2023 - week 07

We han ’t mi Tienen en Ante over ’t prijsplefon en de schandòllige winste van Shell, BP, de Gas Unie en Unilever. Tientalle miljèrde strijke die bedrijven op, terwijl d’r hier steeds meer minsen dieper in d’n èrremoei zitte. ‘’t Is godgeklaagd,’ zuchtte Ant, ‘ge zót oew èige toch kapot schamen as ge vur zón bedrijf werkt, mar daor waar bij die dirrekteure niks van te zien.’
‘Die zen hillemòl nie van plan um meer belasting te betaole en ons regeering duu daor dus niks òn. Ik heb ’t al dik gezeed: niks as zakkevullers, daor in D’n Haag, mar ik tenk nerres mer vurda de bezine wir onder de 1.70 de liter is. Ik zal ze wel hebbe!’ verkondigde Tinus. ‘Ja, daor hedde ze gruuwelijk mi,’ snaauwde Ant trug, ‘wij mi da èrremoeieg weer alles te voewt of op de fiets doen, umda de bezine nog steeds bove jouw begrooting gi.’ ‘Die bedrijve hen in de kaoien tijd nog unnen hoop subsidie opgestreeke,’ griens Tien, ‘de wirreld is hier toch vort kèijrot.’ ‘Kan zen,’ mopperde Ant, ‘mar daor hoefde men nie vur ùit d’n auto te haauwe.’ Ant klaagde wijer: ‘hij hi men ok al verbòje nog grèij te koope da Unilever gemakt hi, mar diejen èigewijze wit nog nie half wa da is en ik laot ’m mar zó wijs...’

’t Waar duidelijk da’t de leste weeke nie gebótterd ha in Vorstenbosch. Eigelijk zó’k ’r niks over meuge schrijve van onze Klaas, want dees waar zeeker nie pozitief te noeme. Mar wa is t’r in de ooge van m’ne mins wel geschikt vur De Brug?

Tsja, ’t zal nie oprizjineel overkomme… Toch gò’k wir trug nor de natuur en dan scoort ’t feit da we de winter zuutjesòn vaarwel gòn zegge heel hog. ’t Blef lèkker al langer licht en hoopelijk zen we de vorst vort vurbij, want hier stòn verschèije dingen al op springen in d’n hof. Over de krookusse en de sneuwklùkskes he’k ’t eer gehad en nou stòn d’r pòslelies bij ons buuren op opegaon en de schoenlappersplant òn hullie vurdeur bloeit al volop. B’ons sti de kernoelje mi geel truskes te pronke en de prùim en de kriek stòn bèij op opegaon. Da gèldt ok vur de cameelia en de maagdepalm. In ons serre komme de blomme van de kaktus en de klivia vur d’n dag. Ammòl schón teekes da’t de goeie kant op gi. Daor worre wij grif blij af!

As onze Klaas trugkùmt van z’n dagelijkse wandeling vertelt ie steeds da-t-ie zóveul vrolijke veugelkes hi heure jubelen in de Knijndebuskes. ‘D’r ware wir spèchte die klopten en laachde en de meezen en de vinke waren al harstikke hard òn ’t roepe. Die geleuven ’r wir in en da moete wij ok doen,’ waar de bódschap van m’ne mins.

Èn nou ik ’t toch over hum heb, hij kwaam van de week thuis van onzen èijerleverancier en hij ha daor wa schóns opgedaon. Daor waar ’m verteld da Tonnie van den Èkker vruuger bij hogzommer ’s unne keer nor Ballekum fietste mi ’ne strooien hoewd op. Hij kwaamp bij ’t postkantoor bij Artskes binne en zuchtte: ‘Foei, foei, wa is ’t toch heet!’ De postdirrekteur kwaamp mee raak ùit d’n hoek en laachde gemeen: ‘Ja heel heet, ja.., zó heet da de vèrkes hier d’re kop vort in ’t strooi steeke!’

Onze Klaas is in twijfel. Ze hen hum gevraogd vur de senioremiddag van de jarige Mullukzuipertjes in Gimde, mar hij hi luisterpubliek nóddig en mi karnevalsclubs hittie mar kaoi ervaringe… ‘’t Kùmt goewd,’ zin Christ.

geschreven door: Bèt van Klaasse