week 7 -2015

‘Pijnloos einde voor de vis!’ ha Tien in de krant geleeze èn hij docht: ‘wènne klèts! Wakker Dier slò wir ’s over de burries. Èzzof d’r iemes oit unne vis hi heure klage.’ Kik, peijnbestreijing is ’n goei ding, in alle opzichte, mènde Tien, mar hij zó zón kampanje gesponsord dur de Lachende Vis wèl gèire zinnig gebrùikt zien. ‘Doodmake zonder peijn, zoo lus ik ’r nog wèl inne…’
Wij zaten òn de koffie èn kreegen ’t over de leste karneval. Ant begos mi: ‘D’r zaat unne mins op ’n verwèrmd terras òn ’ne lèkkeren trappist. Onzen Tien gonk daor ok zitte natuurlek èn toen zaag ie dè dieje mins ’n por verschillende schoen òn ha. “God meneer,” zin d’n onze, “ik zie dè ge verschillende schoen òn het. Links is ’t unnen bruine èn rèchs unne zwarte!” “Klopt,” zin de mins, “ik heb thuis nog persies zón zèlfde por staon!”’ We han schik èn ons vrouw kos nie aachterbleijve; ze moes vertelle van d’n optocht. D’r liep ’r hier inne mi ’n groote plaot in de stoet. Hij droeg d’n tekst mee: ‘Is Napoleon dood? Daor hi niks van op facebook gestaon…!’
Ja, mi zón dinger han wij plezier gehad. Tien ha d’r inne in Oeteldonk zien loope mi d’n tekst: ‘God zij dank ben ik atheïst!’ ‘Die zal niks over de islam hebbe dùrve zegge,’ docht Ant…
Ik moes kwet dè’k mi veul plezier nor Duitsland ha gekeeke um de beste buuts te zien. Natuurlek ware d’r wir veul aauw moppe gepasseerd, mar ok wèl orizjineel èn onverwaacht grèij. Zoo waar d’r unne zógenaamden hogleraar die colleezje gaaf op de Mediese Faculteit èn die vertelde dè-t-ie ’n groep beginners in de maling ha genomme in de uurste les anatomie. D’r laag ’n ècht lijk onder ’n wit lake op de sneijtoffel èn alle neijkommers stonne d’r umheen. De professor begos z’n klas te vertelle dè alle dokters twee belangrijke zake alted in ’t oog moese haauwe. Ze moese nerres vies van zen en alt ’t geheel goewd bekeijke. D’n hogleraar trok ’t lake weg, staak z’ne vinger in ’t gat van d’n dooie èn staak ’m mee daorop in z’nen èige mond.
‘Èn nou gullie,’ riep ie teege z’n studènte. D’r wier nogal getwijfeld, mar ze dinnen ’t wèl; ze stake teege heug èn meug de vinger op de plòtse die ware veurgedaon.
Toen alleman geweest waar, bekeek de leraar z’n neij klas meewarig. Hij schudde z’ne kop èn greens: ‘Gapers! Ik zin toch dè ge ’t geheel alt goewd moet bekeijke, mar gullie het nie opgelet! Ik staak m’ne middelvinger in ’t gat èn ik sèbbelde op m’ne weijsvinger!’
‘Zónnen humor ha’k van de Duitsers nie verwaacht,’ reageerde Tien dreug.
Tien moes iets mèlde van de vastelaovend in z’n jeugd. ‘Toen han we enkelt nog mar d’n denzigenaovend ès fistdag, mar teegeworrig makte ze d’r vort ’n kwart jaor van…’ Tien wies nog dè ze mi ’ne kiel òn èn unne rooie zoudoek um nor de kroeg dinne. Onderweeges kwaamp ie ’r inne teegen ùit Lósbroek die op vreijersvoewte waar. ‘Wè zen die van Laverdonks vur minse?’ vroeg de jongen boerrevreijer. Tien wó de mins ’n bietje opjuine èn vertelde mi gevuul vur overdreijving dè ze daor ’n heel goei huishaauwe han èn wèl twentig schón koei èn wèl dèrtig buunder goeie grond… ‘Oo,’ zin d’n ònkommende vreijer, ‘mar daor kan ’t dan nie zen. ’t Is daor denkelek teegenover…!’
Ons beeter helft ha geheurd van unne mins die al wijd in de zestig waar èn gonk traowe mi ’n jong ding van nog gin twentig. Ze han ’t dieje mins afgeraoje, want dè kos toch niks worre. Ès d’r dalek ok nog kiendjes kwame, dan zó dè ammòl toch veulste vermoeiend zen... ‘Oo nee,’ ha d’n ònstònde bruidegom teegegesputterd, ‘dè zó hillemòl nie zón probleem worre, want hij moes ’r nou snaachs toch alted al vort drie kirres ùit…’
Tien moes de zaak nog overtroeve, mènde-n-ie. Hij ha pas mi de vastelaovend z’nen buurman gesproke èn die zin dè-t-ie mi 2-1 verlorre ha. ‘Mar Vorstenbosch hi toch hillemòl nie gespuld?’ Nee, hij hagget ok nie over voetbal, mar over seks! Z’n vrouw ha twee kirres gewille, mar hij ha mar inne keer gekunne… Daor keek Tien van op. ‘Mar vurgende week he’k mi 3-1 gewonne,’ laachde d’n buurman. Tien keek schaopèchtig èn toen hurde-n-ie: ‘Toen ha’k unnen uitwedstrijd…!’ Ons vrouw gaaf ’t ok nie af èn besloot onverwaachs mi: ‘Ant kùmt lòtter, want die is te vruug mi de mindering in d’r boks begonne…’ Wij wiese nie worrover ze’t ha.

geschreven door: Klaas van Bètte