week 4 -2014

"'t Jaor is bé-j-ùllie mar mager begonne," mènde Ant, toen ze van ons begraffenis èn krimmasie op een èn dezèlfden dag in de uurste week van 2014 hurde. Ons Bèt ha nèt verteld dè Tóntje, heur neef, veulste vruug gestùrve waar èn dè ze in Mirroi nor de kerk waar geweest, terwijl ik op d'n dag van die ùitvaart op dezèlfde ted nor de mis vur Mia's ha gemoete in de Sint Jan. Mia waar nie krèk in de knop gebroke; bekant zeuvenènneegentig...! Zé hi veul vur de Bosse gemeenschap gedaon èn wij hen d'r dik vur op meuge drave èn dùrrum moesse we toch zeeker bé heur afscheid verteegewoordigd zen. Mar eigelek ha'k ok Tóntjes de leste groet wille brenge, want hij waar unnen heele simpatieke mins, wor we dik efkes mi moesse buurte ès we'm op z'n wandelinge teegekwame. Hij ha alt goeie praot, ok al spulde z'n ziekte hum de leste jorre zwaor parte. Hij hi z'n pesjoen nie meuge haole èn ons vrouw waar daor grif van ontdaon. "Hij is d'n uurste in de femilie van ons ginnerasie," klaagde ze èn toen ik 'r over nao begos te denke, bleek dè iets te zen, wor ik hillemòl noit bé stil gestaon ha. In ons femilie zen d'r van mennen aauwer in alle takke al vort 'n por vertrokke, mar in onzen èige familietak zen alle bruurs èn zusters d'r nog! Bekant ammòl tusse de zeuventig èn de tachentig èn krèmmige krùiers mi veul mankemènte, mar al krake ons wages, ze zen d'r nog èn ze weete dè ze'r nog zen...! Dè's toch ok al iets bezunders... Ons Bèt hagget zó mooi gevonde dè ons boek op de kist laag. Tóntje hagget nog nie hillemòl ùit èn hij ha de wens ùitgesproke dè de Kroniek van Aaderode op de kiest kwaam. Dè von ik heel bizunder èn dè ha'k èiges ok wèl gèire gezien... Tien moes mee streijlek laote weete dè't boek wèl mee verbrand zó moete worre èn begos daornao onverwaachs over de natuur die zó van streek waar. "Zaachte winter, vèt kerkhof" goide-n-ie d'r aachteròn. "D'r zen al hazelaars die ùitloope mi geel kètjes èn d'r stòn al bluumkes in 't gras. "Ja," gaaf ik 'm gelijk, "ik heb oe toch verteld dè hier veur blaow lobelia's, rooi begoonia's èn witte allyssums stòn te bloeie!" "B'ons stòn de stokrooze nog wèl in blom," hukte Ant in. "Niks wèrd," wies Tien, "alles op de wirreld li overhoop. In Noord-Ammirrika verrèkke ze van de kaauw; in Zuid-Ammirrika èn Australië vergòn ze van de hèt... In Engeland verzùipe ze van de reegen!" "Ès ik dè zoo heur, dan brenge wij 't 'r hier goedzat af," konstateerde ons beeter helft. "Ja, mar we zen d'r nog nie... Ze zegge dè in fibbrewari de winter pas ècht begint. Misschien kreijge we 'nen Elfsteedetocht èn al!" "Dè geleufde èiges nie," din Ant d'r mee teegenin, "dieje groote schòtstocht make wij noit mer mee." "Denk ok nie," zin ik, "ik haol m'n schòtse nie ùit 't vèt..." Ik hurde Tiene òn z'ne koffie slùrpe. "Mar mager begonne..., dè kan ik vur ons Bèt eigelek toch nie zegge," bedocht ik innins. Alleman keek menne kant op. "Wor zal ie nou mi vur d'n dag komme," schamperde de ons. "Dees jaor waar nog gin twee daag oud of ons vrouw waar al wir op de landeleken tillevizie," verkondigde-n-ik. "Is dè toch waor?" riep Ant, "dè hadde dan wèl 's eer kunne zegge." "Nou," antwoordde-n-ik, "ik wó uurst wèl 's zien of 't de moeite wèrd waar èn ge kun 't alt nog bekeijken op 'Uitzending gemist'. 't Is arig gesteld mi de ons, want ge zult ze nog mi gin meugelekhèid unnen torren inkreijge, mar ès de EO bèlt of ze wè van d'n torre van de Sint Jan zó wille blaoze, dan zi ze gin nee. Wèl beschèijde ze d'r mee bé, dè ze over al die trappe d'ren ted zó moete meuge doen. Èn zódoende hi ze dus vur 'Geloven op 2' de vlag ùitgestoke, de noodklok gelùid èn wè van d'n torre gekwèkt. Ge hat ze hier smèires moete zien vertrekke! De kèrstman zal d'r sjeloers op geworre zen. Òlling in 't rood! De cameraman zal z'n èigen afgevraogd hebbe, wor ze de slee èn de rendierre gelaoten ha, mar ze heeget dus gered. Hillemòl umhog geklomme èn daorbove hi ze 't over de klèinkeijnder, vuurwèrk èn buurte gehad èn 't viel men irlek gezeed niks teege. Ze is wèl unne vurmiddag weg geweest vur anderhalf minuut tillevizie, mar dè's òn heur besteed. Ze zal hèndig nog prottestants worre..."

"Witte wè EO eigelek beteekent," riep Tien ùitdagend èn ik zaag òn z'ne snuujt dè d'r wir wè ontighèid op komst waar. "EO beteekent 'Ècht Onneuzel'" zin de klippel. Ès ooge han kunne moorde, han we wir mee op begraffenis gemoete... Èn ons weederhelft siste: "Ziede gé mar gaauw nor Vorstenbosch te komme ès ge niks beeters wit te mèlde!"

geschreven door: Klaas van Bètte