Iedere zondag en woensdag
van 11:00 - 13:00 uur bij
ROS-Radio/ROS-TV-krant,
ZIGGO kan. 43 en Trinet kan. 532
Iedere zondag van 13:00 - 15:00 uur
en dinsdag van 12:00 - 14:00 uur bij
Lokaal 7, FM 107.4 en Lokaal7-app
en maandag en vrijdag van 18:00 - 20:00 uur bij Streektaalradio.nl
en natuurlijk 24 uur per dag
via onze website.

Klaas van Bètte 2014 (Cor Swanenberg)

Verlakkereij

Ster inactiefSter inactiefSter inactiefSter inactiefSter inactief
 

week 20 -2014

CorSkl2Ons vrouw is van de week d'r stem wir kwet gerakt èn toen ze nor d'n dokter din um smèires d'n uurste te zen, kwaamp ze d'r aachter dè't nie mer waar ès vruuger; ge kost niezoomar mer binne loope! Toen ze hier sjegrennig binne kwaamp gevalle, gonk ze òn 't zuuke nor d'n brief die ze gemist ha. Èn ze vond 'm! 'Om u nog beter van dienst te zijn, gaan wij stoppen met ons inloopspreekuur...' Daor kwaam 't ongeveer op neer in d'n brief van onzen huisartsepraktijk. 'Voordeel is dat u een afspraak kunt make met de huisarts van uw keuze...' "Kan men niks schille wie men hèlpt..., ès ik mar geholpe wor!" foeterde de ons mi 'n stem van schuurpapier.

We hen al eer oit zóiets van ons bank gehad. "Um oe nog beeter van dienst te zen, gòn hier de durre vort dicht èn ziede mar op internet te komme..." Dè is toch zónnen durzichtige klèts. Zegt dan gewoon irlek dè ge vort 'n afspraak moet make èn dè alles veul duurder wordt. Ons Bèt hi d'r behoorlek over gegreenze èn ze hi wèl 'n bietje gelijk. "Nerres goewd vur," riep ze terwijl ze d'n brief nijdig op toffel kwakte. Daor waar ik 't nie mi ins. "Dè's wèl goewd vur die dokters," zin ik dreugweg. "Èn de minse hebben 't 'r zèlf wir nor gemakt... Dè spreekuur waar vur klèin kwaaltjes èn d'r kwame d'r veulsteveul die in plòts van tien minute wèl 'n half uur nóddig han." De ons bleef geruisloos òn toffel zitte pratte èn ik gonk vur heur 'n afspraak make bé d'n dokter.

't Is b'ons nou wèl wir wenne. Gin wonder, ès ge alledaag dieje vroleke kwèbbel in oew buurt het èn 't wordt dan zó stil in huis... Ik heb ze wèl geplaogd dur te zegge dè't 'n straf van boven is umdè ze veulsteveul geroddeld hi. Mar dan hòlt ze d'r schaauwers op èn krùipt aachter 'n boek of d'r nèijmesien. Ant plaogde dè't wèl 's òn die oorwèrmers van heur kos ligge èn Tien makte-n-'t nog bonter: "gé moet die oorwèrmers vur oewe mond doen, want gé wordt gestraft umdè ge teveul liegt,"zin de klippel. Van de week is ie hier weezen hèlpe. Ja, wij han onder ons pórtje 'n stuupke van stintjes èn daor hi de mol peijpen onder gemakt mi 't gevolg dè die steen gelijk verzakt zen. Ons Bèt is saoves al in de heg gestùlleperd op die 'verrèkte rotsteen'. Ik heb van alles geprobeerd um de mol te vange, mar dees is wèl zónne slimme! Die makt gin peijpe; enkelt molsheup. Hij blef weg bé de klem èn ik heb 'm nog noit op fruute kunne betrappe. Ik heb al 'n jaor de schup buite klaor staon um 'm van de wirreld te hèlpe, mar hij lót z'n èige nie strikke. Èn dan moete weete dè'k 'r hier dur de jorre heen wèl 'n etteleke tien of meer nor de mollenhimmel geholpen heb. Èn mollekampioen Bèrtje de Scheut kan ik 'r nie mer vur vraoge... Zund zat.

Nou ha Tien dus beloofd de zaak efkes te komme verbeetere èn dè waar welkom, want ik zó dè èiges hèndig kunne, mar ja, dieje kaoie rug, hé. Ik moes mar vur materiaal zùrge, dan zó't zoo verholpe zen. Ik ha teegels op de kop getikt èn 'ne kreuge zand ùit de Kneijndebuskes gehòld.

Tiene ha'k tevurren ùitgeleed hoe ik 't gèire zó hebbe Die groote dun teegels onderin èn daor dan 'n por plavuize èn steen bovenop. Dan kan dieje vergimmese mol ons daor nie mer kulle. Tien waar nie op d'n afgesproken tijd hier èn ik moes mi d'n hond rond. Toen ik trugkwaamp van d'n honderonde, zaag ik Tiene in ons schuur zuuke. "Wè moeste hebbe?" vroeg ik. "'n Schup," waar 't antwoord. "Mar man, ik heb alles al zó mooi klaor gezet: teegels, schup, wòtterpas èn zand ... Dè ge toch nie beeter ùit oew soepooge kekt!" "Ok goeie morge," bromde Tien trug.

"Hee èn wèl nètjes volges bestek afwerke, wánne," riep ik streijlek.

Tien waar druk beezig èn ik begos m'n stukske vur de Brug te schreijve. Ik moes nog vur 'n bódschap nor't dùrp èn docht: 'Ik zal toch m'n gezicht efkes laote zien, want dè wil bé't werkvolk alt wèl gedaon zen.' Kom ik daor buite bé ons pórt. Hi-t-ie toch mi de straotkèijer de naam 'tien' in 't plavèij geleed! Ik moes 'r um laache, mar ik he'm toch ok mee duidelek gemakt dè zóiets nie kos, want nou zón de minse gòn denke dè hij hier wónde...

"Dè ge dees meugt maken, is al èrg zat," riep ik. "Wè zedde toch 'nen drol" schaoterde ons Bèt, zó schor ès 'n krèij. Ik moet zegge dè't karwèij d'r goewd ùitzaag, mar aachteraf moe'k ok mèlde dè d'r wir minse in ons heg zen gevalle, umdè't neij stuupke te hóg li ten opzichte van d'n hof... "Hen ze 'r al over geroepe?"vroeg ie lest. "Ja, vurral dè volk dè in ons heg valt," snèpte ik.

geschreven door: Klaas van Bètte


© 2011 - 2024 'n Lutske Brabants - vrijdag 29 maart 2024 - Tijd: 00:00:00 - Webdesign: Broeklandsoft - Sponsor: Frans van den Bogaard