2019 - week 24

‘Botox bij de tandarts’ laas ik hardop en toen onze Klaas arig keek, zin ik da ge bé sommigte tandartse oew èige kunt laote ‘ontrimpele’. ‘Eigelijk toch loogies,’ laachde d’n onze, ‘kunde oew èige mooi ’n por dikke wange laote zette!’
’t Zó ’n heel heet ‘weekend’ worre, zoo waar d’r vurspèld, mar m’ne mins lót z’n èige nie mer afschrikke. ‘Bende gèk, hier al die drèigemènte mi d’r code rood en oranje en d’r tropiese tèmperatuur…, wij gòn te zondag mooi bé Vallekeswird rondtrappe, want fietse kunde gé veul beeter ès loope.’ Mi da leste hi-t-ie groot gelijk en ok al waar ’t dieje zondag kèijheet, ’t wier ’n fist um dur ’t Leenderbos en de Malpie te drùlle. Wa kunde daor toch dur ’n schón landschap toere!
We zón ok mee ’n por minse bezuuke die dicht bé Borkel en Schaft woone en daor wiere we op vlaoi en thee onthòld. Jeannèt is zangerès en Leo, de mins van ’t gedoentje, ha hier oit ’n stuk grond mi ’n vervalle hùiske gekocht en da ha-t-ie tot de grond toe afgebroke en hillemòl alleen opnijt opgebouwd. Alle steen hergebrùikt; hij ha mònde zitte bikke en al mi al ha-t-ie ’r twee jaor over gedaon, mar ’t rizzultaat waar super! Wellie kreijgen alt maoteloos veul respèkt vur zón minse en kunne hòst nie begreijpe da iemes da kan.
Onze Klaas kan veul, mar daor hurt bouwe zeeker nie bé. Hij kan amper unne spijker vaast haauwe, mar hij hi natuurlijk wel gruuwelijk veul aander kwaliteite.., zi-t-ie èiges.
Da de vreijer van ons oudste klèindochter ok zónnen hèndigen bouwer is, hen we al eer verkondigd. Wel plezierig as ge zónne kèirel in de familie het. Hij is gereegeld doende um alterande kerwèijkes te klaare.
Giestere waar ik bé de kapper en daor kriege ze toen krèk te heure da d’r unne stamhaauwer geborre waar bé Berries, hullieje zoon in Amsterdam. Ge snapt da opa en oma hillemòl over de flos gonge. Ze liete men mi m’ne kop vol krulspèlle zitte en d’r moes z’n best gebèld en bégebuurt worre. Ik ha al ’n hil weijl zitte waachte. Toen ik riep da’k onderhand wel nor huis wó zonder die rollers op m’ne kop, kwame ze pas toe d’r èige en wier ik wijer afgewerkt.
Dalek mót onze Klaas nor ’n riddaksievergadering en daorvur mót ie minsen ophaole en ge zul ’t nie geleuve, mar daorvur gonk ie d’n auto te lijf mi de stofzuiger! Nou mót ik zegge da’k nogal ’n raow raokel ben in de wage en wel ’s wa op de vloermat goi, wa daor nie hurt. ‘Smertèil’ ruupt m’ne mins dan. Mar da-t-ie op z’nen aauwen dag schón makt, gif men hoop!
Ant is bé ons wir òn ’t rondwèstere. Ik heb gaauw nog wa vèrse vis en gruuntes gehòld, want we mótte vruug eete vanweeges die vergadering van d’n onze.
We moege komme keijke bé Kaatjes en Gradjes in d’re neijen optrek in ’t hartje van Ballekum. Tjonge, da waar de moeite wèrd; wa zitte die ’r prachtig in! Wa’n licht, wa’n rùimte, wa smaakvol ingericht! En ze namen ons ok nog mee nor Smaakvol beneeje hullie vur ’n lèkkere luns. Op ’t Balkums mèrtplein zage we veulterande vervoersmiddele: ’n mènneke op unnen driewielder, ’n kiendje op ’n fietske mi zeijwielekes, vrouwkes mi rollators, e-bikes en skoetmobielgevaartes… ’t Krioelt gelijk gemoedelijk dur mekare en ge snapt nie da ze ok nog mi mobieltjes in d’r haand doende zen en toch nie teege mekaren opknalle. Da’s Ballekum nog mar! Wa’n wirreld toch vort, wánne!

geschreven door: Bèt van Klaasse