2020 - week 18

’t Schónste weer van de wirreld; alles in ùitbundigen bloei en ’t beste kunde binne bleijve…
Wij doen alle daag wel efkes de fiets op en wa ge dan in deezen barre corona ted teegekomt!
Da maansvolk in korte boks da denkt da ze d’r seksie ùitzien, lót ons ’n ongeluk verschiete. Jonge, denk ik dan, stopt toch onder! Af en toe denke we da trouws ok van vrouwvolk.
We komme soms langs ’n boerdereijke, wor ’n por boereminskes wónde. Dik zate ze same buiten op de bank. En heel lang geleeje gonge d’n onzen en ikke nor Blue Movie. Da waar unne pornofilm die toen in de biejeskoop drèijde. Vur ons waar da ’n hil riskòssie, want da wier van ons nie verwaacht en daor wódde ’t liefste gin bekende teegekomme. En wa we noit gedocht han, dazèlfde aauw boerestelleke zaat krèk vur ons in de film! Da han we van hullie noit verwaacht en zèllie nie van ons, schat ik. Ik ha wel ’t gevuul da die minskes mi d’r rooi koppe d’r èigen in de weeg zate, mar ze blieve toch zitte. Wèllie zage dieje film natuurlijk allennig um bé de ted te bleijve en d’r over te kunne schreijve…
De oudste bruur van onze Klaas zaat in d’n bouw en van hum kriege wij soms wa van die bloote buukskes, zoowas de Candy en de Chick. Die dinger lage b’ons in de kamer onder de bank. Ons aauw lùi dinne op de klèin paasse as we ’s oit saoves weg moesse. Op unne keer kwame we veul eer thuis as verwaacht. Onze vodder ha kennelijk iets laote valle da onder de bank gerold waar en daor hattie die bloote blaoikes gevonde. Ons aauwlùi zate bèij in die blootereij te blieke toen wèllie innins in de kamer stonne. Oeioei, wa verschote ze! ‘Da ge toch zónne rotzooi ònschaft,’ klonk ’t verwijt. We zinne mar nie da we ze gekreege han, want da han ze toch noit geleufd.
Ik krieg van de week tillefoon van Ante ùit Vorstenbosch. We hen efkes bé gebuurt over de veul slachtoffers in hullie dùrp en in Uje. Ja, wij zen natuurlijk al in gin mònd mer op Uje mèrt geweest. Mar we hen ’t wel allemòl op tillevizie gevolgd. We bèlle en maile um tussenteds op de hogte te bleijve, mar da’s toch mar behèlpe. We kriegen ’t over ’t schón stuk in de krant over Ad de Laot. Ongeleuflijk da hij toch al ’n kwart euw dood is. Wij ware krèk onderweeges toen onze Klaas gebèld wier vur da kranteninterview over de Zanger van ’t Zùie. ’t Wèijde zó hard dattie de zjoernalist slècht kos heure, mar al mi al waar ’t toch rillijk gelukt. ‘Och, ik ha nog wille zegge da ze’m meer zón mótte drèijen op de radio,’ zuchtte d’n onze toen ’t vurbé waar. Hij ha gelijk; die liedjes van Atte verveele noit.
Ik krieg ’t mi Ante ok over Toosse die vanùit de Mirroise kerk nor ’t Balkums kerkhof ùitgezwaaid wier dur veul minse die allemòl òn heur as die onvergeetelijke vrolijke Bèts Buts gedocht zulle hebbe.
We kriegen ’t over kappers en lang haor en daor kwaamp Tien innins tillefoonies tussembèije. ‘Ze hen van de week hier onze kapper toch gearresteerd,’ riep ie en wij hielen ons èige gedeisd, want we weete da d’r iets mót komme. ‘Ja, hij verkocht illegaal tebak en alkohol,’ gonk Tien wijer, ‘ik ben heel lang klant geweest en ik wies ginnins nie da hij kapper waar...!’
Zón ontighèid kunde van hum verwaachte.

geschreven door: Bèt van Klaasse