2023 - week 16

Verwennerij

We zen dees jaor vur ’t uurst op de fiets nor Tienen en Ante geweest. Ik waar d’r nog nie zó happig op, mar m’ne mins von dè’t hèndig kos en hij krieg gelijk.
Bij ons vriende waar ’t as vanouds goewd en gezellig. We bespraken ons fietsplanne van kommende mònd en hoope da’t strakke kan durgaon. Ik zit ummers te waachten op ’n rugoperasie en da gò mònde duure. Zó lang moet ik me mar zien te behèlpe mi pijnstillers en veul ruste. Ik zie d’r steeds teegenop um te fietse. Immòl tusse de wiele, val ’t alle kirres mee. We wiere bij de brunch wir zó verwend dur Ante da we de uurste daag niks mer nóddig zón hebbe. Fruitcocktail, soep, broodjes, krokètte en van alles meer.

Op de trugweg stonne hil klusters sleutelblomme te glorieere langs onze fietspad. Onze Klaas noemt die petunnekes. Daorneeve zaagde hil kusses speenkruid, da volges d’n onze ‘haoneklótjes’ hiet. ’t Roek lèkker nor bloeiende wèijbeum. De sleedorre zùrgde vur witte wolke vol zoemende biejkes tusse veul teer vurjaorsgruun. We kriege d’r goei zin af, ok al dugde d’n dunne wend nog steeds nie.

We ware saanderdaags verzocht um bij Riete, men vruugste vriendin, op d’n eet te komme, same mi Gradjes en Kaatjes. Da’s alt ’n traktasie. Riet wónt in een van de schónste appartemènte van D’n Bosch. Ze zit vier hóg en hi ’n schitterend balkon mi ùitzicht over ’t Bossche Broek en vanùit de living kekte rècht op de Sint Jan. Ge komt daor nie ùitgekeeken op de vèrgezichte. We begossen al vruug: smiddes um drie uure. ’t Begos mi ’n wèrm bèkske, gevulde dadels en bonbons. D’r is niks zó fijn as mi minse buurte die ge al oew leeve lang kent en die op dezèlfde golflengte zitten as gij èiges. D’r kwaamp ’n wèrrem veurgerècht van gesmolte kees en gepèlde drùive. ’t Wòtter liep in onze mond. Bij wijn en bier as toffeldrank kwaame veul jeugdherinneringe vurbij. Wor han we mekaren ok wir d’n uurste keer ontmoet… Wa zó d’r van d’n dieje geworre zen? Zón die en die nog leeve? Volk da ge gezaamelijk kende en al lang nie mer gezien hat, bliek mistal dood…

’t Hoofdgerècht beston ùit aspèrzjes mi èij en ham of zalm. ’n Lèkker roomig sausje makten ’t gerècht kompleet. Onze Klaas von da’t fijnste da-t-ie dees jaor geëeten ha, zin ie nòdderand.

We waare nog nie tèine. ’n Taart nor moeders recèpt, versierd mi frambooze makte de maaltijd af. ’t Ha wel iets van tiramisu vond onze Klaas en hij zin da dieje naam heel interessant waar, mar hij wies nie mer krèk wa de beteekenis ok wir waar. Kaatje viet rap d’r mobieltje en spraak de vraog in op google: ‘wat betekent tiramisu?’ Toen ’t antwoord efkes op zich liet waachte, wier d’r deurgebuurt. D’r kwaamp wel antwoord: ‘trek me op’. Gradje hagget dur alle praot tussendur nie hillemòl goewd verstaon èn zin da-t-ie ‘trek me af’ toch mar unne vrimde naam vond vur zón toetje. D’r wier gelaachen en dieper op ingegaon. Da ‘trek me op’ beteekende ‘pep me op’ en da waar wel van toepassing. Hil de middag ha ons ammòl opgepept en we spraken af da we dees meer moese doen. Onze Klaas wó mee unnen datum afspreeke vur ’n eetentje op ons koste. Toen ik zin da-t-ie da nie kos doen, umda’k nie weet hoe ’t mi men ziekenhuisplanning ùitpakt, moes ie tot z’n spijt inbijne.

We teere nou uurst nog ’n wijl op dees plezierige bijeenkomst en op de tiramisuvertaling van Gradjes.

geschreven door: Bèt van Klaasse