week 16 -2014

Tien zaat hier 'n bietje sjegrennig te blieke, want ik ha 'm lillek te keijk gezet mi z'n stemburo, vond ie. "Nou, dè waar toch nie zó slim," reageerde ons vrouw èn alleman waachtte wè d'r nog meer zó komme, mar d'r kwaamp niks. Ès wij d'r vruuger 's flink neeve gekleund han èn mi speijt in d'n hèrd zate, zin ons moeder oit tróstend: "och, 't is ammel nie zó slim." Ze bedoelde dan dè d'r veul èrger dinger in de wirreld ware èn dè we nie te lang moesse treure. Mar de kwalifikasie 'nie zó slim' kan natuurlek ok gewoon 'stom' beteekene. We kreegen 't over NAC èn z'ne vuurwèrkstunt worbé de aspirantjes jankend de catacomben invluchtte èn 't vèld 'n por orlogskraterkes te verwèrke kreeg. Ja, we waren 't 'r over ins; dè waar nie èrg slim geweest.

Ik vertelde onder de koffie over wè ik afgeloope week hier gezien ha. Unnen hoop vrijwilligers die in de weer ware mi de schónmaak van ons geminte. 'n Heel goei ding, dè's zeeker. D'r waar 'n schónmaakploeg bé de Mirroise brug beezig. D'r stonne al unnen hoop vol zakke verzamelde rotzooi langs de kant. Ongepèrmenteerd dè daor zoomar alterande troep ùit de wage gekieperd wordt. Mar trug nor de schónmaak: De zakke ware kénnelek op, want een vrouwke van de rùimploeg riep laachend nor men: "Kunde gé nie vur 'n por zakke vur ons zùrge?" "Ja, ik ken d'r wèl 'n por...," riep ik gevat, "mar ik weet nie of die nou thuis zen." Ze ha dus ècht behoefte òn neij zakke, want d'r laag nog zó veul! Dè geknoei langs de weg kunde nie afdoen mi 'nie zó slim'; dè is gewoon stom èn grof èn groote schaand...

Tja..., èn ik wó d'r eigelek niks mer over schreijven of zegge, mar Tien begos wir over Wilders, want die waar in zen ooge wèl slim. Tinus zit dan te roepe: "hij dùrf 't toch mar te benoeme!" Ge vuult bewondering in z'n stem, ok nog. "Dè-t-ie ons allennig al vanweeges z'n bewaking drie miljoen op 'n jaor kost èn dè-t-ie nog noit niks van al z'n beloftes waor hi gemakt, vende gé zeeker ok slim," zin ik nijdig. "Èn dè-t-ie de regeering gaauw in de steek liet toen 't 'r op òn kwaamp, ok," hielp ons Bèt. Mi "nou kreg hij toch wèl wir mooi de miste publiciteit," goide Ant ok nog gaansèchtig óllie op 't vuur. "Jè, kopvoddetaks, Pole-mèldpunt, minder Marokkane...? Nou, dè zal hij dan efkes reegele!" greens ik. "Hij wèl mi z'ne grooten bèk. Hij hi nog noit niks gereegeld ès onrust èn onfesoen èn hij moet 't hebbe van onneuzelaars die op hum stemme èn èiges nie al te slim zen." "Ja nèt," viel ons vrouw men bé, "ès ge op zónne kwal stemt, dan zedde stom èn dè's wèl slim..., euh...; wèl èrg, bedoel ik dus. "

Tien die speijt ha dè-t-ie over póllitiek begonne waar, riep: "Al geheurd van dieje pruuver?" Niemes reageerde. "Die bestelde 'n glas bier èn zin teege de kastelein dè-t-ie z'n pilske nie vertraowde; 't rook nor urine! 'Dan moete mi 'w aander haand drinke,' bromde d'n uitbater."

D'r wier gelaache. Umdè't hiernò wijer 'n welleke stil bleef, begos ik over onzen aauwen dokter. Die startte hier z'n praktijk in d'n ted dè wij nèt getraowd ware. Hij kwaamp bé-j-ons aachter in de wijk òn huis bé 'ne mins die daor pas waar komme wone èn z'n èige beroerd vuulde èn 't vurral lillek in z'n keel ha. D'n dokter bekeek de zaak èn kwaamp toen mi 'n diagnose die we noit mer vergeete zen. Hij wies dè de mins ùit Limburg kwaamp èn, zoo docht d'n dokter, de pasjènt ha z'n èige òn wille paasse òn ons dialekt mi 't gevolg dè-t-ie keelklachte ha gekreege! Òn zóiets han wij van z'n leeve nie gedocht, daorvur moeste minstes zó slim zen ès de neijen dokter. 't Waar wèl zoo dè de pasjènt nèt zó min ès wèllie hard geleufde in de kunde van d'n huisarts. We zen al gaauwèchtig overgestoke nor unnen andere geneesheer. Mar daor waar nog wèl iets anders òn vurraf gegaon èn daor ha onzen arts z'n èige totaal onstèrfelek mi gemakt. 'n Heel sportieve vriendin van ons vrouw din òn tènnisse èn golve. (Ze hi nog 'n paor jaor mi ons Bèt de balle geslage.) Mar bé een van d'r golfparteijkes in die uurste daag wier ze lillek gestoke. Ze din mi 'ne peijnleke snuut rècht van de golfbaon nor de neijen huisarts èn vertelde dè ze gruuwelek gestoke waar op 'n ongelukkige plòts. Daor moes d'n dokter natuurlek meer van weete. "Waar bende dan precies gestoke?" vroeg ie. "Nou," kwaamp 't antwoord, "tusse hole 1 en hole 2..." De medicijnman knikte èn riep: "Ahaa, maar dan bende met de benen ook veel te wijd uit mekaar gaan staan!" "Ok al nie zó slim," berustte Ant, barstend van de laach.

geschreven door: Klaas van Bètte