2020 - week 26

Wa hen wij toch ’n arige week beleefd mi schón dinger! Ik zaat buite wa te schildere toen daor innins ’n drietal jong leùi onze missen op kwaamp mi unne schónnen bos blomme, unne standaard mi ’n groote zaachte G d’r òn en ’n oorkonde in d’r haand. Nou bliek onze Klaas de grooten dialektprijs van de provincie gewonne te hebbe! D’r ware 24 genomineerde over hil Brabant en laote ze nou d’n onze krèk gekozen hebbe. Da waar toch hillemòl super. Onze Klaas en ikke moessen op de foto en we hen d’r mee innen op gevat. De òlling week riepe de minsen ons nao um te fliesieteere en dan he’k ’t nog nie gehad over de tillefóntjes, mailtjes en de kaarte. Ik veijn ’t wèl geweldig vur m’ne mins, want hij heeget eigelijk ok gewoon dik verdiend. Mar dan kredde’t nog nie alt, wánne.

We zen van de week vur d’n uurste keer nor de schónzuster van onze Klaas geweest. Nou heure mins d’r nie mer is, is ze verhuisd nor ’n appartement op d’n Annenborch. Da zen dinger die nie hèndig zen, mar ze zit daor kèijschón te wone en de verzùrging is gewèldig goewd, zi ze. Ze is ècht in de prijze gevalle, want òn zón kamers komde nie hèndig mer.

Wèllie hope nog ’n weijl te kunne bleijve zitten op ons aauw plòts. We kreijge d’r irdaags goei neij buurre bé en we hen vanouds al zón goei. Onze Klaas kan z’nen hof hillemòl nie misse. Hij hi krèk unne volle vergiet rijpe kroesels geplukt. Ik heb ze mee gekókt in d’r èige nat en da is me toch ’n lèkker spulleke geworre! D’n onze velt vur zen gevuul wir in de prijze as ie dalijk ’n beschuit mi kroeselsjam kreg. Daor is ie ròzzend op.

Vergeet ik nog bekant te vertelle da m’n fiets ’r onderweeges nor Rósmòlle innins afskiej. Ik kos trappe wa’k wó, mar de ketting viet nie mer. ’t Moes iets mi de versnelling zen, wies m’ne mins, mar hij kos ’r niks òn verhèlpe. ’t Gebeurde gerdimme op ’t pad wor onze Klaas pas zó lillijk gevallen is… Nou hittie men toch hillemòl nor huis mótte daowe. Zes kielemeeter lang! Hij waar òlling tèine, mar hij makten ’t!

Dees week zen we mi ons fietsen in d’n auto nog ’s nor Hilverenbeek geweest. Onze Klaas wó daor de gewonne spreukekalènder af gòn geeve bé Kees Remmers, unnen aauwe pestoor die schón verhaaltjes vol humor ha geschreeve. D’n onze wó diejen tachtiger in leevenden lijve ontmoete. ’t Pestorke waar ’n schraol schriekerke, mar ok heel prótzaam, gemoedelijk en wijs. Toos waar de hulp in huis en die hattie nóddig want hij zaag vort heel slècht. Hij zaat schón te wone; prachtige schildereije en unne fijnen hof vol blomme. Nò ’n tas thee mi ’n kuukske en veul plezierigen buurt makte we ònstalte um te vertrekke..

We dinnen op Esbeek af. Daor zette we d’n auto ner en fietste zoomar op goei geluk ’n fietsroute op. We vonne bé Baarschot ’n prachtbènkske mi overkapping en daor kosse we mooi van onze picknick geniete. D’n onze zuchtte gereegeld; ‘wor hen we ’t toch òn verdiend!’ We drùlde dur bossen en vèlde en zage schitterende wòtterperteije volop klèin viskes en wòttervogels. We ginge vur anker bé d’n Bokkereijer vur ’n ijsje. Daor waar ’t ’n drukte van belang en we moesse nogal lang waachte, mar ’t smakte wel vergimmes lèkker.
Toen we rond viere thuis zaten ùit te puffe, kieke we voldaon trug op alwir unnen drukke mar prijzeswaardigen dag.

geschreven door: Bèt van Klaasse