2023 - week 20

Ònspraak

D’r waar nie veul soeps op tillevizie de leste weeke, vond ik. Onze Klaas kekt gèire nor ’t wielrenne, mar as Poeleke of ons Fem nie meedoen, is ’t dik nie half zó schón.

Wij hen innen aovend nor ’t Euroviziesongfestival gekeeke, mar we zen mee wir tot de slotsom gekomme da hil die poppekaast nie òn ons besteed is. ’t Spraak ons nie òn. Dus zemme nèt as de Neederlandse inzending rap afgehaokt. ’t Is gin liedjesfestival mer mar ’n opgefokt lawaaicircus da ons teege sti. Diejen Duncan van ons is ok zwaor overschat. ’n Beeter liedje zó ons verteegewoordigd hebben as de minse hier d’r ’n stem in gehad han, mar ze hen ons wir niks gevraogd.

Wor ze d’n onze wel vur gevraogd hebben is de lesten Brabantse middag op kommende zondag, 21 mèij um twee uuren in D’n Dùrpshèrd. Daor tel ik wel op, al heeget ok z’ne schaduwkant. Eigelijk is ’t natuurlijk doodzund da d’r gestopt wordt, want ’t beteekent gewoon verlies òn eige Brabantse kultuur. Dik firteg jaor lang wiere d’r Brabantse veurstellinge georganizeerd dur de kartrekkers Sjef en Wies van Schalen. In ’t begien dinne ze da nog same mi Jo en Addy van de Mosselaar en Lies en Henk Ackermans van de Gaauwe Leuw. Onze Klaas waar d’r van begin af bij betrokken as prizzentator en uurste rezèrve in geval van nood. Hij hi da twentig jaor lang mi heel veul plezier gedaon. Nò hum naam Sjef de mikrofoon over. Rien en José van Hedel hen lòtter d’r stintje òn de organizasie bijgedrage. Nòda Sjef ons ontvalle waar, ginge Wim Kuipers en Theo Riswick prizzenteere. Theo en Tosca hurden ok bij de vaaste hulptroepe vur aander organizasietake.

In ’t uurst ware Theo van de Ven en Peter van Uden de technici die gingen over ’t geluid en de opnames. De Brabantse Aovende ware gekoppeld òn d’n Balkumse lokalen umroep. En nou bij de finale is da duo wir verantwoordelijk vur ’t geluid in d’n hèrd. Veul van de minse van ’t uurste uur zen ondertusse vertrokke nor de euwige Brabantse jachtvèlde, mar ’n por minse van ’t alderuurste begin zen d’r nog. Onze Klaas zal wir de prizzentasie doen. Deeze keer same mi Theo’s, z’nen oud-leerling. M’ne mins zal ok vertelle en zingen op de muziek van Henk Verhagen. ’t Wordt unne bizundere middeg da’s zeeker. Lya de Haas zal optreeje mi d’r moiste liedjes en Riny Boeijen mi z’n schónste verhalen en gedichte. ’t Kùmt vaneiges zal stemming brenge mi Brabantse liedjes en Kwartjesvolk zal zùrge vur de ‘apotheose’ zoowas da dèftig hiet. Ik weet zeeker da deeze middag me veul meer zal ònspreeken as da hil songfestival en ik denk da dees vur veul meer minse van onzen aauwer gèldt. D’r zen nog kartjes, geleu’k.

Op ’t affiche sti trouws ‘Houdoe en tot wir ’s’. Da haauwt in da de vaaste Brabantse Aovende vurbij zen, mar datter nog wel Brabantse veurstellinge kunne trugkommen in D’n Dùrpshèrd. Wij hopen ’t.

We waren efkes tusse de bùie deur nor Rósmòlle gedaon. Die plòts blef ons trekke. Natuurlijk umda m’n beeter helft daor vandòn kùmt en onzen oudste daor wónt, mar ok umda onze Klaas daor bekant alt oud-leerlinge teegekùmt. Zes jaor hittie ’r les gegeeve. Nou troffe we Andreeje. Die spraak z’nen aauwe leraar ùit z’n èigen òn. Hij ha goei herinneringen òn de Mavo en ha nog gemak van ’t Duits en Engels dattie van d’n onze geleerd ha. Dur ’t hil jaor kwame d’r buitelanders nor zennen bed and breakfast. Toch fijn um te heure, wánne!

geschreven door: Bèt van Klaasse