2022 - week 18

Nò de Pòsse ware we wir verzocht bij Tiene en Ante. ’t Weer werkte mee en al ston ’r nog ’n dun wendje, toch kosse we lèkker buite in hulliejen hof in de zon zitte. Zoowas gebrùikelijk ha Ant wir gewèldig heur best gedaon en wij moegen ons te goewd doen òn alterand smakelijk eetgrèij. We han wir buurt zat en ’t waar mee ouwerwets gezellig. We spraken af da we van de zommer wir mi onze vierre ’n weekend nor de kust gòn. We kriegen ’t over waasse. Da dinne sommigte minse teegesworrig te veul en te dik. Ik vertelde van ons tante Hanne die op hooge leefted opgenomme wier bij de nonne. Daor wier ze mee grondig afgeschrobd, ochèrm. Ze krieg ’n bezetting en laag drie daag lòtter al aachter de buukeheg van ’t kerkhof. Tien wies ’t nog stèrker te vertelle: hullieje vòdder waar drie weeke doodziek geweest, toen ze nò de opname al de nagels van z’n teen han geknipt!

Op Kunningsdag gonge we nor De Schuif in Gimmende. ’t Zaat daor kèijvol van lintjesdragers mi ònhang. Toch han ze nog goei plòtse vur ons bewaord òn de Mirroise toffel. De neij leej van Oranje Nassau wiere dur d’n bùrgemister op ’t poodium geroepe. Die ha ’n goei bondig praatje. We zage veul bekende snuutjes. Ons vriende Henk en Ans en Kaatje en Gradje ware d’r ok. Onzen èige ridder ha natuurlijk z’n goei dingen òn en ston d’r schón op, al zeg ik ’t zèlf. ’t Waar goewd van eeten en drinke en d’r wier volop gebuurt en gepruufd. D’n onze spraak de 94-jorrige Kapteins nog ’s òn die tie al lang nie mer gezien ha. Ok moes ie efkes mi z’ne naamgenoot bijbuurte die nog in Libanon en Bosnië ha gediend. Ik klètste bij mi Artskes. Die is fan van ons stukskes in De Brug. Toen hij nog postdirekteur van Balkum waar, hattie alt wa te plaogen as ik um posseegels kwaamp, d’n deugeniet. We han veul schik.

Wij dinne heel voldaon op huis op òn. We waren amper op de klep gevallen of ons klèindochter Gaia bèlde datter nog unne kunning jarig waar: heuren Bruce! Of we smiddes op thee mi gebak wón komme. Allocht wón wij da. We vieten ons fietse en dinne dur de bloeiende dreeve nor D’n Dunge. ’t Roek onderweeges zó fijn dagge d’r vrolijk af wiert. We troffen ’t gezelschap buiten in d’n hof òn. ’t Waar plezierig um daor de natuur te bewondere. Gonnie, de aander oma van Gaia’s, vertelde da ze ’n vogelkasje ha worrin ’n pimpelmeeske tien eikes ha geleed, mar nou waare d’r potdomme wespen in dazèlfde kasje gekomme en ’t veugelke waar gevlooge. Zund zat.

D’n dag d’rnao beloofde-n-’t wir schón weer. ‘Dan doen we nor Rósmòlle,’ riep onze Klaas. Ik von da ’n goei veurstel, want we fietse dan alt de gruunste route en nou hen al de beum d’r uurste frisgruun blaoikes. Ons Balkumroute nor de Malliskamp blef zó bizunder! ’t Hart van Rósmòlle waar wir ons rustpunt. Daor zaate de terrasse kèijvol, mar wij moege bij ’n por vriendelijke vrouwkes ònschùive bij de Likkepot. Nò ’n lèkker lunsjgerècht drùlde we langs ’t knaal trug nor huis. Daor din ik ’n middagtukske, want ik waar zó muug as ’n maoi.

Toen ik wa bekomme waar, gonk ik bij m’ne mins aachter ons huis in de aovendzon zitte naogeniete. D’n bloeiende kèrsenboom boven ons gonsde van ’t gezoem van de biejen en hommels en de veugelkes floete z’n best. Ik hurde de koekoek. Wanne fantastiesen dag toch!

geschreven door: Bèt van Klaasse