Middelrode is een plaats die een bedevaart verdient!
In de dorpskerk heeft, zo lang wij weten, voorin links het Mariabeeld gestaan. (Het heeft nu even plaats gemaakt voor de kerststal. Maar sinds enkele jaren staat er linksachter ook een mirakelbeeld van de Moeder Gods in de kerk. Dat is nog te weinig bekend. In de nis achteraan zetelt het houten beeld dat sommige mensen ‘Maria van Balkum’ noemen. Maar dit oude beeld (denkelijk uit de vijftiende eeuw) is ‘Maria van Mirroi’! Het is immers in Middelrode bovengekomen bij het graafwerk voor de Zuidwillemsvaart in 1825. Hein Casteleins, tolwachter aan de Aa en barbier in die dagen, ‘koopt’ het beschadigde beeld van een werkman voor een doos tabak. Honderd jaar later geeft zijn gelijknamige kleinzoon het aan pastoor Knaapen, die het laat opknappen. Hij plaatst het beeld in 1934 in de Mariakapel van de Berlicumse kerk! En na de tragische sluiting van die ‘tempel van Balkum’ in 2012 is het beeld teruggekomen naar zijn thuishaven. Dat is op zich misschien al een wonder dat een beevaart verdient! Er zijn verder nog geen mirakels bekend. Maar God weet, zijn die in aantocht. Ge moet er wel in blijven geloven.
En nu over de kerststal… Linksvoor staat vanouds de Mirroise kerststal. Behalve de gebruikelijke ‘bewoners’ van die stal staat er een knikengel en ook zie je een heleboel opgezette dieren. Veel vogels en andere bosbewoners. Ons vrouw houdt niet zo van die ‘poppenkast’ (zij heeft doorgaans heel goeie smaak), maar ik heb er geen moeite mee. Eigenlijk wel een mooie gedachte dat ook het dierenrijk de nieuwgeborene komt begroeten! Bijzonder is het dat er eekhoorns in de kerstbomen zitten en daarover moet meer verteld.
In de kerk van het Heilig Sacrament hadden ze een tijd terug met Kerstmis een groot probleem… Ge zult het misschien moeilijk kunnen geloven, maar het waren eekhoorns! Hoe ze precies binnenkwamen, was de vraag. Kerststalbouwer Piet van de Zandstraat en Antoon van Helvert hadden wel een idee. Volgens hen kwamen ze door de galmgaten van de kerkklokken en klommen ze langs het luizeel omlaag de kerk in… Met die warme winters van de laatste jaren hielden eekhoorns helemaal geen winterslaap meer, wist Piet te melden.
Maar hoe dan ook, ze waren er, die pluimstaartjes, en wel met drieën tegelijk. Twee rode en een zwarte. Ze renden over het altaar, over de preekstoel en de biechtstoelen, over het orgel, en ze zaten geregeld in de kerstbomen bij het stalleke! Ze dronken uit de wijwaterbakken en af en toe hielden ze een race als acrobaten over de elektriciteitsdraden van de lampen bovenin. Omdat dit ook onder de mis gebeurde, leidde dat natuurlijk erg af. De mensen hadden meer aandacht voor de eekhoorns dan voor de priester... Eekhoorns zijn sierlijke beestjes, maar ze zijn niet zuiver en overal konden de gelovigen zomaar een eekhoornpoepje tegenkomen.
Pastoor Lentjes vond het daarom al gauw niet te hebben. De kerststalbouwers moesten de diertjes weg zien te krijgen. Die klus was vlug geklaard; een val met olienootjes bleek onweerstaanbaar. Ze liepen er meteen in. Piet van de Zandstraat bracht ze naar het Smokkelbos bij de Hooghei, kilometers ver weg. Maar enkele dagen later waren ze toch weer terug en daar begon hetzelfde circus van voor af aan. Piet kreeg van de pastoor opnieuw opdracht de klimmende knagers te vangen en dat had hij al vlot weer voor mekaar.
‘En nou,’ zei de wijze pastoor, ‘maken we ze lid van onze geloofsgemeenschap.’ Ze werden gedoopt. De eekhoorntjes kregen de namen: Caspar, Balthasar (de zwarte) en Melchior. En toen dat gebeurd was, werden ze losgelaten vlak buiten de kerk op het kerkhof. En wat gebeurde!? Die eekhoorns zijn, zoals alle nieuw gedoopten, nooit meer in de kerk gekomen!
En nu is het toch eigenlijk ongelooflijk dat die eekhoorntjes bij de kerstfeesten van de laatste jaren opeens weer wel bij de kerststal zijn komen staan. Als dat al niet een veelbelovend teken van een naderend wonder is…!
De zwarte eekhoorn Balthasar is er niet meer bij en er is ook geen roetveegeekhoorn gezien.

Cor Swanenberg en Nelleke de Laat wensen u fijne feestdagen en een luisterrijk 2019.