2022 - week 03

Ochèrrem, onze Klaas heeget flink te pakke: hoeste, proeste en hij niest alle kirres en dan zit ie mee wir mi ’n bloedneus ok nog. ’t Gutst ’r ùit umdattie bloedverdunners hi. Ik heb mi hum te doen. Hij ziet ’r nie ùit mi watte in z’n neus en unne rooie snor. Hij li hier in z’ne ligstoel en veul meer as ’n buukske leeze kreg ie nie gedaon. Hopelijk geuget gaauw beetere.

Vurgende week zòtterig ware ons klèindochters Belle en Fay hier en daor hen we veul schik mi gehad. Ze vroegen of ze dur ’t òlling huis moege rondfloddere en da dinne ze. Van de kèlder tot de zulder. Onze Klaas ha ze wel gezeed dattie pas bove bij de kleer ’n muizeklem ha gezet. De dametjes ware ’n weijl zuujt en we hurde ze z’n best giechele. Nò ’n welleke kwame ze umblig as twee prachtig òngekleejde madamme. Ze han huuj en klirròzzie van men ùitgezocht en ze ware d’r heel schón mi. Onze Klaas hitter mee foto’s van gemakt. Ze moege van alles haauwe as ze wón. Belle paaste krèk in men gruun lèirskes en vond ’n sjaaltje heel geschikt en unnen èrmbaand. Fay waar verkikkerd op ’n Sjinees kùfferke en ’n zwart-wit tasje. We han veul lol mi die vrolijke meide.

Ons Gaia is hier al ’n por kirres weeze schildere. We werke samen òn heur sprookjesbuukske. Da’s kèijgezellig. We doen ons best um iets bizunders van de illustrasies bij heure mooien tekst te make. Alle vèrfzooi sti hier in de kamer op toffel, want in ons sèrre is ’t te kaauw. Giestere bèlde Gaia of ze mèrge mag komme. Ze wó unne japon make, mar hattem te krap geknipt. Of ik ’n oplossing wies. ‘We zette d’r unne strook tusse!’ riep ik.

Giestere zate d’r hier vur ons raom twee heel knappe veugelkes. Die kwame de leste besjes van de vuurdorren opeete. Ze han kèijoranje lefkes, zwarte kùpkes en mooi zwarte stèrtjes. Ik vroeg òn onze Klaas wa da ware. ‘Goudvinke,’ wies m’ne mins mee te mèlde.

Ik kan toch zó geniete van die veugelkes in onzen hof. En over geniete gesproke: d’r stòn al sneuwklùkskes te knikke! Ok de maagdepalm en d’n helleboris stòn hier in de kaauw in bloei.
Afgeloope zondeg waar ik bij Willemiene op de Witte Boerderij. Ik heb heur lang geleeje geschilderd en ok heur kiendjes en die portrette ware goewd geslaagd al zeg ik ’t zèlf. Da’t knappe onderwerpe waren, is ok mooi meegenomme. Nou moesse die schilderstukke schóngemakt worre en opnijt gevernist. En da ha’k mi plezier gedaon en ik waar dus in Gèisel um de schilderije trug te brenge. Ze zaat thuis mi heur vriendin Giny die ok weduwe is. Ze ware nor de kerk geweest wor onzen bisschop Gerard de Korte de mis ha gedaon. Zèllie zen eigelijk protestant, mar ze ware vur ne keer eukumenies beezig geweest en da waar goewd bevalle, zinne ze. Da kan ik me veurstelle want De Korte is unne wijzen aimabele mins.

’t Waar heel gezellig zoo, wij mi drieje bij mekare. Ik heb unne kwak thee op en zèllie koffie en wijn. Giny makte nog ’ne lèkkere garnalekokteel!

Pas um half zes din ik op huis òn. Ik krieg van Willemiene nog ’n por spissjaal oorbèlle mee die krèk bij m’n pèkske paaste. Op die schelpebèlle ware paauwe geschilderd en ik ha m’n paauwvirre setje òn! Zoo kunde wel raoie hoe tevreeje ik nor onze Klaas gonk. Die zaat mi z’ne rooie snor aachter ’n boek te blieke en ha niks te misse.

geschreven door: Bèt van Klaasse