2022 - week 13

Firteg miljoen beum wille ze’r in ons provincie bij gòn plante! Ik denk da ze de helft op de maon zulle moete zette, want wor wille ze de plòts anders vandòn haole? Da bericht mi da onmeugelek groot getal han we nèt in onze krant geleeze, toen we in de zon fietsend de Bluumkesbrug tusse Ballekum en D’n Dungen afkwame. ‘Nou snap ik ’t,’ riep onze Klaas. Ik wies nie wa hij snapte, mar hij lin ’t mee ùit: ‘Hier hen ze alle jong opgeschote bumkes wir gelijk tot de grond toe afgekapt. Ieder zinnig mins zó zegge: “blef toch mi oew jatte van dees prachtstuk neije natuur af.” Hier knaagden al beevers, zinne ze en alle jorre zaat ’r ’n zwaonestel te bruuje. Ge hurde de karrekiete en ge zaagt schón vlinder- en snijersorte as ge d’r oog vur hat. Mar da zal nou wir goewd over zen. Worrum zó da prachtig jong hout nou al mee gesnoeid moete zen? Ik wed da daor gin man ’n goei antwoord op wit te geeve. Mar nou is’t natuurlijk wel zoo da ze plòts hebbe gemakt um neij beum te plòtse…!’ D’n onze wier d’r sjegrennig van, da hurde-n-ik en hij staak men mee òn.

Over ònsteeke gesproke: da waar al de twidde keer van de week! Hij ha begin van de week ’n aauwverwetste klèts gevange; veul hoeste, snottere en gin stem. Hij hi zóveul hónning, kamille en citroen op da ik ’r ok vort zoer van gonk kijke. Hij zaat in z’ne rats want hij zó mi Henke ’n humorveurstelling geeven in Rósmòlle vur de Hevo en die zó ùitverkocht zen en ‘gestreamd’ worren en alles. Daor hattie op geteld en hard vur gewerkt. Nou zógget toch nie zoo zen dattie ’t dalijk gelijk as ’n schor krèij moes afzegge…? Bij ‘streame’ denke wij mee òn ’t krimmatoorium, mar da waar hier toch nog nie òn de orde. Gelukkig gonk ’t goedzat mi d’n onze. Hij ha groot suukses in Rósmòlle. De zaal van de Ontmoeting zaat kèijvol en ze han daor veul nee moete verkoope. D’r waare zoveul bekende. Femilie, oud-kleega’s, oud-leerlingen en buurmèiskes. Nog wel lagere klasgenoote van vruuger! M’ne mins kreeg komplimènte en kwaamp, ondanks z’n kaoi stem, voldaon thuis wir op de klep gevalle.

Nou hittie men dus wel òngestooke; ik blaf as unne kaoien hond en nies gereegeld in de rondte. Ik zit mar vur de raom te blieke en te geniete van onzen hof. Over beum gesprooke: onze Klaas hi vruuger zóveul schón grèij òngeplant da we daor hil ons leeven al plezier af hebbe. Hier stòn d’n truurbèrk, de prùime- en kriekebeum al in vollen bloei. De ròze prunus, de witten tulpenboom en de rooi camelia’s blijve nie aachter. De kruinagel, rodèndrum, d’n appel, peer en kèrs zen nog nie open, mar de kornoelje en forsythia zùrge vur geel wolke.

Krèk vur ons raom hi onze ribes rooi truskes en de geel trosse mahonie rùiken um ’t hardst. We hen twee sorte kweepirre, ‘cydonia’ die al z’n best bloeien in ’t wit en ’t rood. Die stòn al bekant ’n mònd te schittere. Onzen hof is ’n weelde zooas ge nerres anders ziet! D’r zen ongedópte die dees unne raowen hof vijne. Ons siermaste zùrge vur prachtige afwisseling. De veugelkes zen d’r blij mi en da hurde! We hoope da we hier nog lang meuge blijve zitten in ons èige paradijske. Soms denk ik wèl: ‘bumke groot, planterke dood’, mar ik moet daor nie òn denke… Truurwilge zen nou ok op z’n moist, mar die hen wij gin…

geschreven door: Bèt van Klaasse