2019 - week 05

Tien en Ant kwame vandemèirge al vruug op de klep gevalle, want hij wó z’nen neijen auto laote keijke. Hij hitter vort zó inne wor ’t allemòl vanèiges gi. Unne Koreaan; ge hoeft ’r mar in te gòn zitte en dan sprikte in wor ge heene wilt en dan programmeert ie oew hil roete in de kortste kirres. Bé d’n onze gi alles nog aauwverwets mi de haand, mar ik heb daor niks gin heekel òn en ben d’r gruts op da’k ’t èiges nog ’n bietje kan reegele mi file parkeere en alles. Wij gunne Tiene en Ante hullie neij voertuig natuurlijk van harte, want ze werke d’r hard zat vur. Hij hittem wel ’n week te vruug gekocht, want nou hi da neijmóddes beesje al ’n òlling week in de kaauw en de vorst stòn te vernikkele. Zedde gullie dieje sneuw ok al zó muug? Al die rottige glattighèid daor zitte wij aauw minse niks mer op te waachte. In Rósmòlle en D’n Bosch waar d’r wèinig of niks òn de trottwaars gedaon en ok de fietspèij ware dik unne spiegel. Onze Klaas hi ginne schrik; die fietst nog gewoon deur nor Rósmòlle. Ik begreijp daor niks af. Kèij-èigewijs, wánne.
Tien ha trouws wel nets te vertelle. Bé hullie in de buurt hagget ’r zó gekruld. D’n buurman moes snaachs nor ’t ziekenhuis gebrocht worre. ’n Lillijke beroerte! Òn d’n overkant blieve de gerdeijne veulste lang dicht. En diejen alleenstònde mins van in de tachentig waar alt zó vruug in de weer. Dè kos noit kloppe, dus de plisie mar gaauw gebèld. Die kwame mi veijf man stèrk! Ze moesse de aachterdeur mi unne sleijptol ope zien te kreijge. De bewooner laag langùit op de vloer; hij waar gevalle en kos nie mer overèind. Mar aachteraf viel ’t mee, want d’n dag daorop riej ie alwir rond in z’n 45 kielemeeter autooke.
Tien hi vruuger bé de Gasunie ‘gewerkt’ en daor hittie nou nog grèij van op zulder staon. Werkschoen bevubbeld. Onze Klaas hi van Tiene al oit van die steevige stappers gehad. Da waar gin suukses. Toen ie ’r hier mi dur de Kneijndebuskes kùirde, koste hum overal speure. Ze viele òlling ùit mekare. Ammel van die zwarte korrels ùit de zole. ‘Gé wit wel wa weg gift,’ griens d’n onze.
En nou, jorre lòtter, waar ’t persies ’tzèlfde duntje mi Tiene èiges. Die moes halverweege z’n wandeling dur Vorstenbosch op z’n sokke nor huis zien te komme, umda die schoen kaol vergaon ware. En toch zage ze d’r nog zó nijt ùit. Zoo ziede mar da bewaore lang nie alt goewd is en da bepòld goewd ok noit gedeijt.
We ware te woenzeg wir bé ons jong um eete te koke en op te paasse. De jongste is wel al tien mar die veijn ’t fijn as wèllie d’r zen as ze ùit school kùmt.
De middelste is al zestien en die zit op ’t gymnasium. Ze kwaam straolend thuis, want ze ha de seks kwizz op school gewonne! Ze han alterande vraoge gekreege over ’t maagdevlies, de clitoris, de ereksie, dildo’s en condooms en zón zake meer. Ik kreeg ’r grif ’n kleur af toen ik ’t hurde. Wij wiese vruuger toch hillemòl niks op da gebied. Wij dochte da Clitoris unne Griekse vèldheer waar. Nee, wij moegen ’t in die daag lèkker ammòl nog zèlf ùitzuuke…!
En nou weete ze wel vort heel èrg veul, mèin ik.
Of ’r da mi al dieje neijmóddese dinger ok beeter op geworren is, wee’k nog zó krèk nie.

geschreven door: Bèt van Klaasse