2018 - week 44

Jongejonge, wa heeget onze Klaas toch druk op z’nen aauwen dag. Ik heb ’m al zó dik de les geleeze, mar da veraandert ’r niks òn.
Nò ’t fist van de opening van ’t plein van Mirroi, moes ie te zòttereg nog rippeteere mi de muziekmanne vur de veurstelling van zondag in His. Ons hèrmenie/muziekvereeniging ha goewd gespuld, d’n bùrgemister ha mooi gesproke en Shot ’71 ha z’n beste bintje veurgezet mi ’n prachtige projeksie op de kerk. Zund da ’t weer op ’t lest nie mer meewerkte, mar ja, wa wilde: èind oktoober; ’t goei weer kos onderhand wel ’s op zen.
’t Neij plein van Mirroi ziet ’r prachtig ùit.’t Hi de naam Beukplein gekreege en onze Klaas mènt da ze die uurste letter noit overèind haauwe… D’n onze von ’t geheel ’n gewèldige ònwinst vur Mirroi, mar ie waar niks te spreeken over d’n ònplant onder d’n beuk. Hij krieg al milleije mi d’n boom toen ie diejen Hedra wir zaag. ‘Wa is da toch mi diejen geamputeerde klimop overal,’ zuchtte-n-ie, ‘daor hi de geminte zeeker ’n por buunder van ingeslage. Lèkker hèndig in ’t onderhoud… Ja, da hadde gedocht!’
D’n onze is al zó lang as dieje rotzooi hier bé de rontonde is geplant konstant in gevècht mi de naokommelinge. Hil d’n hof stikt ’r af en nou is da grèij ok al vort bé de buurlùi. De geminte kan hier vort vur zèijlinge terèchte as ie bé hullie op is.’
Te zondag moes m’ne mins dus in de burries in His. In ’n ùitverkocht thejater De Pas wier ’n prachtig Brabants programma gebrocht da de minse kèij-enthoesiast makte. Van His gaauw nor Ballekum, want saoves in D’n Dùrpshèrd traaie z’n zwaoger Hans van Liempt en de groep ’n Bietje Brabants op in d’n Brabantsen Aovend. ’t Waar daor gezellig as alted.
Mòndeg moesse we op ziekebezuuk en ten denzig wordt ’t wandelboek da onze Klaas mi ’n stel vriende gemakt hi in D’n Bosch bé Boekhandel Heinen geprizzenteerd. Da boek is hillemòl gebazeerd op citate ùit de beroemde boeke van Adri van der Heijden, d’n beste schreijver van Neederland. Van der Heijden is gèk op Bossche bolle; hij noemt da ’t lèkkerste gebak van hil ’t laand! Zèlf is ie geborren in Geldrop, mar Adri’s moeder hi heur jeugd durgebrocht in D’n Bosch. Ze is ok Bossche van geborte, mar Adri wies nie wor ze geborre waar of wor ze gewónd ha; wel wies ie da ze buitenechtelijk ter wirreld waar gekomme. Da’s allemòl ùitgezocht en mi prachtige ùitkomste te boek gesteld. Moeder zaag ’t leeveslicht in De Pijp, hartje Den Bosch! Dùrrum noemt de schreijver D’n Bosch ok alt zen moederstad. ’t Is gewèldig da Adri mi zen Mirjam vur dees geleegenighèid vanùit Mokum nor Brabant kùmt um ’t uurste eksemplaar in ontvangst te nimme…
Te woenzeg mótte we oppaasse op de keijnder in Rósmòlle en d’n onze mót ok nog optreeje vur de ‘Gouden Paren van Meierijstad’. Hij duu da nou, same mi Anneliekes en Henke, al vur de twèilefde keer en ie hi in dieje korten ted al drie bùrgemisters versleete! D’r worre zón klèin vierhonderd man verwaacht. Van nou af zal ’t ècht trug gòn loope mi de gaauw verbintenisse, want d’r komme steeds meer schèijinge, zoo is de vurspelling.
Tussendeur drèijde ok nog de glaoze meule van Hèintjes die dalijk ’n prachtig onderkomme zal kreijge in Eeterij De Driezeeg. Schitterend toch da Ria Willems de bezunder afbilding van de meule van heur vòdder op ’n plòts wil hebbe, wor alleman ze kan bleijve bewondere!

geschreven door: Bèt van Klaasse