2023 - week 11

‘Dees is nou weer um neutelijk af te worre,’ greens onze Klaas, ik vuul de krèmmighèid in al m’n knooke.’ Hij ha gelijk. Op dieje smerrige natte sneuw zaat half mèrt gin man mer te waachte. En ’t waar ok zó zund. Hier stonnen al veul blommen in d’n hof die gelijk nor de kloote zen en vur de vruugen bloesem is’t natuurlijk ok niks wèrd. ’t Viel ons lillijk teege nò die por uurste daag van zon en zalighèid. Nou, zalig...; d’n dunne wend dugde nog van gin kante, mar ’t zaag ’r al òntrekkelijk ùit. Onze Klaas wandelde en fietste al wijer, zin ie alle kirres as ie thuiskwaamp. Hij wó men op de fiets hebbe, mar daor paste-n-ik vur.

Bende gèllie da verkiezingsgedoe ok zó bùi? Al die poppekaast op tillevizie, da gestèchel, al die veurspèllinge. Ik wor daor verveelend af. Ik gò nie stemme umda’k nie zó weeten op wie en die kieswéézers vertraow ik nèt zó wijd as de peilinge. Ik wor misselijk van de landelijke politici die tot verveelens toe mekare vliegen af zitte te vange. ’t Gi hier over de provinciale stateverkiezinge. D’r zitte te veul klótpartijkes en rotte appels in de póllitiek, da pruufde. Liegbiste die amper onderdoen vur Lavrov. Die gewoon scheef dinger beweeren azzof da ’t ivvangillie is, terwijl al dik en duidelijk beweezen is da’t teegendeel waor is. Ik wor strontziek van die valse ‘fake-flùime’ die alles in twijfel trekken en ònkomme mi ùit ’t verband gerukte citate die hullie te paas kommen in d’re lulretoriek. Die euwige drèijkonte die nor alle kante blijve schippere kan ik hillemòl nie mer luchten of zien.

Onze Klaas denkt ’t kaf nog wel van ’t korre te kunne schèije en stemt mistal vur men mee. Hij kekt nor de toekomst van ons klèinkijnder, zi-t-ie. ‘Mar gé kent toch ok gin hond van wie d’r op die lijste stòn,’ riep ik. ‘Nou,’ antwoordde-n-ie, ‘da valt nogal mee. Ik ben al verschèijen oud-leerlinge en kolleega’s van vruuger teegegekomme en zèlfs femilie! As die bij de goei partij zitte, make ze grif kans op ons stemme.’

‘Mar wa doede dan mi al die onbekende wòtterschappers,’ wó ik weete. ‘Krèk ’tzèlfde; ok in die lijst he’k al wa volk gevonde wor ik wel vertraowen in heb. Ik heb er goei herinneringen òn over gehaauwe vanùit m’n schoolwèrk.’

Ik véén hil da gestem mar ’n arig wèrk. ’t Gif ons minse de illuzie da we iets te zeggen hebbe. M’ne mins is ’t daor niks mi ins. ‘Ge het ok ècht iets te zegge, mar ’t is nie zeeker da de meerderhèid zó goewd naodenkt en oordeelt as gé èiges en ’t wil dus hillemòl nie zegge da d’n ùitslag in oewe kraom paast. Zoo werkt demokrasie nou immòl.’

‘Wa zen vur aow dan de belangrijkste dinger,’ vroeg ik. ‘Da d’r beeter op onze natuur gelet en verantwoord gebouwd wordt’ waar z’n antwoord kortaf. Ja, docht ik, dan is ’t toch mar goewd da’k hum wir machtig.

Ik hurde van Ante da Tien dees jaor nie mer in ’n kieslokaal gi zitte. Hij vent zón daag vort veulste lang, ha-t-ie geklaagd. ‘Wanne slapjanus,’ zin d’n onze, ‘zoo gòn zitte te zeuren en hij is nog ginnins gin tachentig. En over zeure gesproke,’ goide-n-ie d’r aachteròn, ‘as ge nie gòt stemme, dan hedde nòdderhand ok niks te zeuren of te zèike.’

Ik waar nie zó vereerd mi dieje slotzin, mar ik heb ’r mar niks mer over gezeed. Ik zie strakke wel wir wie d’r bij de gedupeerde in ons provincie zitte.!

geschreven door: Bèt van Klaasse