2019 - week 08

‘Witte hoe ge unnen Bossenaar wòtterpas moet zette?’ Mi die klètsvraog kwaamp Tien hier òn. Hij wies da wel. Ge moest ’m mi z’n been ùit mekare steevig nirzette en dan z’ne kop zoo drèije da de zeever d’r òn bèij de kante eeven hard ùitliep! Nou, da von d’n onze nie zó grappig as Tien verwaacht ha. ‘Nee,’ griens onze Klaas, ‘da veijn ik ginne fijnen humor.’ Mar ja, ge moet weete da onze Klaas in Rósmòlle op de wirreld is gekomme en mi trugwerkende kracht dus ok ’n bietje Bossenaar van geborte is, wánne.
‘Zeevere,’ riep ik, ‘da’s in Ballekum ‘tonpraote’. Wij hen hier in d’n Durpshèrd nèt d’n uursten aovend wir meegemakt en mega schón as die wir waar! Van alles wa, mar vurral veul goei èige wèrk: De Slager, Anne-Marie, de Siameese twilling, de Springdinger, SIL, de jongste van gelijk, de Drieka’s en De Vis vur de pauze. Jonge, wa’n afwisseling al! En die Drieka’s mi d’r prachtig liedje over de supermèrte waar zeeker ’n hogtepunt… Ze wón toch liever gewoon unne gruuntenboer..! En ok wir kèijstèrk waar De Vis. Deeze keer as neijen bùrgemister mi alle meugelijke ‘inside information’. Hij haauwt d’n buut ècht zoowas ’t hurt; hij stelt de plòtselijke toestande òn de kaak en duu da in prachtig Balkums.’
’t Waar d’n uurste keer da de zeeverdersaovend nie gratis waar vur de oudjes, mar da ha òn de opkomst nie veul afgedaon. D’n hèrd zaat mooi vol en ’t uurste bèkske en de lèkkere krintemik ware nog wel vur niks.
D’r zaat ’n mooi opgònde lijn in de pronkaovend. D’n onze is wel allergies vur aauw moppe en ’n por ha-t-ie ’r toch wir geheurd. Tja, onze Klaas kent ’r ok zóveul. ‘D’r kwaamp ’r nog inne langs van Willem Iven van firtig jaor geleeje,’ bromde-n-ie. Mar d’r hong zeeker unne goeie sfeer op deeze prievjoew van de ‘knalaovend’ en ik waar d’r goewd over te spreeke. En toen moesse de schèijende Springdinger (vur de twidde keer), Arie Zwabber, de Blaow gruuntjes en de Luizennicht vur de leste helft nog komme.
We han unne mooie mix van hil arige en goei tonpraoters gehad toen we d’r nog mar ’s vur gonge zitte. Mi de Blaow gruuntjes zage we da d’n Blaowen Beer ècht òn ’t verjongen is en da’s natuurlijk ’n heel goei ding. En toen kwaamp de Luizennicht mi ’n apotheose van jewelste! Zèlde zón schitterende act gezien. Heel eigentijds en bijzonder orizjineel. Alleen al de verschijning: ’n rooi stuk op hooggehakte lèirskes da mi ’n prachtig ‘schoolgebonde’ verhaal over ‘transgetvers’ de minse de lachstùipe bezùrgde. ’t Toneeltalent van Camiel zit in z’n DNA. Hij ston meer buiten as in de ton en da waar terècht, want ge moest ’m in z’nen hillen outfit van top tot teen kunne bewondere. Zónnen buut is universeel toegankelijk en zó denkelijk mi gemak d’n besten buut van Brabant kunne zen. Mar ik geleuf nie da die ambisie d’r is. Hij duuget gewoon vur de lol, zooas ’t eigelijk hurt, en da’s in elk geval vur Ballekum en ons wel unne zeege. Prins Ronny prees ’m terècht de lucht in: ‘drie joekels van ’ne kwèijk vur de Luizennicht!’ Van ons han ’t ’r nog veul meer meuge zen. We hen d’r nog lang van naogenote.
En vanaovend wor ik opgehòld dur ons vriendin Neeltje. Dan gòn we same nor ’t kasteelkonsèrt in Hezik. Da belooft wir unne schónnen aovend te worre, mar da’s hil anders as de Zeeverdursaovend… Wa he’k toch ’n lèkker luizeleeve!

geschreven door: Bèt van Klaasse