Iedere zondag en woensdag
van 11:00 - 13:00 uur bij
ROS-Radio/ROS-TV-krant,
ZIGGO kan. 43 en Trinet kan. 532
Iedere zondag van 13:00 - 15:00 uur
en dinsdag van 12:00 - 14:00 uur bij
Lokaal 7, FM 107.4 en Lokaal7-app
en maandag en vrijdag van 18:00 - 20:00 uur bij Streektaalradio.nl
en natuurlijk 24 uur per dag
via onze website.

Klaas van Bètte 2014 (Cor Swanenberg)

Mummelmundje

Ster inactiefSter inactiefSter inactiefSter inactiefSter inactief
 

week 18 -2014

CorSkl2"Ge kunt ècht vort vur 'n por cènte op èn neer nor Parijs," brocht Ant in de midde toen we hier ons korte reisplanne zate te smeeje. "Wè zó'n wij nou in Parijs moete gòn doen?" wó Tien weete. "Dè's 'n heel schòn stad die 'n bezuuk wèrd is," din de ons d'r teegenin.

"Ik slaop nerres beeter ès in m'n èige bed èn zó nie weete wè'k daor gienswijd moes gòn zuke."

"Nee, gij nie, mar Ant èn ik zón 't daor toch wèl 's gèire zien...Èn ès gij liever hier gòt zitte pratte, dan blefde mar allennig thuis. Kunde mooi op 't huis èn d'n hond paasse, terwijl wèllie in Parijs de bluumkes bùite zette!" schamperde ons Bèt.

Ze noemde zoomar 's wè dinger op wor Parijs be¬roemd um waar': "'t Louvre, d'n Eiffeltorre, de Notre Dame, de Sacré Coeur, de Moulin Rouge... Ja, dè moeste toch eigelek zeeker ins in oew leeve gezien hebbe. En dè kos tegeworrig in innen dag!"

"Innen dag?" Daor keek ik van op. "In innen dag op èn neer nor Parijs! Dan ziede toch niks."

Ja, zó'n busreize ware d'r vandaag d'n dag èn daor wier veul gebrùik van gemakt. Ge moest wèl vruug ùit de virre en ge kwaamt heel laot thuis, mar och, dè moeste 'r vur over hebbe. 't Vurdeel waar natuurlek dè ge dan zónne reis ok optimaal besteedde en dan waar 't ok nog zoo dè d'r enkelt mar gewoon minse mi zó'n reis meegon¬ge... Minse, krèk zoowès wèllie èiges èn zoowès Tien èn Ant. D'r gonk ok alt veul maansvolk mi die trips mee, want die wón wèl 's iets van de wirreld zien. En dan d'rbeij waar 't nog vurdeelig ok.

"Ik weet 't nie," zin ik, "dè gezoedel in zó'n bus..." "Ès gij nou 's vur inne keer mee gongt vur men èn umdè't Pòsse wordt," zin ons vrouw fleemerig. "Ik weet bekant zeeker dè Tien dan ok mee gi èn mi onzen vierre wor 't nog veul gezelliger... Ik nim 't fototoestelleke van ons Mrietje mee en dan laot ik ons pertrèt trekke vur d'n Eiffel¬torre...! Doede't? Zeg mar ja..."

"Ik weet 't nie," zuchtte-n-ik. "Ik moet d'n hof nog schoeffele èn de schuur nog vèrve èn..."

"Diejen hof èn die schuur die loope nie weg," mènde ons Bèt, "èn diejen innen dag zal daor niks op ùit make." "Ja, ès 't mar vur innen dag is.., allee dan mar wir."

Èn zoo din de bus dus mi ons viertal nor de Fransen hoofd¬stad. Um half veijf smèires wiere we vur de Rooie Leuw opgepikt en toen gonk 't nog langs verskèije plòtse um aander volk op te haole, mar we rakte wèl steeds wijer nor 't zùie. Al vur d'n Bèlze grèns zate we òn de krintebolle en toen we smiddes in Parijs ònkwame waar al ons eetgrèij al zówè op. Ant ha wè laast van d'r gebit gekreege èn daor ha ze Tiene al 'n por kirres over ingelicht. Um van 't gezeur af te zen, ha die gezeed dè ze d'r taand dan mar ùit moes doen èn Ant ha d'r gebit ùit d're mond gevat, in 'n servètje gedrèijd èn in d'r handtas gedaon. Ze waar d'r wèl stil af geworre.

't Waar de moeite wèrd, dè Parijs! Wè'n druktes! Nee, hier zó Tien nie gèire wone. We stopte bé d'n Eiffeltorre. Daor wiere de foto's gemakt èn toen mi de lift umhog. Wè'n gezicht van bovenaf!

Deur nor Montmartre mi de Sacré Coeur èn al die kunstema¬kers op straot. We kreegen 'n uur um rond te keijke. Ant verbliekte d'r verstand. D'r ware van die verwilderde manne die oe ùit dinne teekene ès ge wót. Mis¬schien waar dè wèl iets vur Tiene... "Mins, bende gèk geworre?" greens ie, toen ze 't veurstelde. "Ge mènt toch nie dè'k hier vur schut gò staon."

Ant liep 'n bietje weg van d're mins en daor ha d'r krèk inne op stòn te waachte. Ze hattem mar mi 'ne schiem gezien, zó vlug waar 't allemòl gegaon, mar toen ze unne ruk òn d'ren èrm vuulde, waar d'r tas 'weg! Èn al riep ze nog zó hard um Tiene, die kos daor niks mer òn doen.

Ik vroeg wè d'r in heur handtas gezeeten ha. "Niks van wèirde," mummelde Ant, "m'ne zoudoek, peepremunt, m'n fleske onjeklonje èn dè waar toch bekant òlling op. Èn oeh..! M'n gebit!"

Wè'n konsternasie, nou dè't deurdrong dè Ant d'r taand kwet waar.

"Och," zin Tien, "ès ze toch nie paaste, is 't eigelek nie zó'n èrghèid... Mar zal de verzeekering strakke geleuve dè ze aow taand weggehòld hen?" Ik ston krèk te bedenke hoe d'n dief zó keijke ès ie de buit ùit de gestole tas gonk haole! Toen ik m'n gedachte durgaaf, laachde Ant mi 'n slap mundje. We ware nog mar op de helft van ons dagreis. Dè beloofde nog wè te worre...!

geschreven door: Klaas van Bètte


© 2011 - 2024 'n Lutske Brabants - vrijdag 29 maart 2024 - Tijd: 00:00:00 - Webdesign: Broeklandsoft - Sponsor: Frans van den Bogaard