2018 - week 14

Wa waar ’t toch efkes schón weer! Onze Klaas zin smèires mee al: ‘We doen d’r dalijk uit, want we hen eindelijk ’s unne vreijen dag!’ Zoogezeed, zoo gedaon. Op nor d’n Driesprong in Rósmòlle, want daor kunde smèires al lèkker in ’t zunneke zitte. D’r zaat al unne kwak volk van de wèrmte te geniete. Wèllie kroepe d’r ok gaauw op ’n goei plòtske en wiere grif wèrm! Nò ’n lèkker bèkske en ’n breujke dinne we vur d’n uurste keer dees jaor nor D’n Dunge um daor op de Poeling bé Keesjes nog wa nao te geniete ok nog. Daor waar ’t al vollenbak en kèijgezellig. Krèk of iedereen goei zin ha! Wa duur goei weer toch veul! Onze Klaas is dan ok mee unnen andere mins! We dinne voldaon op huis òn um in onzen hof nog efkes bé te ruste. D’r zate al bieje op d’n uursten bloesem van de kriekskes!
Te mòndag moes ik òlling alleen nor Uje, want munne mins ha ’n afspraak gemakt mi Joost Prinsen. Hij moes diejen toneelspulder in Amsterdam gòn ondervraoge um ’n stuk over hum te schreijve in tijdschrift Brabants. da waar ’n hil ondernimming, want d’r hong hier dikke mot boven ’t laand. D’n onze waar al kèijmuug toen ie bé de afspraak ònkwaamp. Henk janssen waar daor ok, want die duu dan foto’s make. Gin mins hi in de gater wa die manne vur moeite doen um ’n boeiend stuk in mekare te zette vur da prachtig blad.
Zedde gullie al gewend òn da uur vurruit? Ikke nie; ik heb unne neijen ove en de klok daorvan sti nog alt op d’n aauwen ted. Wij loope zoogezeed ’n uur aachter, mar we hen d’r enkelt laast van as we op de geut komme. Ik moet niks hebbe van al die knùpkes en onze Klaas lót men mar heene kloote. ‘Moete de handleiding mar leeze,’ bromt ie. Ik kan d’r nie mi geschorre zen. Hoe ouwer ge wordt, hoe meer moeite ge kregt mi al da neij speul… Ik zal Tiene vraoge; die is nogal bé d’n ted, mènt ie.
Te middeg gòn we nor de notaris, we wille ’n testamènt op laote stelle… Ge moet toch zùrge da de zake goewd gereegeld zen, mèin ik. ’s Keijke wa da wir gi koste…
Swoenzes zit ik um neegen uure bé de kapper. Lambère zit mar unnen balscheut van ons af, dus da is mooi hèndig. Eigelijk kan ik onze krant grust opzegge, want ik heur alle nijts van Mirroi en umstreeke b’ons in de salon. ’t Is d’r kèijdruk, want ’t zen vakminse en de vaaste klante komme van wijd en zijd. ’t Vrouwke neeve men liet d’r haor heel modèrn knippe en vèrve. ‘Ja,’ bekende ze, ‘m’ne mins is vijftien jaor jonger as ikke en ik moet ’n bietje moeite doen um vur hum in de smaak te bleijve. Ik dùrf dik nie mer in de spiegel te keijke… Ik verschiet zí da’t nog nie mer bé trekt.’ Nicky, de kapster, moes d’rmi laache, mar ze reageerde patènt. Ze viet ’n groot stuk karton en zette da teege de spiegel. ‘Zoo,’ zin ze, ‘dan kunde de slijtaazje nie zien en as ik dalijk mi aow klaor ben, dan zedde mi wa fantezie wir ’n jong meid en kunde’r wir ’n hil weijl teege!’
Toen ik thuiskwaamp, bèlde Ant um af te spreeke vur vier daag fietse! En nou hi Tien al geboekt vur vier man in Callantsoog! Da wordt ’n goei fietsweek in mèij!

geschreven door: Bèt van Klaasse