2021- week 22

Vandemèirge din onze Klaas mi men nor Vèghel vur m’nen twidde prik. Ik waar bleij dattie mee gonk. Dizze keer waar alles veul beeter gereegeld as d’n uurste keer. Ik kos mee nor binne en de inènting waar zoo gefikst.

En nou hen we nò lang waachte toch beeter weer gekreege. ’t Wier ted; ik kan me zónne kaoie, kaauwe mèij nie heuge. ‘t Wordt wir fietse. Gelukkig! We gòn te zondag nor Ante en Tiene op d’n bottram en daornao zulle we mee ’n èindje ronddrùlle. ’t Gi zó goewd mi Ante da ze da mi d’re neije knie wir hèndig kan!

Vurgende week mi al die reegendaag waar d’r nie veul soeps op d’n tillevizie en dùrrum hen we mar wir ’s nor aauw dvd’s van ‘èige grèij’ zitte keijke. En wa hen we toch mi plezier trug zitte blieke! Onze Klaas zong daor nog mi Jo van Heeswijk op ’t 150 jorrig fist van de prochie Vorstenbosch en wattie daor in de Stuik ammòl òn mùpkes en anekdotes over ’t geloof ùit z’ne maow schudde…, Ja, ik ben nie onpartijdig, mar ’t waar grif grandioos!

We han nog opnames van ’t Lach- en Liedfestival in Oss vur d’n dag gehòld. Wa zen d’r daor toch veul goei Brabantse artieste geweest die ammòl optraje vur ’t goei doel. Alle opbrengst gonk nor de Stichting Sahelp en paoter Jan Beekman ùit Burkina Faso waar d’r èiges nog bij! Nou is dieje goeie mins ok al dood en da gèldt ok vur sommigte minse meer die daor in Oss nog in volle glorie op de planke stonne, zoowas Henk Habraken, Bert Kuijpers en Ruud van der Heijden. Hans van Liempd zong de stèrre van d’n himmel en de Revuo’s bezùrgde de ùitverkochte zaol de slappe laach. ‘Wa zund da d’r die veurstellinge nie mer zen,’ verzuchtte-n-ik. ‘Vijftien jaor hen we ’t volgehaauwe,’ bromde d’n onze.

Ik heb wir wa illustrasies zitte make vur ’n neij buukske van onze Klaas. Da is te zegge, ’n buukske da d’n onze same mi Henk Janssen en Riny Boeijen gi make. Daoròn wil hij z’ne Zaachte G-prijs gòn besteeje. ’n Buukske worrin ’t katteliek geloof en ’t dialekt hógtij viere. D’n titel wordt: ‘Èn gij geleuft dè!’
Da illustreere doe’k zó gèire; daor kan ik mooi m’nen ted over doen. Ik lees uurst d’n tekst ’n por kirres en dan zie’k alt wel ’n plòtje vur me da paast bij de woorde. As wij ’t daor dan samen over hebbe, worre we ’t gauw zat ins.

Onze Klaas kwaamp trug van z’n dagelijkse wandeling mi ’n schón boek vol mi prachtige plaoten over kapsels dur de jorre heen. Da moes ie van Bèrtha’s òn men geeve. Nou daor ben ik me toch bleij mi! Ècht gewèldig wa daor allemòl in sti! Ik zaat mee te denke hoe da bij m’n èige werkt op m’nen aauwen dag. As ik m’n haor waas onder onze neijen doesj, dan laot ik ze opdreuge. Ze krulle vanèiges en da’s al heel hèndig. Mi ’n por spèldjes steek ik m’n haor bij mekare en doe d’r nog wa blomme of virregrèij ter versiering op en klaor is KlaaseBèt.

Wa me trouws opviel bij die dvd’s waar da onze Klaas toch wel èrg lang haor ha. Da’s eigelijk heel bizunder, want hullieje vòdder waar op z’n dèrtigste al harstikke kaol en z’n bruur hi z’nen bovegroei ok al wijd vur z’n vijftigste verspuld. Wa ok opviel, waar da al die artieste, zó wijd as ik zien kos, gin hang- of sluitwèrk of tattoes nóddig han. Gewoon naturel!

geschreven door: Bèt van Klaasse