week 43 -2014

"Hè, nou kunde toch mèrke dè't naojaor is," zuchtte ons Bèt. "De blomme die'k hier binne gezet heb, worre mee slap." "Dè zal wèl zen," zin ik, "'t is hòst novèmber èn we hen dees jaor over 't weer niks te klage gehad." We zate bèij mi de krant vur ons neus. Ons vrouw duu alt de puuzel èn dè haauwt de gist fleksibel, zegge ze, mar ik lees liever 't belangrijkste nieuws. "Nou geuget hier nog steeds over dè Zwarte Pietegesèmmel," klaagde-n-ik, "hoeveul onzinnige òndacht is daor al nie òn besteed! In Gouda komme ze mi Kees-Piete èn Stroopwafel-Piete... Ik wor daor vort kummelek af. Ze hen ùitgezocht dè d'r amper veijf percènt van de bevolking aachter die steukereij teege Zwarte Piet zit. 'n Por van die umhog gevalle raddrèijers hen de zaak òn 't schijte gemakt èn dè blefde hier trugzien. Is't nie bé Pauw dan wèl in De Wirreld Drèijt Deur." "Nou die wirreld drèijt wèl dur zonder dè Piete gezeur," reageerde ons vrouw vlakaf. Ze ha veul meer òndacht vur d're puuzel ès vur men. "SlAppie Heijn hi mi z'n supermèrt uurst alle Zwarte Piete verbanne, mar nou d'r protèst kùmt, mag d'r wèl wir unnen enkelde zwarte knècht in de schappe komme...! De ruggegraat, afgemeeten òn de kommèrsie. Ik moet die slapjanuzze nie."

Gin reaksie. Gelukkig kwamen ons Vorstenbosse vriende al vur de middag op de koffie èn kos d'n buurt hier wè breejer worre.

Tien ha nog unne keer 't Slingerpad onder Uje gefiets mi die mooi hèrfstdaag. D'r ston hier èn daor nog hèij in bloei! Hij waar bé Natuurcentrum de Maashorst vur anker gegaon vur 'n bèkske. 't Waar d'r druk mi schooljong die mi hil klassen opgevange wiere èn lessen over de natuur te heure kreege. 'n Goei zaak natuurlek. Tien ha nò de koffie buite nog wè rondgekeeke èn daor waar ie toch verschote. De bieje waren opgerùimd. Loogies. Mar daoraachter laag 'n dik tapijt van rottende stèrappels! Vur zón cèntrum mi vurbildfunksie is dè toch wèl schandòllig, vond ie. "Worrum die schón appel nie gerapt èn vur 'n por cènte te koop òngebòje of desnoods weggegeeve?" vroeg ie z'n èigen af. Daor ware wij 't allemòl gloeiend mi ins. Tien ha d'r natuurlek ok nog iets van gezeed, mar de mins aachter de balie zin dè ze aander dinger òn d're kop han. Ja, mi zón slap antwoord kunde niks èn Tien waar tèij vertrokke.

We kreegen 't over 't ongeluk mi de monstertruck... "Verschrikkelek," mènde Ant èn dè vonne wij allemòl, mar ons vrouw zin innins: "Mi dè lomp stom grèij, dè nerres goewd vur is, vraogde natuurlek ok wèl um ongelukke." Niemes reageerde.

Ant slùrpte òn d'r bèkske èn begos over d'r buurvrouw die nor 't ziekehuis moes. "Ze moet de blaos laote lichte, geleu'k." "Lifte of lichte?" vroeg ons Bèt, mar wij geleufden 't wèl.

"Hannus b'ons neeve hi 'n neij vriendin," brocht de ons innins te bèrde. "Hij hi ze via Marktplaats geleu'k." "Marktplaats!? Via internet dan toch zeeker...!" riep Ant trug. Èn nèt toen ik bang waar dè alles in onneuzele slappe roddel zó verzande, kwaamp Tien op de proppe mi 'n verhaaltje ùit de jongen ted van z'n veuraauwers. Bèrt èn Drika hiete die minse; name die toen nog veul vurkwame. 't Jong stel waar op unne keer same van huis weggekùird. Bèrt hagget ècht op Drika's gelaoie. Hij zin dè-t-ie mi heur wèl wijer wó gaon ès zij 'r zoo ok over kos denke. Drika waar d'r mi ingenomme èn liep 'n bietje mi d'r kùpke in de wolke. 't Waar wèrm; 'n bietje bruujerig. Toen de twee wè aachteraf gerakt ware, begos 't toch innins te onweere! Ze wiese zó gaauw niks beeters te doen ès onder de brug over de Leijgraaf te krùipe èn daor de bùi af te waachte. 't Gonk nogal te keer èn 't duurde langer ès gedocht. 't Stelleke kroop dicht teege mekare. Bèrt kwaamp innins mi de vraog of Drika al vreijers vur hum gehad ha. Drika antwoordde irlek dè ze alt goewd in de mèrt geleegen ha èn ja, Bèrt moes zeeker nie denke dè hij d'n uurste waar. De volgende vraog van Bèrte waar of ze wó vertelle mi wie ze 't wijdste gegaon waar. Ja, dè wó Drika dan wèl, op vurwèirde dè Bèrt ok alles over zennen ted van vreijersvoewte òn heur zó opbiechte. Goewd. Ze waar 't wijdste gegaon mi Driek van d'n Hoek. Ze waar dan ok teleurgesteld toen ie 't onverwaachs ùitmakte. "Èn nou gé," uuperde Drika Bèrte òn. Bèrt treuzelde wè, staak z'ne kop onder de brug ùit èn zin: "Kik 's òn, 't is hier al arig opgeklaord!" 'n Slappe reaksie, mar 't is toch 'n stèrk stel geworre, besloot Tien.

geschreven door: Klaas van Bètte