2020 - week 7

As ik ’n boek lees, kan ik ’t dik nie wakker haauwe. Vurral smiddes nò d’n eet, zit ik te vèchte teege de slaop en ben ik mee vertrokke. We han same nog efkes nor de eredivizie zitte gape. Wa’n geklungel toch. Da zen dan profs die niks anders doen as voetballe… en ze kunne nog ginnen bal rècht op goal schiete… Ik ha hil wa beeter òn m’n puuzelkes kunne werke.
Ik moes van de week vriendin Lie ophaolen op d’n Annenborch. Daor wónt ze sens enkele weeke. Ik waar efkes op heur appartement weeze keijke. Wa zaag ’r da allemòl gewèldig ùit! ’n Prachtige kamer mi ’n keukeblok um zèlf te koke, ’n schón slópkamer, ’n prachtbalkon. Heel luukse sanitair… Da waar hil wa anders as vruuger toen de aauw minse nog geschèije wiere en langs de kante zate; mènnekes en wefkes apart in groote zale. Da waar hier gelukkig nie mer. En ’t eete waar ok heel lèkker, zin Lie. Ik waar onder d’n indruk. D’r waar zoo dus ok op ’t lest nog wel hoop op ’n mooi leevesafsluiting. Mar wij zèlf zen daor nog nie òn toe; we willen onzen hof nog nie misse en hopen ’t nog ’n tedje vol te haauwe in ons onderkomme. We zen ok nog nie in de neegentig zoowas Lie.
Op de Balkumse mèrt trof ik André Hoevenaars. Die ha’k al lang nie mer gezien en we hebbe z’n best stòn te klazzineere. ’t Is nog unne knappe kèirel, mar as ik da thuis zeg, zi onze Klaas alt: ‘Gé ziet nie goewd mer.’ André is getraowd mi ’n klasgenootje van men. Mi heur heb ik nog geschòtst op de Aauw Ao in Mirroi en daor he’k nog erres ’n foto af. ’t Waar plezierig mi hum herinneringen op te haole.
Nòdderhand he’k ’n neij puuzelboek gekocht, nummer veijf, ’t moeilijkste, want ik mót m’n hèrses wa op peil zien te haauwe. D’n onze wit ummers alted alles beeter. Zund zat is da ècht zoo.., mar ’n bietje teegegas is noit weg, mèin ik.
D’n onze waar ’n por weeke zó ziek da’k ’r grif af verschote ben, mar nou is ie wir arig opgeknapt. Hij hi bé d’n tandarts wir unnen taand ingeleeverd, mar daor hittie ok ’n kunststukske vur truggekreege. Nou hittie ’t gevuul da z’ne mond wir taand zat hi.
Hij hi wir van alles op z’n programma. Onze Klaas heeget veulste druk um ziek te zen; hij hi ’n boek in veurberèijing da Brabantse humor mot gòn hiete. Hij hi bé de Ujese Knoerisse Pieter van den Hoogenband, de neije Knoergoeien Brabander, in ’t zunneke gezet en bé de Zandhaos in de Kentering is ie weeze zinge en nou is ie volop in veurberèijing vur ’t Brabants buukske da in de Lithse Snoek wordt geprizzenteerd op d’n uurste mèrt en ok is ie druk mi d’n Brabantse verhalemiddeg in De Pas in His. Vur die veurstelling in His mot ik reklame make. Henk Janssen, Riny Boeijen en d’n onze gòn daor unnen Brabantse middag geeve die de toepasselijke naam hi ‘Hier meude laache’. Unne middeg mi ontroerende, mar vurral humoristische verhalen en liedjes. Natuurlijk ammòl in de Brabantse taol. Tussendeur mag d’n onze same mi mònnikaspulder Henk Verhagen en bassist Emile Böinck dialektliedjes en Brabantsen buurt verkoope. Deezen Brabantse middeg begint om half drie op zondag 15 mèrt in De Pas in His. Kartjes zen te bestelle via de website van De Pas of via 0412-451634.
’t Is mar da ge’t wit, wànne.

geschreven door: Bèt van Klaasse