Grafzerk op de Parade afkomstig van het Groot Begijnhof. Foto: Ed Hupkens

De huidige Parade maakte in de Middeleeuwen deel uit van het uitgestrekte, ommuurde gebied van het Groot Begijnhof. Voor een enkele begijn ging de afzondering achter de muren van het begijnhof niet ver genoeg. Die lieten zich op het begijnhof insluiten in een van de twee aanwezige kluizen om zo in volstrekte eenzaamheid te leven. Om zelfs hun bezoekers niet te kunnen zien, maar ook om elke verleiding te weerstaan, moesten alle kluizenaars, ‘hoe heylich dat sy oock sijn’, een ‘swart doecxsken’ voor hun raam hangen. Na de inname van Den Bosch in 1629 werd in de overgavebepalingen opgenomen dat het Begijnhof mocht blijven bestaan, totdat de laatste begijn gestorven zou zijn. Dat was in 1675 het geval, bijna vijftig jaar later stierf Cornelia van Deursen. Na haar dood ontstonden felle geschillen over de eigendom van het terrein. Deze onenigheden duurden tot 1721. Toen werd een deel van het gebied staatseigendom, en een deel stadseigendom. In de jaren daarna raakten steeds meer gebouwen van het begijnhof in verval. In 1749 werden de laatste resten van het begijnhof opgeruimd en werd het vrijgekomen terrein ingericht als parade- en exercitieplaats voor het garnizoen. Daar komt de naam Parade vandaan. Er is nog slechts één herinnering aan de Bossche begijnen: een grafzerk afkomstig uit hun kerk, aan de voet van het standbeeld van Sint-Jan de Evangelist.