week 3 -2014

We zitte hier nog mi de naoweeje van 't vuurwèrk van de jaorwisseling. Over dieje jaorleksen onzin wille we eigelek niks mer schreijve, mar ons Bèt vent dè'k 't nie weg mag laote. Hil 't jaor wordt 'r geklaagd over recèssie èn krizis èn dan blaoze ze hier op 't èind van dè kaoi jaor vur zón tachtentig miljoen de locht in! Dan hoef 't toch nie gèkker mer te worre, wánne. Hil dè gedoe hi alt verveelende gevolge ok. Behalve de hèrrie èn de stank kregde nog unnen hoop ongelukke. D'r zen dooi gevalle. Hier rùik 't rond aauwjaor nor d'n orlog, d'r valle klappe ès kanonskogels wordur de wirreld davert, de ruite van rammele èn onzen hond kaol van streek van rakt. Ons Bèt dùrft amper buite te komme. Toen we 't 'r hier in de uurste week van 2014 over han mi Tiene èn Ante, wies Vorstenbosch te mèlde dè wij dur hil dè stom vuurwèrk d'r ok mee vur gezùrgd hen dè China eekonoomies zón machtig laand is geworre...! Ik zin dè'k docht te weete dè d'r in Europa toch ok wèl fabrieke ware wor ze vuurwèrk makte. Tien kètste ùitdagend trug: "Èn wor denkte gé dè ze de grondstoffe dan gehòld hen!?" Nee, van vuurwèrk worre wij nie vrolek, mar wij zen natuurlek nog van d'n tijd dè d'r hier van dè neijaorsgestook hillemòl gin sprake waar. 't Innegste vuurwèrk in onze jongen ted kwaamp op de proppe ès d'r iemes bé 't kaarte van 't aauw in 't neij lillek neeve gespuld ha!

"In Veen hen ze hil aander vuurwèrk," zin ons vrouw innins èn ik ha eigelek liever gehad dè ze daor nie over begonne waar, want ik erger m'n eigen alted òn dieje zónne stommen onzin van verbrande aauw wages, we zóggenaamd 'n tradisie zó zen. "Hil Veen d'n bak of de plomp in," riep Tien oprùiend, "al die onzinnige zake die de gemeenschap gèld koste èn niks goeds brenge moete we rap oprùime!" Ik zógget 'n bietje hebbe wille nuanceere, mar ik zin toch mar niks.

"Ja nèt," riep de ons, "mar zoo is't de leste jorre overal mi gegaon... Al dè neijerwets gedoe ùit Ammirrika dugt van gin kante. Hengste- of bokkeballe, 'henparties', valentijnskaarte, 'hallowieje' èn vur onzin allemòl nie meer..., ammel dinger die hier niks te zuuke hen."

't Viel stil èn toen keek de ons innins efkes trug nor 2013. "Wij hen hier 'n goei jaor mi unne mooie zommer gehad, veul gefietst èn ok nog veul aander dinger gedaon die de moeite wèrd ware." Dè makte Tiene nijschierrig. "Zoowès?" riep ie hùrkerig. "Nou ik heb ès 'beeldend kunstenaar' nog z'n best gewerkt op m'nen aauwen dag. "Ik heb de kiendjes van ons Mrietje geportretteerd, de kalènder èn twee boeke van onze Klaas geïllustreerd, neij kleer ontwùrpe..." Tien hòlde z'n neus op èn riep: "Ja, teege zónnen 'beedelende kunstenaar' kunne wij noit nie op!" Ik von dè mar 'n laag reaksie, mar wè wilde ès 't van dieje streijkerd moet komme...

Ons beeter helft din gestoke nor de geut èn Ant gonk 'r mee aachteròn um 't goewd te praote.

Wij kreegen 't over de dinger van de leste daag. Over PSV èn over FC Den Bosch, over BMC èn OJC èn over Vorstenbossche Boys. Over 't schòtse èn de veurseléksie vur Sotsjie. "Ge zult zien," riep Tien vol ingebilde vakkennis, "ze hen hier mekare wir kapot gereeje um nor Rusland te meuge èn dalek zen ze daor gienswijd al hillemòl opgebrand vur de medòllies verdèld worre."

Ik wó d'r krèk wè dieper op ingaon, toen de vròllie trugkwame mi de koffie èn de kuukskes.

Ons Bèt vertelde dè't zó schón waar geweest mi de Kèrstdaag, toen al ons naokommelinge hier ware èn daor ha ze groot gelijk in, want ik hagget èiges ok hil plezierrig gevonde. We han aauwverwetst kneijnd geëete èn dè waar prima bevalle. 't Kneijnd waar ok bezunder, want 't kwaamp ùit de duine bé D'n Haag! Unne plùimstart van stand, zunme mar zegge.

"Van dè graafwèrk hier òn d'n Achterweg hedde zeeker niks mer geheurd," vroeg Tien, vurdè ze vertrokke. "Nee," gaaf ik 'm gelijk, "ik denk dè ze daor nie veul meer ès unnen aauwe pispot van Driek Steen hen kunnen trugveijne." "Èn wè dè nie gekost hi," gonk Tien wijer, "hil die wèij overhoop gefruut mi groot materieel èn wèl 'n man of zes zen d'r daag zuut geweest..."

"'t Èrgste blef dè dieje bezundere sequoiaboom hi moete sneuvele, terwijl ie gin man in de weeg ston," zuchtte ons vrouw èn ik waar 't hillemòl mi heur ins.

geschreven door: Klaas van Bètte