week 9 -2015

‘De mèrtse zondaag zen vur ons wèl heel goewd bezet,’ zuchtte ons vrouw èn ze ha gelijk, want op d’n uurste moesse we al nor Lith vur de prizzentasie van ’t tiende Brabants Boekeweekboek, dè Kierewiet hiet èn d’r prachtig ùitzie. Daor wier gezonge dur Björn de Voetbalder èn dur Wout d’n Bolknakker èn daor wier de Willem Ivenprijs vur de vijfde keer ùitgereikt òn de West-Brabander Jan Luysterburg, de schreijver van ’t beste dialectverhaal van dees jaor. Wij zen d’r van begin af ès riddakteur èn schreijver bé betrokke èn dè kunne we nie misse, mèine wèllie.
‘De week daorop moete gé nor De Pas in His um te gòn vertellen op de verhalemiddag,’ gonk ons vrouw wijer èn ja, same mi Henk Janssen èn Riny Boeijen èn de muziek van Henk Verhagen èn Emile Böink wordt dè ok wir ’n kèijgezellige veurstelling, verwaachte wij.
‘Èn dan half mèrt dan hedde oew èige firtegjorrig fist in Den Dùrpsherd in Ballekum.’ ‘Ja, nie te geleuve dè we al zó lang doende zen mi ons schreijvereij èn vertelwèrk! Èn wè is d’r neeve ons wèrk veul op ons pad gekomme ès we trugkeijke! Èn wè hen we veul geluk gehad èn nog!’ knikte ik. Op dieje mèrtse zondag duu alleman die ik gevraogd heb mee: Henk Verhagen, Lya de Haas èn Hennie Korsten, Annelieke Merx, Lambert van Hintum, Double Two, Henk Janssen, Bagatelle èn Riny Boeijen…, ze zinnen ammòl vlot ja. Dè wordt dus ’n programma dè klinkt ès ’n klok, verwaacht ik. Meer afwisseling op unnen Brabantse middag kunde amper bedenke.
Umkeijkend verschiet ik èiges wèl ’n bietje van ’t òntal boeke èn cd’s dè we gemakt hebbe. Mar ja, ’t is alt ’n kwestie van vraog èn ònbod geweest natuurlek; ès d’r niks verkocht zó zen geworre, dan zógget gaauw opgedreugd zen èn ware de vraoge van ùitgeevers ok aachterwege gebleeve. Ik hagget daorover mi ons vrouw. ‘Ge moet goewd weete dè alles wè ge gedaon het nou al nie mer gekunnen ha,’ zin ze èn dè klonk nogal drèigend. ‘Ja jonge, toen gé begost, toen kochte de minse nog boeke. Dè is nou wèl zó hard truggeloope.’ Dè kos ik nie teegespreeke. ‘Mar d’n ùitgeever gi toch nog ’n boek ùitbrenge bé dees geleegenighèid…’ ‘Ja, hij is nie bang,’ knikte de ons. ‘Hij mènt dè ons ‘memoires’ de moeite wèrd moete zen…’ hing ik ’r mi twijfel aachteròn. ‘Ès oewen ùitgeever dè zi, moete daor bleij mi zen. Dè heb ik ok mee gezeed, toen ie men bèlde.’ ‘Hi hij aow gebèld dan?’ ‘Ja natuurlek man. Wie zó anders dè boek van aow in stijl moete illustreere!? ’t Moet wèl in de reeks paasse, hé…’
Ik viel efkes stil. Daor hasse wir niks af gezeed èn daor kosse ze bèij wèl ’s gelijk in hebbe. ‘Dan zulde zat moeite gehad hebbe mi m’nen titel,’ hùrkte-n-ik. ‘Hoezoo?’ ‘‘Mi de kont in de botter’, dè’s nog nie zó hèndig te verbilde toch?’ ‘Och jonge, ik zet oe gewoon mi oewen bòjem in ’n aauwverwetste bótterkùip èn daormi is ’t probleem al opgelost... Hoe bende trouws op diejen titel gekomme?’ ‘Nou, ik zaat zó m’n zeegeninge te telle èn toen docht ik: wè he’k alles same toch veul mazzel gehad… Bekant al m’n wensdroome zen gelijk ùitgekomme…. Mooi vak èn hobbies gekoze, veul vriende gemakt, goei keijnder gekreege, mi plezier boeke geschreeve èn ceedeekes gemakt, veul vertellinge gehaauwe èn vurral bekant alt schik gehad…! Èn ’t is ammòl begonne bé ’n goei vrouwke…!’ D’r neus begos te krulle èn ik zaag dè’t goewd waar…
‘Ja,’ stemde ze in, ‘we hen ’t eigelek nog nie zó slècht mi mekare getroffe, wánne.’
’t Drong pas tot me deur dè’k op glad ijs waar gekomme, toen ze innins unne kwak krèntjes vur m’n neus mikte mi de meededeeling dè ze daor ammòl nor toe wó. Ik laas over ’n weekend mi Soldaat van Oranje, unnen aovend mi Rembrandt, unnen dag nor de Tefaf èn ’ne literairen aovend in ’t Casino mi Frits Spits, Griet op de Beeck èn Dimitri Verhulst.. Mee wies ik dè’k in m’n pozitief bùi unnen hoop ùitgaon op m’ne nèk gehòld ha èn ik waar ècht nie van plan al heur wense te vervulle. ‘Ge kunt ’r vur men part twee ùitkieze èn d’r mag gin meerdaags geval bé zitte,’ riep ik neutelek. De ons zette aachtermekare d’r zèil op èn din zweijgend nor de geut.
Ik snap nie dè ons Bèt dè nog ammòl zuukt, docht ik, toen ik òn m’nen thee zaat te slùrpe… èn toen innins kreeg ik toch zoomar unnen hil andere keijk op goei vrouwe…
God belooft erres in d’n bijbel òn ons maansvolk (geleuf ik): “Op elken hoek zulde de ideale vrouw kunne veijne…” Èn wè duu-t-ie gerdjuu!? Makt ie de wirreld òlling rond..!

geschreven door: Klaas van Bètte