ge hoeft zó klèinzirrig nie te zen,’ zin ie toch teege men, de klippel. En toen heb ik ’m ’s laote zien wor ik allemòl blaow plakke ha overgehaauwe van m’nen tùimel mi m’nen tweewieler. Hij keek ’s goewd en zin: ‘Wa’n geluk; al da blaow, da sti jou eigelijk ’t beste…’ Zódde’m nou toch nie wa doen!
Mar al bé al, he’k ’t ’r toch goedzat afgebrocht. Niks gebroke en ik kan gewoon ùit de weeg.
Onze Klaas is unne slèchten oprùimer, mar nou waar ’t vort zó wijd da-t-ie d’r nerres mer dur kos. Hij kos nog amper bé z’n buro komme en ie moes tussen alterande dooze zien te zigzagge. Al doende kos ie onderlest z’n eevewicht nie mer haauwe en kieperde mi geweld in unne grooten bak vol snèttereij. Gelukkig waar Tien krèk in d’n hof òn ’t ottere en kos die hèlpe um hum overèind te hijse. Oei oei, wa hagget ’r gekruld en ’t waar natuurlijk men schuld da d’r zóveul rotzooi ston. Dus nou zen we mar flink beginne te rùime um wir wa plòts te make. D’r stòn al vier groote dooze in de gang um nor de Vincentius te brenge. Wa is ’t moeilijk um afscheid te nimme van boeke! Bé sommigte moet ik ’r nog efkes durblaoiere. Zoo kwaamp ik nog ’n schón ùitspraak van ’nen beroemde filosoof teege: ‘Wie gelukkig wil zijn, moet niet nadenken.’ ‘Da klopt,’ zin onze Klaas, ‘dùrrum is ons vrouw alt zó gelukkig.’ Och, docht ik, vrèilkloot; ’t een oor in, ’t aander oor ùit. Ik din deur mi de klus.
Wa komde ok allemòl arig grèij teege. Al jorre bewaord en noit niks mi gedaon… D’r kan veul nor de vuilesbak. Ons jong wille de boeke nie, want die hen ammel zón ‘readersding’. Um lèkker te leeze moet ik ’n ècht boek in m’n haand hebbe. Ik ben ’n aauwverwetste opoe.
We doen ok nog nor Amsterdam. Daor gòn we op de Pan nor de schón schildereije van onze schilderzoon keijke bé Galerie Contempo. We gòn d’r gruuwelijk gruts op. Hij makt heel fantasierijke, precies geschilderde werkstukke en hi daor veul suukses mi.
We zen vurrige week weezen eete bé de Moerkaol, hier in ’t dùrp. Da Eetpunt is iedere leste vreddig van de mònd. Da’s alt lèkker en gezellig en te zondig is ’t ope kerkendag in Brabant. Wij moesse nor Handel um in de kerk Brabantse praot te gòn verkondige. Prachtig um te doen in ’n mooi vol kerk!
Mi Suntereklaos zen ons jong en de klèinkéinder hier geweest. Da is kèijgoewd bevalle. Wa is’t schón as d’r klèin bé zen die nog geleuve in de goedgeefsen hèilige. Over da zwartepiete gesèmmel hen we’t nie gehad. ‘Val stil,’ riep ik, toen ons Mrietje da ònsnee, ‘daor hen wèllie onzen buik vort van vol.’
Vandemèirge viel Ant nog efkes op de klep. We hen wir z’n best bégebuurt. We hen ’t ok nog efkes gehad over de duikelinge die ik en d’n onze gemakt hen. Mar ’t is goewd ùitgevalle. Ik begin al bé te kleure en onze Klaas liep al krèmmig vur ie umgeknikkerd waar…

geschreven door: Bèt van Klaasse

Cornelia2017 49 400