Bèt van Klaasse 2017

Date

2017 - nummer 51

BètKlOp de zulder ha’k m’n sneuwlèirze gevonde en zoo dùrfde ik teminste de krant nog ùit de bus te gòn haole en de plestik zakke òn de straot te zette… D’r laag me toch unne kwak sneuw! Drie daag zé’k wijer de deur nie ùit geweest, want ’t waar goewd um hals, nèk en niere te breeke. Onze Klaas gonk nog wel efkes rond ’t huis um wa foto’s te make en ’t waar heel schón mi al die witte tèkskes in d’n hof, da wel.
Onderweijl hé’k al unnen hoop kèrstpost zitte schreijve en we hen ok veul rotzooi opgerùimd. Van ’n bevriend vrouwke hé’k unne zak prachtige lappe ùit Indië gekreege en daor zé’k nou kleer af òn ’t make. ’t Nèijmesien is nor de keuke verhuisd, want ’t is b’ons bove veulste kaauw en donker.
Onze Klaas ha schónnen boerremoes meegekreegen ùit D’n Dunge en dalek gò’k stamp koke. Petòzzie mi lèkkere worst ùit Vorstenbosch en dan kekt mar ’s hoe internasjonaal wij eete!
Te vreddig han we ’n krimmasie plèchtighèid in Oosterhout. Men neef Frans waar gestùrve. Krèk gin tachentig geworre, mar hij is goewd af, want ’t waar veul leije de lesten ted. En bé zón geleegenighèid ziede wir femilie trug die ge in jorre nog getroffen het.
De weeduwe waar vruuger ’n schoolvriendin van men en ik heb ze wel ’n bietje òn men neef geplèkt, denk ik. Da moet goeie plèk zen geweest, want ze waren afgeloope zommer vijftig jaor getraowd en ze hen ’n pracht huwelijk gehad. Twee keijnder en unne schat van unne klèinzoon!
‘Moete ginne kèrstboom hebbe?’ vroeg onze Klaas onderlest. ‘Nee, lót mar mooi overslaon,’ riep ik mee. ‘As gé in de buurt zet, hé’k al blink zat en dan is wijer kèrstversiering nie òn de orde. Hoeve we lèkker niks op te rùime… Hier en daor ’n kèrstroos en ’n hulsttèkske is meer as zat. Ik veijn ’t wel heel schón, die beum, mar liever op ’n aander. De kèrststal sti hier mooi op ’t kèisje in de serre. Die veijn ik schón, vurral d’n ezel…’ Onze Klaas kiek bedenkelijk, zuchtte diep en schudde z’ne kop.
Van de week waar ik nò d’n dooi wir efkes nor de Silva geweest òn de Parade. Ik zaat daor bé ’n bèkske thee nor ’t Winterland en de ijsbaon te blieke, toen d’r unne mins binnekwaamp, die ammòl rondkiek. ’t Waar duidelijk da-t-ie unnen ‘date’ ha. Hij gonk teleste wa onrustig zitte en stiet meepesant toch de brandende kars op toffel um. Al ’t karsvèt gutste over z’n gùlp en da op ’n zwarte boks! En daor hadde ’t gedonder: ’n vrouwke, òlling opgepoelitoerd, kwaamp binne, keek rond en toen ze zaag wa d’ren date ha klaor gemakt, drèijde ze um en nèijde d’r ùit. Ochèrrem, ik ha milleije mi de mins die besodemieterd onder ’t karsvèt zaat. Mar misschien waar ie goewd af, docht ik nòdderand. Zoo heb ik ’t oit meegemakt da ’n kennisje van ons unnen date ha afgesproke bé de Silva. Ze ha gezeed da ze unne rooie japon zó drage en da ze blonde haor ha.
Nou ha ik da toen toevallig ok en d’n date docht da ik de gegadigde waar en da waar toch nie ’t geval. Ik nèijde d’r gaauw ùit. Gevorlijk hoor, dè ‘ge-date’. Bleij da’k onze Klaas heb en nie mer hoef gòn ligge te kloote.

geschreven door: Bèt van Klaasse

Cornelia2017 51 400