2019 - week 29

Wij hen ’n kaoi week aachter de rug. We kriege donderes ’n tillefóntje van Lya’s die onder traone vertelde da heure mins Hennie gonk himmele. ’t Waar innins hard bèrgaf gegaon mi hum. De kanker ha lillijk toegeslage. Hennie ha de wens da ik z’n dódskiest zó beschildere. Daor kos ik gin nee op zegge. Wij hen alt ’n hoog pèt op gehad van Hennies en dùrrum zót men ’n eer zen. Hij waar unne mins nor ons hart mi ’n gewèldig muzikaal talènt. Alt hartelijk, sympathiek en beschèije. Onze Klaas hi in Hennies studio z’n uurste cd’s opgenomme en hij hi veul minse mi cd-planne òngeraoie um nor Hennies te gaon. Zoo zen d’r veul Brabantse liedjes moier in de wirreld gekomme dan da ze da oit han kunne zen zonder d’n inbreng van deeze muzikale mins.
Smiddes moessen onze Klaas, de Sik en ikke nog optreeje vur ’t Parkinson Café in Zilland. Da waar goewd verloope en toen we saoves thuiskwame, bèlde Lya wir. Of ik Hennies nog efkes goeiendag wó komme zegge. Onze Klaas waar nor ’n vergadering in Tilburg en dùrrum moes ik alleen vur dees moeilijke missie nor Rósmòlle. Daor zaat de zieke, òlling in de kusses. Hij zaag ’r bizunder ùit en ha iets engelèchtigs; hèlder ooge, schón haor en ’n hùidje as ’n jong mènneke. Ik waar onder d’n indruk. We hebbe same fijn kunne buurte. Hennie geleufde hèilig in ’n volgend leeve en zaag nie op teege de dood. Hij vertelde hoe ie hoopte da z’n kiest ’r ùit zó komme te zien. ’t Din ons deugd en toen ik um half elf op huis òn din, gonk ik droevig weg, mar ik waar bleij da’k nog ha meuge komme. D’n dag daorop is Hennie al overleeje. Groote zund en heel zwaor vur Lya’s die d’r alles vur gedaon hi, mar teege zón rotziekte is nie op te bokse.
De kiest kwame ze hier brenge. We hen ze in de serre op twee toffels gezet. Ik ha al m’ne vèrf al gekocht en m’n geridschap klaor staon. Ik ben mee òn de slag gegaon. ’t Waar ’n hil karwèij, want op da nakend hout trok de vèrf de neuj in, mar ik heb alles nor wens af kunne werke. Op de vurkant bove de gewenste klaprooze he’k de note van Hennies Rósmòlles liedje ‘Kaoi klapzand, goei minse’ gezet. Drie daag lòtter waar de kiest klaor en vur ik gonk vernisse, moes Lya ze nog komme goedkeure. Ze waar d’r grif dur geruurd, zó schon vond ze ’t. Ze wó d’r nog gèire ’n hart en d’re naam op hebbe. Daornao kos ik alles mi ’n gerust hart wijer afwerke en woenzeg zen de minse van de begraffenisondernimming de zaak op weezen haole. Zottereg zen we op begraffenis geweest in de Lambèrtus in Rósmòlle. D’r waar natuurlijk unne macht volk op afgekomme. D’r klonk mooie muziek, want daorvur hoefde ze de liedjes van de ceedees van Hennies en Lya’s mar te drèije. Schónne wegdroommuziek van de cd’s Calore en Between the Lines, overal koste heure wa’ne gitarist Hennie waar en hoeveul gevuul hij in z’ne meziek kos legge. Da-t-ie ’n liedje zong da onze Klaas vur hum geschreeven ha, is heel spissjaal, mar ’t moiste vur men is de millodie die Hennie bedocht vur Onze vòdder. Lya waar zó knap en stèrk. Ze zong en vertelde mi groote klasse. We zulle hopelijk nog dik nor de prachtige meziek van de meester-gitarist kunne luistere en dùrrum blef Hennie bé ons. Hij zal ons alt in hógger sfeere bleijve brenge.

geschreven door: Bèt van Klaasse