Bèt van Klaasse 2019
Goei zake
2019 - week 19
Ik heb ’t al ’s eer oit over ’t Kaballekumbouterbos gehad hier op de Balkumse Westèkkers. Da’s ’n schón keijnderhuukske mi alterande kabouterkes. Nou zen d’r al aonslage geweest van opschietende jeugd die van verveelenighèid nie wit wa ze mót ònvange en d’r is veul vernield. Efkes hé’k gedocht da’t dùrrum vort ’t Vandalebouterbos moes hèite, mar daor zen we van truggekomme in de hoop en ’t vertraowe da alleman respèkt zal leere hebbe vur de keijnderfantezie. Umda’k èiges ’n por dùbbelkabouters heb meuge bédrage, wó’k mar ’s oproepe um daor ’s te gòn keijke mi de klèin manne, want ’t is grif arighèid. Da’s nou nog ’s ’n goei idee: zón verlorre tipke natuurlaand umzette in unne mini Efteling…!
De zon schent dik, mar ’t is locht òn d’n bòjem en de radio prót soms van kommend onweer. Onze Klaas en ikke doen d’r nog lichelijk op de fiets efkes tussenùit. Zoo hen we pas toch wir lèkker in de zon gezeete bé de Poeling. ’t Zaat ’r kèijvol, vurral veul aauw wielrenders, mi van die hangkonte in strakke bruukskes. Gin gezicht, mar die manne hen groote schik…
Ik heb pas nog bégebuurt mi ’n aauw Ballekumse vriendin. We trèffe mekare mar ’s nou en dan, want ze reist mi heure mins overal heene. ’t Is ’n heel sociaal stel da veul minse hèlpt zonder daorover praot te make. Da d’r zón minse zen is ècht ’n heel goei ding.
Afgeloope zondag han we unnen drukken dag! Smèires moes ik nor Umroep Brabant. Onze Klaas brocht men weg, want in Eindhove weet ik gin weg. Onderweeges zin ie: ‘makt mar ’n bietje reklame vur ’t boek over d’n Brabantse zandpad en de kalènder.’ Gastvrouw Hilde de Bresser is alt hartelijk en ’t uur van Lèkker weekend vloeg um. Ik ha vanalles verteld. Over de kalènder he’k ’t nie gehad, mar hij is ’r wel…
Dieje zèlfde zondag moes ik smiddes optreeje vur de blenden in Vught en onze Klaas moes in de burries in De Kentering. We kwame saoves bèij muug mar voldaon op de klep gevalle. ’t Waar goewd besteed geweest.
Ant hi hier dees week huis gehaauwe; ze hi de raome en de gerdeijne gewaasse.’t Hil spul hengt wir op. ’t Kekt hèlder en rùikt mirakels lèkker.
We zen van de week mi Martjes van Jowe nor Sjaantjes in Rósmòlle geweest. Martje en Sjaantje zen bèij weuw. Ze bleijven ons vriendinne. Dùrrum mótte we tussenbèije herinneringen ophaole. Sjaantje wónt schón in ’t hartje van ’t dùrp, vlakbé de kerk. Ze ha ok d’r gerdeijne gewaasse, mar ze waar d’r aachter gekomme da ze zówa ùit mekare viele van de sleijt. ‘Ge het mar ’n kaol kuukske bé de koffie,’ ha d’re schónzoon pas gezeed. ‘Kekt hier mar ’s nor de gerdeijne,’ ha Sjaantje truggeroepe, ‘d’r zit gin gebak mer òn.’ Sjaantje hi d’r optimisme en d’r vrolijkhèid behaauwe. Ze is ok alt eeve royaal: Bossche bolle bé d’n buurt en smiddes goei soep en wèrm breujkes!
’t Is mèij en dùrrum mótte we sondus nor Maria’s in D’n Bosch. As ’t weer mar meewerkt, zien we wir veul vriende van vruuger.
D’n onze z’n reijbewijs is van de zommer verloope. Hij zal rap aachter ’n neij òn mótte en op zenne leefted schent da wel ’n half jaor te dure. Hij zal denke: ‘dan laot ik ons vrouw toch vur taxi speule.’ Nou da weet ik toch zó krèk nog nie…. As ge men mi zón sjefeurspèt op aachter ’t stuur ziet zitte, en onze Klaas d’rneeve, dan witte worrum.
geschreven door: Bèt van Klaasse