2018 - week 6
Wij hen toch al schón daag gehad in d’n ònloop nor de vastelaovend! Te zòttereg han we ’n superfist in Uje. Onze Klaas is 22 jaor geleeje benoemd tot Knoergoeien Brabander en dan meugde vort elk jaor trugkomme um de benoeming van unne neije knoergoeie mee te komme viere en dan worde me toch in de watte geleed! ’t Gezelschap is al zó prachtig: Hennie en Lya, Theo en Wil Meijer, Frits Spits en z’n Greetje, Leon van Liebergen en z’n Sylvia, Gerard Rooijakkers en z’n Loesje, Frits van Eerd en z’n Famke, Peer Swinkels en z’n Ranchel, Frank Lammers mi z’n vòdder, Gini Braks, Wim Diks, Rob van de Laar, Karin Bruers en nog veul meer. Vurrig jaor moesse we afscheid nimme van Gèrrit Braks en vurrige week is Abt Ton Baeten, ‘de rooie witheer’, gestùrve, Zèllie waren ok knoergoei, mar ze zen d’r nie mer, zund zat. Carnevalsvereeniging De Knoerissen benoemt elk jaor iemes die veul vur de Brabantse cultuur gedaon hi. Onze Klaas vreugt alt um vrouwe, mar hij kreg bekant noit z’ne zin. D’n onze hi twentig jaor ‘Vader Abt’ gespuld en da beteekent eigelijk da-t-ie ’t programma rond ’t fistdinee bé de neij kennismaking òn mekare pròtte. Nou hoef ie da nie mer en da beavlt goewd, want nou kan ie èiges ontspanne mee geniete.
We moessen al um half drie op ’t Ròdhuis zen en ’t waar wir een en al luxe. Mi al de genoodigde zate we òn lang toffels te klazzineere en te pruuve. De neije nog te benoeme knoergoeie zaat mi z’n vrouwke òn de dwèrse eeretoffel bé Prins Porcellus. D’r wieren toespraakjes gehaauwe worbé de neije knoergoeie òngesproke waar. Martin Jan van Mourik hiette-n-ie. Hij waar hoogleraar notarieel en erfrecht, wónde in Ravestein en ha daor veul gedaon vur da stadje en ok vur de carnaval, Toch denkte bé notarisgrèij al gaauw: da zal wel wir zónne stijve, geleerde mins zen. ’t Teegendeel waar waor. Hij ha ’n vrolijk veurkomme en kos prachtig plat praote!
Nò ’n geweldig dinee moesse we oversteeke nor theater Markant vur de zitting. ’n Por aauw krùiers haakten af. Wij wón de ‘inaugurasie’ meemake, ok al zón we’t wel nie volhaauwe. Martin Jan wier gehuldigd. Hij kreeg z’ne steek op en z’n kettingmedòllie um en hij kroep in de ton. Hij brocht ’ne schónnne buut mi humor en tèinenòn begos ie te zinge en spulde-n-ie ok nog efkes trekzak! ’t Waar ’n groot suukses.’t Waar mooi meegenomme da-t-ie ’n schón wefke ha. Ze liek jonger en van Chineese orizjine. Onze Klaas zaat ’r neeve en hagget goewd getroffe mi heur. Ze hiette Tsjen en ha buurt zat. De neij paaste bèij in ons clubke. We moesse mi Lya’s ok nog efkes ’t K(noer)G(oei)B(rabant) lied brenge mi polonaise. Da waar ècht ’n suukses. Wij dinne daornao voldaon nor huis
De vurbeije zondeg moes d’n onzen optreeje in Den Durpsherd in Ballekum. Same mi Henke, z’ne muzikale mònnika maot, zóttie daor vertellingskes en liedjes van èige bòjem komme brenge. De zaal zaat kèijvol en d’r hong unnen prachtige gemoedelijke sfeer. Ik schùp niks op as ik zeg da onze Klaas kèijgoewd waar en da Henk prachtig en mi veul schik mee spulde. Nò hullie kwaamp Striepke Veur ùit Hellimond en die kèirels waren ok geweldig. Unne bekwame pianist en twee ‘Striepkes’ die verrèkkes kosse zinge! Ze kwame rècht van de Keiebijters af. Ge kost heure en zien da die gaste al 35 jaor same ware; ze ware zó ingespuld op mekare!
Grif, ’t waar unne gaauwen Brabantsen aovend!
geschreven door: Bèt van Klaasse